“Ik wil elk kind laten inzien dat je met de juiste inzet kan slagen”

“Als gedragswetenschapper en zorgcoördinator heb ik te maken met kwetsbare kinderen die opgroeien in een situatie waarin de meest simpele dingen niet vanzelfsprekend zijn. Kinderen die van jongs af aan om welke reden dan ook moeten vechten voor hun plek en hun rugzak vol hebben met negatieve ervaringen en afwijzingen. Bijvoorbeeld door trauma, hechtingsproblemen of structurele onveiligheid. Geregeld is er sprake van armoede, leer- en gedragsproblematiek of andere stressfactoren in de thuissituatie. Een groot aantal kinderen heeft een niet-Nederlandse achtergrond en is anderstalig. Zij vallen vaak buiten de norm of ze passen niet in het plaatje. School moet een plek zijn waar kinderen zich veilig kunnen ontwikkelen, maar dit gaat te vaak gepaard met problemen. Door diagnostiek, behandeling en de verbinding te zoeken met ouders en hulpverleners, probeer ik negatieve situaties positief om te buigen. Zo komt talent naar de voorgrond en kan een kind geloof hervinden in zichzelf en de wereld om zich heen.

Op jonge leeftijd was ik al gericht op het thema Black Lives Matter (BLM). Nu vind ik dit voor mijn werk relevant omdat de basisschool een belangrijke rol kan spelen bij het oplossen van ongelijke bejegening. Mijn persoonlijke doel is elk kind, met welke afkomst dan ook, te laten inzien dat je met de juiste inzet kan slagen. Daarvoor richt ik me ook op de randvoorwaarden. Mijn rolmodellen zijn mijn opa en oma. Want hoe uitzichtloos hun toekomst soms ook leek, zij bleven altijd vechten voor het perspectief van hun kinderen. Op mijn beurt vecht ik voor gelijke rechten en vrijheid voor jong en oud. Soms hoor ik dat iemand zegt dat hij geen verschillen ziet en niet in kleuren denkt. Ik heb liever dat je wel in die termen denkt en dat je mijn kleur erkent. Dat je geïnteresseerd bent in mijn achtergrond en dat je bereid bent hiervan te leren omdat je me als persoon waardeert en als gelijke beschouwt.

Voor mij staat BLM dus ook voor onderdrukking op de Molukken en Papua. Deelname van Molukkers aan deze demonstraties juich ik toe, mits we een vrijheidsdoel voor ogen blijven houden en willen voortbouwen aan een positieve toekomst. Daarom wil ik voor mezelf duidelijk krijgen waaraan vanuit de Molukken behoefte is en hoe ik mijn kennis van meerwaarde kan laten zijn op het gebied van onderwijs en hulpverlening aan kwetsbare kinderen. Daarnaast zie ik dat trauma’s van de eerste generatie Molukkers in Nederland nog altijd doorwerken. Ik verwacht dat er behoefte is aan onderzoek en onderlinge verbinding, zodat collectieve trauma’s ook meer collectief verwerkt kunnen worden. Daar zou ik graag in willen meedenken.”