“Op kinderfoto’s zie je me al met een gitaar. Ook begon ik al vroeg te zingen en liedjes te schrijven. Op een dag kreeg ik de oude gitaar van mijn buurman en mijn vader vond dat ik dan ook maar gitaarles moest nemen. In die tijd ontdekte ik Jimi Hendrix en was direct verkocht. Dat ik gitarist wilde worden stond meteen vast, ook al nam de buitenwereld dit niet echt serieus.

Mijn ouders hebben elkaar in de bioscoop tijdens de film Woodstock leren kennen. Toen ik later zelf Jimi hoorde excelleren tijdens dat historische popfestival wilde ik ook zo’n podium. In de jaren 1970 – 1980 was Hendrix voor veel muzikanten een held en bepaalde voor veel jonge Molukkers ook lang het modebeeld.

Zakdoeken

In 1993 reisde ik met de hele familie naar de Molukken. Met vijfentwintig man gingen we naar Ullath, het geboortedorp van opa en oma op Saparua. Een kilometer voor het dorp stapte opa uit het busje en zei: ‘We gaan te voet verder.’ Jong en oud, kinderen en kleinkinderen liepen met opa Ino voorop zijn oudste broer tegemoet die ons aan de dorpspoort opwachtte. Dit voelde als thuiskomen.

Na zes weken stegen we weer op van vliegveld Pattimura en keken door het raampje naar beneden. Ik kreeg kippenvel van hoe mijn familie ons met zakdoeken stond uit te zwaaien. Ik speel nu elf jaar in de band van Waylon en heb soortgelijke emoties tijdens hoogtes en dieptes meegemaakt. Op het podium heb ik maar één missie: een nummer of een optreden perfect neerzetten. Dit kan alleen als alles klopt; het geluid, de zaal, de mensen.

Solo

Een foto van Stefan Siwabessy met gitaar
Stefan Siwabessy Beeld door: Ed Leatemia

Deze momenten blijven schaars, maar als ze zich voordoen stijg je als muzikant boven jezelf uit en creëer je als band herinneringen, waardoor het collectief als familie voelt. Neem bijvoorbeeld het moment nadat mijn peetmoeder was overleden. Waylon gaf me het teken een solo in te zetten. Ik weet niet meer hoelang ik doorspeelde, maar ik gaf alles en voelde hoe de band me droeg. Dan weet je ineens weer waar je het allemaal voor doet.

Als ik naar het leven van mijn grootouders kijk en dat vergelijk met mijn leven en de kansen die mijn generatie heeft, dan rest me weinig anders dan respect te hebben. Mijn Nederlandse oma heeft de Tweede Wereldoorlog doorstaan. Ik begreep daarom ook nooit waarom ze zo van schlagermuziek hield. Toen ik ernaar vroeg zei ze: ‘Maar wat hebben deze Duitsers dan te maken met die Duitsers uit de oorlog?’. En opa Ino zwierf als jong kind al over straat om eten te zoeken voor zijn jongere zusje, vocht als jongvolwassene in het KNIL en maakte samen met zijn gezin de grote oversteek naar Nederland. Aan het eind van zijn leven zei hij: ‘Vergeet niet wie ik ben en waar ik vandaan kom.'”

Naam: Stefan Siwabessy, 3e generatie. Geboortedatum: 04-04-1976. Namen 1e generatie: Martinus (Ino) Siwabessy, Martha (Ata) Siwabessy-Maail. Kampong van afkomst: Ullath. Woonplaats: Middelburg

Ed-LeatemiabyCarolienSikkenk-kopie-1170×680

Ed Leatemia

Fotograaf

Ed Leatemia is fotograaf en woont in Rotterdam. Van hem verscheen onlangs het boek ROLE MODELS, 70 Molukse succesverhalen. Daarin deelt hij …
Profiel-pagina
Nog geen reactie — begin het gesprek.