“Deze koffer van mijn opa staat ook voor de toekomst”

“Mijn vader was ongeveer 19 jaar oud toen hij in Nederland aankwam met de ms. Kota Inten. Omdat hij voor vertrek nog het examen HBS heeft kunnen afleggen en daarvoor slaagde, kreeg hij na aankomst in Nederland het HBS-diploma uitgereikt en kon al snel gaan studeren. Die kans is de meeste andere Molukse mannen destijds onthouden, want die waren onderweg bij decreet van de Nederlandse regering gedemobiliseerd waarmee hun KNIL-status eindigde. In 1973 behoorden mijn ouders tot de eerste Molukkers die een huis kochten.

Mijn opa Job Lewerissa (moederskant) heb ik nog gekend tot mijn 27e. Hij gaf ons mee dat wat je meemaakt of tegenkomt geen last is maar bagage oplevert die je vormt en sterker maakt. Mijn vader leerde ons dat we maar beter konden proberen succesvol te worden, maar ook dat we het RMS-ideaal niet uit het oog moesten verliezen. Dit had hij al meegekregen van zijn ouders, maar hij bleef ook altijd actief in de RMS-strijd.

Van opa Job leerde ik ook veel. Vandaar dat ik op de foto sta met zijn koffer waarin de bagage zat toen hij in 1951 uitstapte aan de Lloydkade. Deze koffer staat zeker ook voor de toekomst. In de familie van mijn moederskant heerste een gezonde ondernemersgeest, zo handelde mijn opa in rijst en was mijn oom Boetje, destijds een bekende in de laswereld, met zijn las-ploeg betrokken bij het bergen van de Herald of Free enterprise voor de kust van België. Mijn ondernemersdrive heb ik dus van mijn familie.

In het begin had ik de ambitie drie filialen te openen, maar die uitdaging heb ik bijgesteld. Nu heb ik een vestiging die gegroeid is tot vier werkplekken. Ik onderhoud contact met andere Molukse tattooshops om elkaar zo te versterken in plaats van te beconcurreren. Helemaal in de geest van mijn twee opa’s, want zij vormden ook een front zonder het altijd overal over eens te hoeven zijn.

Ik ben vier keer op de Molukken geweest. De eerste keer was ik pas zeven jaar, ten tijde van de van de tweede treinkaping. De ochtend dat wij naar Schiphol vertrokken werd de trein aangevallen en rolden de legertanks de Molukse wijk in Krimpen binnen. Dus vanuit de mindset van fanatisme kwam ik op de Molukken terecht, waar wij met veel liefde werden ontvangen. Dit enorme contrast staat me nog helder bij.

Mijn grootste voorbeelden zijn mijn beide opa’s, die ondanks de voorgeschiedenis altijd hun blik op de toekomst hebben gehouden en hun levenswijsheid hebben doorgegeven. Maar ook oom Boet Lewerissa, een van de broers van mijn moeder. Hij was een man die met weinig veel kon doen.”