“Op de corona-afdeling bleek hoe waardevol mijn opvoeding is geweest”

“Als mensen hadden kunnen zien wat zich in 2020 allemaal afspeelde op de Intensive Care, zouden ze van ontsteltenis wegrennen. Het is hartverscheurend mee te maken hoe coronapatiënten vechten voor hun leven, bewegingloos in bedden op een lange rij, via slangen en snoeren gekoppeld aan de beademing en andere machines. Heel intensief om voor deze patiënten te moeten zorgen in de onzekerheid of ze het gaan redden en met welk perspectief ze uit bed komen. Toen ben ik gevraagd extra diensten mee te draaien. De werkdruk was ontzettend hoog en zwaar, ook door het werken in de beschermende kleding, in overalls of pakken met extra schorten, de strakke maskers en brillen.

Onder deze werkdruk voelde de covid-afdeling als oorlogsgebied, maar het mooie is dat je met collega’s een totaal andere band krijgt. We wisten niet hoe lang het zou gaan duren en wat ons nog te wachten stond. Ik vraag me nog steeds af waarom mensen soms zo nonchalant met de covid-pandemie omgaan. Je zal zelf maar bewusteloos op je buik aan de beademing liggen. Op de corona-afdeling bleek opnieuw ook hoe waardevol mijn opvoeding is geweest, want zonder Hem had ik niet zo overtuigd kunnen strijden. Zelfs wanneer het even niet gaat, ervaar ik de kracht van mijn Hemelse Vader.

Al heel vroeg wilde ik arts worden. Het leek me geweldig mensen te kunnen helpen, maar ook om te opereren, dat was mijn droom. Op dit moment ben ik research medewerker op de afdeling Cardiologie in het Antonius Ziekenhuis in Nieuwegein. Wij doen medisch-wetenschappelijk onderzoek op het gebied van hartziekten en hartfalen. Ik had nooit gedacht dat ik ooit op de IC zou helpen in de wereldwijde strijd tegen het coronavirus, maar ik blijf met heel veel plezier en voldoening in de zorg werken.

Met mijn broer en ouders ben ik naar de Molukken geweest toen ik vijf was. Binnen een week sprak ik Moluks met de kinderen daar. Nu denk ik toch wow… ik ben daar eventjes in een paradijs geweest. Typisch Moluks is natuurlijk ook dat er altijd iemand onverwachts kan blijven eten. Er is bij ons altijd genoeg. We smeren tijgerbalsem tegen elke kwaal, maar we hebben ook altijd wel ergens een gitaar in huis. En ja, soms kreeg ik ervan langs als ik te laat thuiskwam.

Ik zou best interne opleidingen willen doen om hogerop te komen en door te leren. Wie weet wat de toekomst nog zal bieden. Door mijn ervaring op de IC kriebelt het om meer te kunnen doen. Doorzettingsvermogen en jezelf durven te laten zien zijn voor mij eigenschappen om succesvol te kunnen zijn.”