Nyerere Designated District Hospital is een algemeen ziekenhuis met 124 bedden in het noorden van Tanzania. De doopsgezinde kerk daar, KMT, is de eigenaar. De kosten van de medische en verpleegkundige zorg worden door overheidsbijdragen, de zorgverzekering en eigen bijdragen van de patiënten gedekt. Salarissen van een groot deel van de medewerkers worden door de overheid betaald, net als een basishoeveelheid medicijnen. Kinderen, zwangeren en ouderen zonder inkomen hoeven geen eigen bijdrage te betalen.
Aan het ziekenhuis zijn twee- en driejarige opleidingen verbonden voor verpleegkundigen en voor medisch assistenten. Die opleidingen worden niet door de overheid gesubsidieerd en worden bekostigd uit de bijdragen van studenten en door donaties.
In het ziekenhuis werken twee academisch opgeleide artsen en vijf dokters die een beroepsopleiding hebben gevolgd. Daarnaast telt de school twee arts-docenten die ook meedraaien met de diensten en medische taken uitoefenen.
Saulu: “Toen ik gevraagd werd om directeur te worden, werkte ik ongeveer een jaar in het ziekenhuis als docent van de opleiding voor medisch assistenten, en deed ik ook klinische taken en diensten in het ziekenhuis. Ik was jong en woonde nog niet zo lang in Mugumu. Er waren niet genoeg dokters, er was geen geld om extra diensten uit te betalen, en ik twijfelde of ik die taak wel op me kon nemen. Een oudere leidinggevende collega binnen de school gaf me het advies om eerst eens rustig na te denken. Dat heb ik gedaan en vervolgens heb ik de uitdaging aangenomen.”
“We hebben als managementteam gezamenlijk bekeken wat we konden doen. We begonnen goed, verzamelden geld van de patiëntenbijdragen en konden daarmee diensten uitbetalen. Dat maakte de medewerkers blij. Maar helaas lukte dat niet iedere keer. We hadden constant een budgettair tekort. Veel apparatuur in het ziekenhuis is oud en aan vervanging toe. Het röntgenapparaat ging bijvoorbeeld kapot; we lieten een reparateur komen, wat het ziekenhuis veel geld kostte, maar na een week was het probleem weer terug. Toen vroegen we ons af of het wel verstandig was de reparateur nogmaals te laten komen. Dat hebben we niet gedaan, waardoor we een jaar lang geen röntgenapparaat hadden.”
De werkzaamheden als medisch manager hebben een groot effect op zijn gezin. Saulu: “Het werk is lastig te combineren met gezinsverantwoordelijkheden, omdat het veel tijd vergt en er regelmatig onverwacht een beroep op mij wordt gedaan. Sommige bijeenkomsten overlappen bepaalde gezinsactiviteiten en dat vormt een uitdaging. Vandaag werd ik bijvoorbeeld bij een lastige operatie geroepen. De dienstdoende dokter was vertraagd en de situatie was complex. Ook op andere momenten word ik regelmatig gebeld over werkgerelateerde problemen. Hoe houd je een goede balans tussen je positie op het werk en je gezin? Goed overleg met je partner en die om begrip vragen is dan van belang.”
“Er zijn ook positieve ervaringen,” vervolgt Saulu. “We werken in het managementteam prettig met elkaar samen; het is echt teamwork in harmonie. Het is gelukt om met een lening van de zorgverzekering en een bijdrage van een buitenlandse donor een nieuw digitaal röntgenapparaat aan te schaffen. De wasmachine die al enige tijd niet werkte, is met hulp van Doopsgezind WereldWerk vervangen door een nieuw apparaat. We hebben computers voor de school gekregen, en een operatielamp. Ook zijn we mee gaan doen aan nieuwe samenwerkingsprojecten, zoals het CVRM-project ter voorkoming en behandeling van hart- en vaatziekten.”
“Af en toe lukt het om de extra bijdragen uit te betalen aan de werknemers, maar vaak niet helemaal. Dat blijft een uitdaging. Helaas worden nog niet alle medewerkers door de overheid betaald. Het gevolg is dat we aan het eind van de maand iedere keer moeten kijken hoe we het benodigde geld bijeen moeten krijgen.”
Klimaatverandering en volksgezondheid zijn momenteel internationaal belangrijke onderwerpen, ook in Tanzania. Saulu: “De effecten van klimaatverandering in Tanzania zijn meervoudig. Sommige dorpen hebben te maken met terugkerende periodes van hevige regen en overstromingen. Daardoor treden zeldzame ziektes vaker op. Ook diarree en infecties van de bovenste luchtwegen worden geassocieerd met klimaatverandering. Door de toename van open water neemt bovendien de controle op en het voorkomen van ziekten als malaria, af.”
Toch is hij, als hij naar de toekomst kijkt, positief. “Ik zie mezelf het ziekenhuis leiden vanuit de huidige situatie met beperkte middelen en verouderde apparatuur, naar standaardziekenhuiszorg die ook beschikbaar is voor de armen en minderbedeelden. De verwachting is dat de toegang tot betaalbare gezondheidsservice voor de inwoners van de Serengeti in de toekomst verbetert.”
