Voorzitter van het bestuur, Piet Luijten, die vanaf het begin bij de stichting betrokken is en het werk aan de Joodse begraafplaatsen mee opzette, nam de aanwezigen mee naar de beginjaren. Hij hield een bewogen toespraak, en vertelde, hoe het aanvankelijke wantrouwen bij de joodse gemeente in Warschau, Polen (“Hebben die christenen niet een verborgen agenda? Willen ze ons toch niet bekeren?”) veranderde in een welwillende houding, die later vriendschappelijk werd.
Een prachtige documentaire over het werk aan de Joodse begraafplaatsen, door Doriet Begemann, gaf een goede indruk van het werk en de motivatie ervan door de jaren heen. De documentaire was nog niet af, maar de aanwezigen kregen een belangrijk gedeelte te zien. Inmiddels is de video gereed, en hieronder te bekijken.
Voormalig voorzitter Gerrit Jan Loor schetste de beginjaren van de stichting, toen deze zijn weg vond tussen de ongeveer dertig Israël-organisaties in Nederland. “Sommigen vonden ons werk soms onbegrijpelijk: ‘Werken aan grafstenen? Werk liever aan het levende Israël!’ was vaak de reactie.”
Daarna kreeg opperrabbijn Binyomin Jacobs het woord. Hij zei: “Als ik jullie bezig zie op de begraafplaatsen, dan is dat een enorme bemoediging! Het toont een diep respect. De manier waarop het gebeurt, in stilte, en geheel belangeloos, één en al bescheidenheid… Dat heb ik gevonden bij dominee Sybrandi. Bescheidenheid, niet je eigen eer zoeken, dit is echt God willen dienen. Uit de grond van mijn hart, bedankt voor deze jarenlange toewijding!”
Van het Nederlands Israëlitisch Kerkgenootschap kreeg de stichting een cadeau. “Onze stichting wordt ingeschreven in het wereldomspannende Gouden Boek in Israël.”
Kees Sybrandi noemde in zijn slotwoord nog een vijftal hoogtepunten van ontmoetingen met Joodse mensen van de afgelopen vijftig jaar. Hij zei: “Hun relatie met ons veranderde van grondig wantrouwen tot diepe positieve ontroering, zelfs van de Israëlitische Opperrabbijn. Deze vertelde, dat hij, waar hij ook in de wereld kwam, over ons werk sprak en tranen van verwondering veroorzaakte”.
Met een hapje en een drankje sloten de aanwezigen deze gedenkwaardige dag in de Zwolse synagoge af.
