In de oproep staat onder meer te lezen: “Er mag niemand meer buiten slapen. Het is onbestaanbaar dat het nu weer aankomt op het laatste moment, op crisis- en noodoplossingen. De (crisis)noodopvanglocaties bieden voor asielzoekers te vaak minder dan de minimale levensbehoeften. Procedures duren soms jaren, terwijl mensen niet mogen werken of studeren. Deze noodoplossingen komen voort uit politieke onwil en zijn ook nog eens substantieel duurder dan reguliere opvang. De kosten voor asielopvang worden voor een groot deel betaald uit het budget van ontwikkelingssamenwerking, en gaan daardoor ten koste van steun aan kwetsbare mensen in oorlogs- en rampgebieden.”
In het Nederlands Dagblad schrijft bisschop De Korte in een column: “Als schepsel van God moet iedere mens, zeker in een puissant rijk land als Nederland, droog en met voldoende warmte kunnen slapen. De mogelijkheid om je te kunnen wassen hoort daar ook bij. Voldoende voedsel vormt eveneens een basisrecht. Overigens is dat niet alleen een kwestie van beschaving maar ook van veiligheid. Als een mens te weinig brood heeft voor zichzelf of zijn dierbaren gaat hij dat bijna zeker stelen. Ik vermoed dat weinig burgers daar op zitten te wachten.”
De Korte moet daarbij denken aan zijn collega Tiny Muskens, de voormalige bisschop van Breda. “Hij werd bekend om zijn uitspraak dat mensen met honger altijd een brood mogen stelen,” vervolgt De Korte. “Zijn uitspraak riep veel rumoer op en was misschien ook wat kort door de bocht. Maar principieel had Muskens gelijk. In het katholiek sociaal denken gaat het recht op (over)leven boven het recht op eigendom (…). Laten wij gestalte geven aan een barmhartige beschaving zodat een slaapplaats, een bad en voldoende voedsel voor iedereen op Nederlandse bodem gegarandeerd zijn.”
