Het Apostolisch Genootschap kende lang een autoritaire, centralistische cultuur waarin de apostel (de geestelijk leidsman) centraal stond. Rond 2000 werden de cultuurveranderingen die in de jaren negentig werden ingezet, geformaliseerd. Zo kwam er een einde aan de persoonsverheerlijking van de apostel en kwam er volgens het genootschap “op alle fronten meer aandacht voor het individu.” Intern werd daar veel over gecommuniceerd, maar met ex-leden was hierover geen structurele dialoog.
De verschijning van het autobiografische ‘Apostelkind’ van ex-lid Renske Doorenspleet in april van dit jaar was voor het genootschap aanleiding om die dialoog alsnog actief te starten. Een oproep leverde ruim 120 reacties op, van zowel leden als ex-leden. Tot nu toe zijn 64 mensen ingegaan op de uitnodiging voor een gesprek, grotendeels onder leiding van onafhankelijke derden.
Resultaten
Komend najaar verwacht het Apostolisch Genootschap een duidelijk beeld te hebben van de uitkomsten van het reflectie-traject met de (ex-)leden. Op basis van gevoerde gesprekken is een aantal inzichten nu al duidelijk, schrijft het Genootschap. Zo was er te weinig aandacht voor het individu, wat vooral jongeren belemmerde in hun ontwikkeling. Ook was er sprake van ‘kritiekloze volgzaamheid’ die van de leden werd gevraagd. Tot slot was er te vaak een doofpot-oplossing voor menselijk leed; bij echtscheidingen of andere gezins- of maatschappelijke problemen. In 2007 werd de geestelijke- en jeugdverzorging geprofessionaliseerd met een duidelijk begrenzende gedragscode.
Een melding in 2018, over ondeskundige begeleiding bij een misbruikzaak binnen de familie in het verleden, was aanleiding voor een open discussie hierover en een oproep die overigens één reactie opleverde. Het was voor Apostolisch Genootschap wel aanleiding zich aan te sluiten bij het SMPR (meldpunt seksueel misbruik in de kerk), dat direct wordt ingeschakeld bij hulpvragen hierover. Inmiddels is ook een klachtenprocedure vastgesteld.
Transparantie
Het Apostolisch Genootschap stelt “volledig transparant” te willen zijn over de dialoog met leden en ex-leden, over de impact van hun apostolische verleden, over eventuele onderzoeken hierover en over stappen om herhaling te voorkomen. Voor het eind van de zomer worden de definitieve uitkomsten van de dialoogsessies bekendgemaakt.
Hoe schandalig is dit breken met het vertrouwen van ex-leden die hebben willen vertellen over wat hen overkomen is.
Van de eigen website: ‘Nog niet alle informatie uit de bijeenkomsten is door de gespreksleiders van Dialogue ontvangen en verwerkt. Ook is afgesproken dat we uitkomsten na voorlegging aan de deelnemers op deze webpagina delen.’
En nu wordt gebroken met deze afspraak. Er worden inhoudelijke conclusies gedeeld in dit bericht door het Apostolisch Genootschap zelf. Deze gesprekken waren dus inderdaad alleen maar een poging het eigen straatje schoon te vegen.
En op deze website wordt het klakkeloos gekopieerd. Waarom?
Het Apostolisch Genootschap probeert op alle manieren het verhaal te verdraaien. Wacht eerst eens op het onafhankelijke rapport. Bied je verontschuldigingen aan, vergoed de veroorzaakte schade.
Wat een schande. Zo ga je dus blijkbaar met je slachtoffers om. Je geeft ze de illusie dat je met ze in gesprek gaat om dat vervolgens als PR material te gebruiken.
Wat een schande.
Inderdaad is dit schandalig.
Inderdaad Martin…..
Meer dan schandalig.
We kunnen alleen nog maar blij zijn dat ze de deelnemers aan de dialooggesprekken niet met naam en toenaam noemen. Zou helemaal in hun lijn passen. Net zoals vroeger als je een vertrouwelijke brief gestuurd had. Dan werd die schaamteloos tijdens de eredienst voorgelezen.
Het genootschap zegt dat er nu zoveel veranderd is maar wij weten beter. Ze zijn hun streken nog immer niet verleerd.
Het gezegde wie betaalt bepaald kun je hier op los laten. Het is zo simpel maar ook heel triest hoe men hiermee omgaat.
Facebook groep:
Apostelkindjes
Was je bij die gesprekken, Martin? Hoe kom je tot de conclusie dat er sprake is van het verdraaien van feiten? Ik lees dat het Apostolisch Genootschap op basis van de gesprekken die tot nu toe zijn gevoerd een aantal inzichten heeft verkregen (dus nog geen eindconclusie, is mijn interpretatie). Waarom zou dat niet kunnen?
Wat is de tegenstrijdigheid met het publiceren van de onbewerkte uitkomsten na raadpleging van de deelnemers? Dat gaat nog plaatsvinden lees ik op de site.
Je hebt nogal een stellige ‘waardering’ van het bericht op Nieuw Wij. Je geeft aan dat het Apostolisch Genootschap schade moet vergoeden. Welke schade is er bij jou veroorzaakt? Hoe heb je die vastgesteld?
Heb je daarover contact gehad met het Apostolisch Genootschap?
Wellicht leidt dat tot een voor jou meer bevredigende uitkomst. Ik wens je veel geluk.
Andre, als je niets wilt zien, zul je ook niets zien… Het Apostolisch Genootschap houdt zich niet aan gemaakte afspraken. Het is heel vervelend om dit te moeten constateren.
Dit is zo’n gemiste kans. Eindelijk was daar de gelegenheid om schoon schip te maken: een mild en goed onderbouwd boek als uitgangspunt voor open en eerlijke verwerking van het verleden. Zo jammer dat die kans verprust wordt. Bied onvoorwaardelijke excuses aan, verspreid het boek, onderzoek, help met de verwerking van de schade en vergoed de schade. Klaar. Dan kun je daarna verder. Fijn feest vieren volgend jaar.
Het zijn de dwarsliggers zoals jij die ervoor zorgen dat er geen oplossing kan komen. De vriendelijke fanatici die niet willen zien wat er fout is gegaan. Als gevolg daarvan zit apostel Wiegman in een onmogelijke spaggaat.
Ik constateer: Martin geeft geen antwoord op mijn vragen, maar herhaalt wat hij beweert en zet mij weg als ‘dwarsligger’, die niets wil zien.
NieuwWij heeft als subtitel ‘verbindt de verschillen’. Dat vraagt een open houding. Wat mij betreft is die er en begint dat met vragen stellen en niet met oordelen vellen.
De onafhankelijkheid van het ingeschakelde bureau is twijfelachtig daar een therapeut van dit bureau, dat bij de gesprekken aanwezig is, is opgeleid of in ieder geval cursussen heeft gevolgd bij de psycholoog die van het Apostolisch Genootschap aanwezig is.
Wij, de ex-leden, twijfelen dan ook zeer aan de beloofde eerlijkheid en openheid van het rapport.
Dag Joan, je sluit af met wij, de ex-leden. In hoeverre heb je dat afgestemd met alle ex-leden?
Wat doet dat ertoe Andre? Doet dit (voor jou) ter zake??
De integriteit van een bureau wordt in twijfel getrokken. Dat is een vrij zware beschuldiging. Dat bureau werkt niet alleen voor het Apostolisch Genootschap en heeft een naam hoog te houden. Joan is kennelijk zelf niet zeker of de therapeut is opgeleid of cursussen heeft gevolgd bij de psycholoog die van het Apostolisch Genootschap aanwezig is. Voor haar is dat geen reden om toch grote twijfel te hebben.
Het is mogelijk dat niet alle ex-leden deze twijfel delen. De bewoording die zij gebruikt is ‘wij, de ex-leden’. Dat pretendeert dat ze spreekt namens een homogene groep die haar opvatting allemaal delen. Gezien de vele geloofsgemeenschappen lijkt het mij onwaarschijnlijk dat zij al die ex-leden heeft benaderd en gevraagd of zij namens al deze ex-leden spreekt. Het zou kunnen, vandaar mijn vraag.
Het antwoord werpt licht op de vraag hoe ik dit moet lezen.
Het onderzoek roept twijfels op omdat het wel afhankelijk is van het Apostolisch Genootschap. Een van de gespreksleiders zit met twee petten op. Een typisch staaltje belangenverstrengeling.
Facebook groep:
Apostelkindjes
Hoe is dit mogelijk? De gesprekken zijn nog niet afgerond en het Apostolisch Genootschap treedt nu al, tegen alle afspraken in, met conclusies naar buiten. Met welk doel? Mijn vertrouwen in de goede bedoelingen van het Apostolisch Genootschap neemt hierdoor nog meer af.
Goede zaak dat er gesprekken zijn gevoerd om meer inzicht te krijgen in de effecten van de structuur en cultuur in het verleden. Het Apostolisch Genootschap toont hierbij aan dat het kritisch naar zichzelf wil kijken. De eigen reactie op de voorlopige conclusies wijzen ook in deze richting: men spaart zichzelf kennelijk niet. Ik ben benieuwd naar de definitieve uitkomsten van het zgn. reflectie-traject.
Het is helemaal niet duidelijk of ze zichzelf sparen. Er is geen compleet overzicht van alle reacties tijdens alle gesprekken. Er zijn alleen voorbarige en zelfgekozen conclusies om te proberen de schade te beperken. Hoe kunnen ze de uitkomsten al weten voordat het rapport er is? Stonden die uitkomsten al vast? Dit stinkt, het is schandalig om zo met je slachtoffers om te gaan.
Zo is het precies, Martin.
Een van de grote hoofdpunten de psychologische schade die door zelfbenoemd zielenarts L.Slok is veroorzaakt mede door het ontzeggen van Psychologische/Psychiatrische hulp het plagiaat van schuurman en selectief gebruik van zijn werk hoe het m t beste uit kwam deze te ontzeggen/ontraden en de daaruit voortvloeiende ellende tot zelfmoorden toe en het kind wegdrijven van ouders omdat de ouderlijke huwelijks band groter is dan de ouder kind band
Wat dachten we daar van ???
Dit is met n paar regeltjes niet recht te breien ! Het apg moet eens recht in de schoenen gaan staan erkennen waar de schoen wringt schade vergoeden
Zonder veel gedraai
Juist dát zou een eerlijke én goede stap in de juiste richting zijn !
Ik werd door de apostel al eind jaren 70 geadviseerd om psychologische hulp in te roepen voor mijn problemen op school en thuis. Dankzij zijn adviezen heb ik nu nog steeds een goed leven. Ik snap al die opwinding niet. Het lijkt wel op de zwarte pieten discussie.
Onderzoek is overbodig!
Motek weet het probleem al. En de oplossing ook: draal langer niet, neem nu om niet!
Het Apostolisch Genootschap als pinautomaat. Handig in deze barre tijden.
Ik ben opgegroeid in de jaren 70-80 (geboren in 69) en behoorde bij gemeente Leiden 2. Heb aan die tijd warme en fijne herinneringen. Dit is denk ik ook omdat ik een zeer positief ingesteld persoon ben en tussen de “regels” door kan lezen. Ik ervaar (als ex-lid) dagelijks de enorme voordelen van de Apostolische opvoeding. Door persoonlijke omstandigheden ben ik zelf ben ik niet direct meer betrokken bij een gemeenschap maar draag het apostolisch gedachte goed nog steeds een warm hart toe. Mooi om te zien hoe het apostolisch genootschap met zijn tijd probeert mee te gaan en het “lef” heeft gehad om de deuren wagenwijd open te zetten. Ik wil me niet mengen in discussies vind het alleen jammer dat er zo negatief gesproken wordt over iets van in basis zo goed bedoeld is, elk “geloof” heeft zo zijn voor en nadelen. Jammer dat er mensen zijn die zich beschadigd voelen, mocht ik persoonlijk hier betrokken bij zijn geweest dan wil ik graag hiervoor mijn excuses aanbieden.
Deze reactie ruikt aan alle kanten als een apostolische troll. Waarom zou je je excuses aan willen bieden als je in 1969 bent geboren en vervolgens bent weggegaan. Dan ben je toch nergens verantwoordelijk voor?Excuses aanbieden, positief ingesteld zijn, in de basis goed bedoeld, warme en fijne herinneringen, tussen de regels doorlezen, dat zijn allemaal apostolische termen. Deze reactie komt vanuit Baarn! Hoe triest…
Apostolische troll? nee ik ben geen Apostolische troll (kan me daar ook niks bij voorstellen) en de reactie komt uit Nederweert en niet Baarn. Het weggaan heeft niets tot weinig met het apostolische genootschap te maken gehad. Heb z’n vermoeden dat je niet zit te wachten op mijn verdere levensverhaal en draagt ook niks bij. Jammer en triest dat er zo veel frustratie is.
Het is jammer om te lezen dat mensen alleen nog maar reacties kunnen geloven als ze in hun eigen straatje passen.
Het gaat om de periode ’70, ’80 en ’90! Er hoort nog een decennium bij.
In eerste instantie lijkt het een redelijk positief stuk. Totdat je goed gaat lezen. Het is schandalig dat ze nu al een stuk plaatsen, terwijl de gesprekken nog bezig zijn. Er afspraken zijn gemaakt. Het zou toch op basis van vertrouwelijkheid gaan?
Daarbij lijkt het nu om een kleine groep te gaan die ‘last’ zouden hebben van het verleden. De groep die met terugwerkende kracht begrijpen wat er destijds is gebeurd en welke gevolgen dit heeft (gehad) is vele malen groter. Daarbij is het geen autobiografisch boek, het boek bevat autobiografische elementen. Waarbij je kunt stellen dat de inhoud van het boek, het verhaal van de schrijver overstijgt. Overigens is haar persoonlijke verhaal heel herkenbaar, want heel veel elementen waren in alle gemeenten bijna identiek!
Zolang je nog Apostolisch bent, ben je geprogrammeerd en kun je helaas niet goed zien welk ziekmakend systeem we gevangen hebben gezeten. Je hebt afstand nodig om het te kunnen zien. (Overigens zijn er ook mensen die apostolisch zijn die dit zeker wel kunnen!).
Daarom is het ook zo schrijnend dat uitgerekend de Apostel/bestuursvoorzitter en R. Groen bij de gesprekken aanwezig zijn.
Het geschreven stuk lijkt op ordinaire damage control hoofdstuk nummer zoveel. Jammer. Want ik denk dat als het anders aangepakt zou worden, de uitkomst anders en beter zou zijn. Ook voor de mensen die nu nog volgen. Wat gun ik ze dat!
Facebook: Apostelkindjes
Dag Nienke.
Natuurlijk is het boek van Renske autobiografisch. Heb je het boek wel, of niet kunnen lezen ?
Dag Irene,
Iedereen die het boek heeft gelezen, weet dat dit boek niet autobiografisch is. Zoek het woord autobiografie maar op in de dikke van Dalen. Het is een boek met feiten die Doorenspleet staaft in haar notenlijst en waarin ze ook persoonlijke ervaringen weergeeft. Dat is echt iets geheel anders dan een autobiografie.
Het boek bevat persoonlijke details, naast algemene stukken. Het is deels autobiografisch (geen autobiografie).
Wat jammer dat Nieuw Wij een persbericht van het AG klakkeloos overneemt. De redactie had inmiddels beter kunnen en mijns inziens ook moeten weten, gezien de duizenden reacties die
de afgelopen maanden in (sociale) media zijn verschenen.
Ten eerste is Apostelkind niet ‘autobiografisch’. Het boek beschrijft de geschiedenis van het genootschap minutieus, feitelijk en integer, en daarnaast de uitwerking die het geloofssysteem had op groepen van individuen die erin opgroeiden van 1960 tot 2000.
Dat bleek een schot in de roos. Sinds publicatie hebben honderden ex-leden zich geroerd op sociale en reguliere media. Van het boek zijn inmiddels 3000 exemplaren verkocht, en de tweede druk ligt al sinds juni in de winkels. De impact is enorm en de storm gaat voorlopig nog niet liggen.
Uit berichten op besloten media en door uitwisseling van mails tussen ex-leden onderling wordt duidelijk dat er honderden ex-leden getraumatiseerd zijn geraakt door hun opvoeding binnen het genootschap. En sommigen zelfs zeer ernstig.
Het is belangrijk dat het genootschap én de media zich realiseren dat een aanzienlijk deel van de mensen met ernstige ervaringen absoluut geen behoefte hebben om met het AG in contact te treden. Zij willen geen oude wonden openhalen, hebben geen vertrouwen in het systeem waarin ze zijn opgegroeid, en willen op geen enkele manier deel uitmaken van de PR van het genootschap.
En niet onbelangrijk: de opzet van de volgens het AG ‘onafhankelijke’ gesprekken, waarbij de geestelijk leider en een apostolische psycholoog (!) aanwezig waren, hebben ook veel mensen afgeschrikt. Achteraf blijkt een van de gespreksleiders een oud student te zijn geweest van de apostolische psycholoog, terwijl het genootschap op voorhand op de eigen website vermeldde dat er geen banden waren tussen de onafhankelijke gespreksleiders en het AG of individuele leden ervan. Dat is een boude bewering, en die bleek ook niet te kloppen. Zeer schadelijk voor het toch al wankele vertrouwen in de organisatie.
Dat er op dit moment al een vooruitblik op de uitkomsten van de ‘dialoog’-gesprekken in een persbericht rondgaat, waar de gespreksdeelnemers in het geheel niet in zijn gekend, sterkt de overtuiging van velen dat het AG met de gesprekken toch vooral op het oog had En heeft om de schade te beperken. Het is PR.
Op de achtergrond worden inmiddels initiatieven genomen door ex-leden die op zoek zijn naar echte erkenning, en een oplossing. Wordt vervolgd.
Er is een zeer lezenswaardige reactie gekomen op het boek van een oud-lid. Zie https://www.vanoosbreestichting.nl/contentassets/482f0f0ebc794c61bd19de3cce28ee6f/20-05-verdieping-meester-2007.pdf
Daarin wordt het nodige gezegd over de context en de kleuring die Doorenspleet geeft in haar boek. Dat wil niet zeggen dat velen zich niet erin herkennen. Het betekent wel dat er van oud-leden ook andere duidingen zijn en die lijken nu haast niet gehoord te ‘mogen’ worden, gezien de veelal felle en persoonlijke aanvallen.
Voor oprecht zoekende mensen is het in elk geval de moeite waard verder te blijven kijken.
André Meester, collega en vriend van niet-onafhankelijke psycholoog Rob Groen, die bij de zogeheten dialoogbijeenkomsten van het genootschap aanwezig was, maakt hier reclame voor zijn eigen schrijfsel dat
gepubliceerd is op de site van de ‘Van Oosbreestichting’. Deze stichting is gelieerd aan het genootschap.
Voor een inhoudelijke reactie op zijn stuk verwijs ik naar de site Apostelkinderen, een openbaar platform opgericht door ex-leden.
https://apostelkinderen.nl/blog/
Jeanne,
je trekt conclusies zonder na te vragen. Dat zie ik hier helaas veel meer gebeuren. Dat staat in mijn beleving een open dialoog in de weg.
Ik ben niet André Meester.
Hoe ontzettend pijnlijk is deze zogenaamde ‘recensie’ van de Van Oosbreestichting van het Apostolisch Genootschap. Op de man gericht, in dit geval op de persoon Renske Doorenspleet met oordelen als ‘een boek, een wetenschapper onwaardig.’ Iets wat Renske juist niet doet in haar eigen boek, doet Andre Meester in zijn ‘recensie’ wel: een persoonlijke aanval. Hoe anders is het boek ‘Apostelkind’: integer, en inderdaad ‘oprecht zoekend’. Ik verwijs graag naar een onafhankelijke recensie die onlangs verscheen: “Een indrukwekkende zoektocht naar de persoonlijke legitimatie voor Renske Doorenspleet uit deze Apostolische Gemeenschap te stappen. Ik ben er erg van onder de indruk. En met name de manier waarop zij dit doet. Schoorvoetend, schuchter, zo objectief mogelijk, zorgvuldig, twijfelend aan haar eigen noodzakelijkheid en de eventuele schade voor de achterblijvende gemeenschap. Erg knap en gewaardeerd met de maximale ∗∗∗∗∗ (uitmuntend).” Een mooi boek over een ziekmakend systeem met lieve mensen die erin verstrikt raakten.
@Nienke,
Lees de site nog eens goed. Het is een artikel op persoonlijke titel, geen recensie van de Van Oosbreestichting. Alle artikelen daar zijn op persoonlijke titel. Ook hier weer een verdraaiing van de feiten. Jammer.
Meester legt zijn verhaal naast het verhaal in Apostelkind. Een andere blik op hetzelfde verleden, een andere duiding. Niet meer of minder ‘waar’, maar anders.
Op (social) media is het boek nogal aangeprezen als zou het wetenschappelijk zijn, een studie, een onderzoek, door een professor, maar zeker niet autobiografisch. Dat wordt door Meester aangekaart. En daar heeft hij gewoon een punt.
Meester besluit met zijn mening (…vind ik…). Die mening is gebaseerd op zijn onderbouwde betoog dat daaraan voorafgaat.
Daar kun je het mee eens zijn, of niet, maar om dat nu een persoonlijke aanval op de schrijfster te noemen gaat wel wat ver. Te ver, naar mijn mening 😉
Voor alle duidelijkheid: ik ben geen ’trol’… Weet niet eens hoe dat zou moeten! Maar gezien de overvloedige misselijkmakende reacties denk ik juist dat dit de trillen zijn! Let op! Ik ben ZESTIG! jaar geleden weggelopen als opstandige apostolisch, maar ik ben nog elke dag blij met de normen en waarden die het genootschap mij heeft voorgelegd! Als je na zoveel jaren nog gebukt gaat onder je ‘lidmaatschap’ voor dan eens een openhartig gesprek met je ouders die je er met de ongetwijfeld beste bedoelingen hebben meegenomen. Of zoek eens hulp bij een goede psycholoog!
Goed verhaal, lekker kort; doen we verder niets mee
Jan Rensink, u gaat voorbij aan het aangedane leed. Ik hoop voor u dat u nog wel weet wat u neerschrijft. Het komt over als wartaal.
U bent 60 jaar geleden weggelopen als apostelkind? Interessant taalgebruik: ‘weglopen’. En ook interessante tijd: dat was dus in 1960. Het artikel gaat over de jaren 70 en 80 en 90, die u dus niet heeft meegemaakt. En ook interessant dat u hier nog zo heftig op reageert.
Welke misselijkmakende reacties?
Als deze hulp in het verleden niet was ontzegd tegengehouden
Was er gegarandeerd n stuk minder leed…
Echt curieus dat je dat nu adviseerd ????
Jan rensink dat van die kankerpatienten wat inmiddels verwijderd is moet je me binnenkort ff in mn gezicht zeggen toetsenbord held wat je bent …..?
Motek…?
Waarom zou je er met je ouders over moeten praten? Die zaten net zo gevangen in het systeem. Het punt is dat als je als klein kind totaal ondergedompeld wordt aan het AG systeen, dit consequenties heeft voor je verdere leven. Het gaat daarbij niet alleen om ex-leden maar om iedereen die is opgegroeid in het AG. Wat betreft de normen en waarden hadden we ook vast meegekregen zonder AG. Kijk maar eens naar de mensen die niet opgeroeid zijn binnengetrokken AG en waar niets mis mee is als het daarom gaat. Als je 60 jaar geleden bent weggegaan heb je de jaren ‘70, ‘80 en ‘90 niet meegemaakt. Het boek beschrijft de geschiedenis en die periode werd het AG zo nodig nog sektarischer.
De kop van het artikel klinkt hoopvol, maar als ik verder lees wordt me ook opnieuw pijnlijk duidelijk hoe het apostolisch genootschap er steeds weer een mooi verhaal van weet te maken dat bij kan dragen aan de PR-campagne waar het genootschap de laatste jaren veel geld en energie in stopt.
Het is voor mij onbegrijpelijk dat het Apostolisch genootschap de gemaakte afspraken met deelnemers van de dialooggesprekken niet nakomt en met dit bericht nu naar buiten treedt. De onzorgvuldigheid waarmee hier met het vertrouwen van mensen wordt omgegaan is tekenend, en heeft velen (waaronder ik zelf) al bij voorbaat doen besluiten het gesprek niet aan te willen gaan.
Er staan veel onjuistheden in dit artikel en ik begrijp ook niet dat NieuwWij zich voor PR laat gebruiken en het stuk plaatst zonder vragen te stellen en zich door onderzoek ervan te overtuigen dat de feiten kloppen.
Het genootschap doet het overkomen of het verschijnen van het boek Apostelkind meteen aanleiding was voor het apostolisch genootschap om de dialoog actief te starten, maar “vergeet” hierbij voor het gemak even te vertellen wat hier allemaal aan vooraf ging…!
Nog voordat het boek in de winkel lag, werd er in de gemeenschappen al voor “gewaarschuwd”! Het werd gebracht als het verhaal van 1 persoon en er werd opgeroepen journalisten niet te woord te staan als ze om een persoonlijke mening zouden vragen, maar door te verwijzen naar de voorganger. (Hoezo is er nu geen manipulatieve cultuur meer???) Het gevolg was dat veel leden hierdoor al in “gevechts-/verdedigings-modus” gezet werden, en het boek uit loyaliteit naar het genootschap niet eens meer wilden lezen (Hoezo is er nu geen kritiekloze volgzaamheid meer???) Op de Facebooksite van Renske Doorenspleet en op de Facebooksite van het genootschap werden Renske, en de mensen die zich in haar boek herkenden, door leden weggezet als negatief, verbitterd en gefrustreerd en waren er verwijten dat het eigen nest bevuild werd, het genootschap zwart gemaakt werd en dat men bleef hangen in het verleden. Dit “labelen” is overigens een zeer beproefde methode om mensen met kritiek de mond te snoeren. Het genootschap las overal mee maar heeft nooit zijn afkeuring uitgesproken of afstand genomen van de reacties van haar leden. Over de vreselijke dingen die aan het adres van Renske Doorenspleet persoonlijk werden gericht, zal ik verder maar niet ingaan…
In de pers verschenen diverse officiële reacties van het Apgen o.a. door landelijk voorganger Monique van Strien. Ook hierin werd het boek neergezet als een verhaal van lang geleden van 1 persoon uit Bussum. Ze zegt letterlijk: “Het boek is waar, maar het is niet mijn waarheid”. En naar aanleiding van een interview met Renske Doorenspleet in het NRC van 12 juni, durfde het genootschap zelfs om wederhoor te vragen!
Toen de stortvloed van reacties door veelal ex-leden die zich in het boek herkenden alleen maar bleef aanhouden, was er voor het apostolisch genootschap uiteindelijk geen andere uitweg meer dan “er iets mee te doen”. Dát is waarom het genootschap de dialoog is aangegaan…dát is het eerlijke verhaal!
De zogenaamde omslag die gemaakt is met meer aandacht voor het individu herken ik (tot 2018 lid geweest) niet en ik weet dan ook niet wat hiermee bedoeld wordt. Mijns inziens is er nooit openlijk over het verleden gesproken en is hier afstand van genomen. De “doofpot-oplossing” wordt in het genootschap “de mantel der Liefde” genoemd waarmee alles wat niet deugd of niet naar buiten mag komen wordt bedekt. Deze mantel doet nog steeds zijn werk en houdt leden onwetend en volgzaam.
“De misbruikzaak was reden voor een open discussie en een oproep”??? Er kwam logischerwijs maar 1 reactie omdat het slechts een artikel, nota bene in het eigen “clubblad” (De stroom) betrof! Bij mijn weten is men hier nooit actief mee naar buiten getreden. Op de klachtenprocedure, die het genootschap graag met trots en ook nu weer onder de aandacht brengt, blijkt de apostel overigens nog steeds een grote invloed te hebben!
Het apostolisch genootschap is door marketing bureaus met een nieuw concept in de markt gezet. Er is uiterlijk veel veranderd en men probeert nu met een modern zingevingslaagje en bijeenkomsten die georganiseerd worden onder de naam Iederal, mensen aan zich te binden. Er is in de kern echter niets veranderd en het zou goed zijn als journalisten hun Nieuws-gierigheid weer aan het woord laten en (kritische) vragen durven stellen. Het is m.i. de enige sleutel om het échte verhaal boven water te krijgen!
Marian: Amen!
Heel goed verwoord en duidelijk! Ook ik heb nooit geloofd in de dialoog gesprekken die aangeboden zijn!
Marian, ik heb even iets van je tekst geknipt.
Nog voordat het boek in de winkel lag, werd er in de gemeenschappen al voor “gewaarschuwd”! Het werd gebracht als het verhaal van 1 persoon en er werd opgeroepen journalisten niet te woord te staan als ze om een persoonlijke mening zouden vragen, maar door te verwijzen naar de voorganger. (Hoezo is er nu geen manipulatieve cultuur meer???) Het gevolg was dat veel leden hierdoor al in “gevechts-/verdedigings-modus” gezet werden, en het boek uit loyaliteit naar het genootschap niet eens meer wilden lezen (Hoezo is er nu geen kritiekloze volgzaamheid meer???)
Dit is door het ag uit pure angst gedaan .. waarom zou je anders? Ik snap nu ook beter anderen die weigeren te erkennen en Apostelkind te lezen. Uit loyaliteit doen ze het niet en liegen tegen anderen dat ze het wel doen .. ook geestelijk verzorgers maken zich hieraan schuldig .. Wat het ag er ook mee creëert is afstand tussen boeklezers en leden .. misschien is dat nog weleens bewust gedaan. Ik dacht 2 maanden geleden ook nog dat men verandert was, maar heb mijn mening moeten bijstellen.
Ik denk dat je hier helemaal gelijk in hebt! Als het genootschap echt zo vrijzinnig en open is als men beweert, zou het alle leden aangeraden hebben het boek Apostelkind te lezen, hun mening hierover te geven en hun eigen conclusies te trekken. Op voorhand, zelfs nog voordat het boek in de winkel ligt, het boek bij je leden presenteren als zou het boek het genootschap schade kunnen toebrengen, is manipulatie ten top! Het heeft logischerwijs bij vele kritiekloze leden gezorgd voor automatische verdediging van het genootschap, het boycotten van het boek en het veroordelen van de mensen die zich hierin herkenden, en heeft daarmee bijgedragen aan het feit dat er nu 2 groepen tegenover elkaar zijn komen te staan. Dat is overigens extra schrijnend als je bedenkt dat het genootschap graag op sociale media laat weten, overal en altijd verbindend te willen zijn…
Boeklezers en leden? Bedoel je niet familie en vrienden? Ik denk dat dat veel erger is. Boeklezers en leden klinkt wel heel erg 2 kampen en ik denk niet dat jij dat bedoelde.
In jouw visie is er afstand gecreëerd tussen mij en mezelf. Ik ben lid en heb het boek gelezen.
Zo zijn er veel meer.
Er is niet gewaarschuwd, maar als de pers vraagt om een reactie vanuit het genootschap, is daar perswoordvoering voor.
Like! ??
Nieuw Wij heeft het persbericht van het apostolisch genootschap een op een overgenomen. Dat is jammer. Een beetje nieuwssite checkt de feiten. Jullie kunnen daarbij een voorbeeld nemen aan het Reformatorisch Dagblad dat Renske Doorenspleet om een reactie heeft gevraagd en die ook heeft gepubliceerd. Gemiste kans van Nieuw Wij.
Het boek apostelkind is niet autobiografisch. Dat is pertinent onjuist. Het boek bevat een gedegen feitenonderzoek en is gelardeerd door eigen ervaringen van de schrijfster. De feiten worden in een uitgebreide notenlijst weergegeven achterin het boek.
Naar aanleiding van het verschijnen van het boek waren er zo veel mensen met een verhaal over hun jeugd en ervaringen binnen het apostolisch genootschap dat het genootschap met gesprekken is begonnen om naar die verhalen te luisteren. Met de deelnemers is wederzijdse geheimhouding afgesproken en openbare publicatie van de uitkomsten zou pas gebeuren nadat de individuele deelnemers de uitkomsten zouden hebben gezien. Groot is mijn verbazing dan ook dat er nu een persbericht verschenen is met de eerste uitkomsten. De deelnemers aan de gesprekken zijn hier niet over geïnformeerd en hebben het persbericht ook niet toegestuurd gekregen. Ik moest er zelf naar op zoek na lezing van dit bericht. Dit is een grote schending van de afspraken en schaadt het vertrouwen.
Voorts wordt in het bericht melding gemaakt van een gepubliceerde zaak over misbruik in een familie. Op de vraag om reacties had maar een iemand gereageerd. Logisch want dit bericht was gepubliceerd in hun eigen ledenblad. Wat mij hier meer aan stoort is dat het genootschap inmiddels op de hoogte is van vele misbruikzaken, seksueel, geestelijk en andere vormen van misbruik. Waarom is dit punt zo speciaal belicht in dit persbericht? Viel het allemaal wel mee? Wordt dat punt gemaakt? Vele ex leden zijn het hier zeker niet mee eens. En hebben ook bewijzen dat de werkelijkheid anders was. Nee, het genootschap bewijst zichzelf geen dienst met deze publicatie, ze verergeren dit hele gebeuren. Dit wordt vervolgd.
Inderdaad Eva, het wordt vervolgd met de uiteindelijke resultaten van Dialogue. Laten ‘we’ niet dezelfde fout maken die ‘we’ andere verwijten: te snel conclusies trekken.
ik heb dit ook ondervonden in mijn jeugd maar er gelukkig geen trauma aan overgehouden . ik ben nog steeds blij dat ik apostolisch ben en dat er gezegd word dat de Apostel in een spagaat zit maakt mij heel verdrietig ik ben 76 jaar dus ik weet waar ik over schrijf!!!
Al in 2000 heb ik in de Van Oosbreelezing een kritisch oordeel gegeven over de periode waar Renske Doorenspleet en anderen pijnlijke herinneringen aan hebben. Ik geef een citaat: ‘Een officiële geloofsbelijdenis die tot dogmatische verstarring kon leiden, had plaatsgemaakt voor het woord uit de Mond Gods van vandaag. Dat woord had een absolute geldingskracht, die geen ruimte bood voor ook maar de geringste mate van twijfel of kritische overweging.’ (Pag. 37 van het tekstboekje).
In mijn in 2013 gepubliceerd boek ‘Nieuw licht op oude wegen’ heb ik de periode van Slok sr. aan een uitgebreid kritisch oordeel onderworpen. Om critici voor te zijn die zullen komen met het bezwaar dat het onder auspiciën van het genootschap is uitgegeven, wijs ik erop dat ik contractueel volkomen vrijheid van onderzoek en schrijven had bedongen en dat ik desondanks de publicatie toch nog tegen zware, conservatieve weerstand in heb door moeten zetten. Pas nu ‘Apostelkind’ is verschenen, ziet het genootschapsbestuur het belang van mijn boek in.
Het knappe en moedige boek van Brand beschrijft vooral de periode tot begin jaren 80. De decennia daarna komen veel minder aan bod. Uit angst voor controleverlies werden de teugels toen nog eens stevig aangehaald.
Wat helemaal niet aan bod kwam, was de weerslag die de toegenomen repressie en het aangezwollen en aanhoudende conservatisme op de jeugd van die tijd had, tot zeker halverwege de jaren 90. Daarop is het boek van Doorenspleet een broodnodige aanvulling.
In de jaren 1970 tot 2000 zijn vele jongeren ongewild bekneld geraakt tussen het starre en allesomvattende genootschap en de maatschappij. Met alle gevolgen vandien. Daar komt nu pas aandacht voor.
Slok sr. was 38 jaar apostel, Slok jr. 17 jaar en Riemers 10 jaar. Na de lange voorgeschiedenis van het genootschap en de ingrijpende ontwikkelingen na 1946 veranderde er bovendien na 1984 heel weinig, behalve dan dat de Christusnaam niet langer met de apostel verbonden was. Pas vanaf 1992 werden veranderingen van betekenis doorgevoerd.
De invloed van de benauwenis in het genootschap op de jeugd heeft inderdaad in mijn boek weinig aandacht gekregen. Mijn onderzoek was vooral gericht op de vraag hoe het kon gebeuren dat de rond 1830 ontstane pessimistische, chiliastische beweging uiteindelijk uitkwam bij een optimistische, religieus-humanistische vereniging met een totaal ander gods-, wereld- en mensbeeld.
Martin, jij bent toch de partner/echtgenoot van Renske ? Het valt me op dat jij je steeds opwerpt als aanvoerder van steun voor de mening van Renke op vele fora. Dat mag. Maar dit is niet objectief of zuiver. En dat is wat je juist anderen verwijt.
Niet zo wetenschappelijk verantwoord om jullie mening boven die van anderen te stellen met zo weinig feitelijk bewijs en vooral met eigen mening en ervaring doorspekt zo je gelijk te willen halen. Dat zegt veel over jullie zelf.
Echter willen jullie anderen die niet de, volgens jullie, juiste mening laten horen dit niet toestaan en het recht om deze mening te geven ontnemen. Het betreft hier ook het beperken van de vrije meningsuiting waar jullie je van bedienen. Want daar hoort ook, of juist, bij dat er meningen geuit moeten kunnen worden waar jullie het ten diepste niet mee eens zijn of die ingaan op de huidige ontwikkelingen. Dan krijg je een zuivere discussie of gesprek op inhoud. Dat is helpend voor de anderen die ook vragen hebben over hun opvoeding of verleden binnen het Apostolisch Genootschsp. Het blijft nu bij met een kleine groep onderbuikgevoelens ventileren en jij-bakken. Dit doet jullie zaak geen goed. Vandaar die strooptochten naar schandalen of misstanden. Dat maakt het boek ook steeds zwakker.
Het is prima om dit boek te schrijven. Het onder de aandacht te brengen van jouw ervaringen en bij geinteresserden. Velen zullen zich hierin kunnen herkennen of juist niet.
Ik vraag me af of je zelf bent ingegaan op de uitnodiging om een herstelgesprek te voeren met een onafhankelijke mediator. Renske niet. Dat is wel duidelijk.
Waatop baseer jij je oordeel over dit stuk?
Van horen zeggen?
Josefien, geen idee wie jij bent, maar heel vreemd dat jij zo op de man speelt en boude beweringen doet over de partner van Renske. Ik lees al heel wat maandjes mee, en de naam Martin ben ik nog niet één keer tegengekomen. Ook niet in de besloten Facebookgroep.
Zaken die je verder nog suggereert, zoals vermeende strooptochten naar misstanden of schandalen, zijn ontsproten aan je eigen fantasie. Ik weet wel dat zich mensen met ernstige verhalen bij het genootschap hebben gemeld, op verzoek van het AG zelf.
Wat jij hier nu opschrijft, is dus gewoon laster. Zou ik een beetje mee oppassen.
Schandalige reactie van Josefien. Op de man gericht, in dit geval op de partner van Renske Doorenspleet, vol assumpties en dwingende vragen. En over smaad en laster gesproken: Renske heeft de afgelopen maanden al heel wat over haar heen gekregen (zoals ze ook beschrijft in het interview 12 juni in NRC, https://www.nrc.nl/nieuws/2020/06/12/ik-was-wij-en-wij-waren-hem-a4002383 ), alleen omdat ze een boek heeft geschreven, een zoektocht naar de geschiedenis van de apostolische beweging en haar plek daarin. Volstrekt legitiem, maar voor velen een reden om haar weg te zetten als ‘nestbevuiler’ of erger, of haar in een ‘recensie’ van de Van Oosbreestichting (van het Apostolisch Genootschap) zwart te maken. Inderdaad, dat ruikt naar smaad en laster. En naar een ziekmakend systeem.
Waarom zo’n venijnige aanval? Ik ben Martin op nog geen enkel forum tegengekomen. Dus welke fora bedoel je precies? Volgens mij worden er geen meningen boven maar juist naast die van anderen geplaatst. Dat kan leiden tot begrip en erkenning. Er is geen strooptocht gaande, maar velen hebben de behoefte hun ervaringen met elkaar te delen. En dat er nu al door het ApGen een voorschot wordt genomen op de uitkomst van de dialoooggesprekken, let wel: geen herstelgesprekken, vind ik persoonlijk beschamend!
Sjonge Josefien, dus als je je als Martin hier meldt, ben je de man van Renske Doorenspleet? Dat is wel het gekste wat ik in maanden heb gehoord. En Arie heeft gelijk. Ik lees ook al maanden mee op alle fora en daar zit geen Martin tussen de mensen die reageren. Jouw reactie kan direct weggezet worden als laster richting Renske Doorenspleet. Je hebt het boek overduidelijk niet gelezen. De apostolischen blijven kennelijk geloven dat er maar weinig tegengeluid komt van de ex leden die soms diep en blijvend beschadigd zijn. Het is een misvatting, er komt nu voortdurend een tegengeluid. En tenslotte Josefien zou ik je willen adviseren om de slogan van het genootschap ter harte te nemen: samen werken aan een menswaardige wereld. Jouw reactie laat zien dat je het tegenovergestelde belijdt in je dagelijks leven.
Wedederom voorspelbare reacties.
En ik ben niet verbonden of ooit verbonden geweest aan het A. G.
Dat is een aanname. Mijn hele leven al overtuigend atheist. Juist vanwege misstanden in geloofsbelijdenissen waar dan ook. Ik werd op het boek geattendeerd door de radio uitzending. Het maakte me nieuwsgierig. Het viel me op dat er veel ruis was rondom het boek en een paar fanatekelingen aan beide kanten, voor en tegenstanders, elkaar zwart maken zonder feitelijk te zijn. Een klein balletje opgooien blijkt voldoende om weer een paar mensen te trickeren hun gal te spuwen. Dit leidt tot niets.
Ik was er al bang voor. Wilde het even zeker weten. Veel succes verder.
Ik ben niet langer geinteresseerd.
Dan ben ik toch wel erg benieuwd naar je doel van deze actie. Wat wilde je nu eigenlijk onder de aandacht brengen?
Het was nogal een venijnig balletje Josefien. En dat het van alles oproept zegt iets over de situatie waar we met zijn allen in vastgezeten hebben en/of nog zitten. Je had ook empathisch kunnen reageren. Zeker als je het van een afstandje bekijkt.
Josefien, je gooide dat kleine balletje in ieder geval wel een bepaalde richting op… Het is een aanname maar ik denk dat ik wel weet uit welke richting dat balletje kwam…succes
Josefien, niet verbonden of ooit verbonden geweest aan het AG, dan weet je dus niet waar je over praat. Maar dat was al duidelijk.
Voorspelbaar. Zo zie ik dat steeds gebeuren. Men buitelt over elkaar heen met grote woorden en verdachtmakingen. De pot verwijt de ketel.
Het zijn het juist die reacties die de eigen aantijgingen onderuit halen. Aannames en aanvallen. Zonder bewijs of het stellen van vragen worden oordelen geveld en mensen met een andere mening of ervaring niet serieus genomen maar aangevallen of zelfs verwijderd.
Inderdaad, u kent mij niet.
Ik ben niet verbonden en nooit verbonden geweest met dit geheime Genootschap. Ik wist er tot voor kort niets van.
Ik ben mijn hele leven overtuigd atheïst. Ook zo opgevoed. Juist vanwege de beklemmingen die geloofsovertuigingen vaak met zich meebrengen.
Door de radio uitzending ben ik nieuwsgierig geworden naar het boek en de misstanden binnen een onbekende groep. Ik was verbaasd over de heftigheid en ruis op Soc. Media. Niet dat ervaringen werden gedeeld, maar de manier van reageren op andere meningen of ervaringen.
Gooi 1 steen in het water en de haaien vliegen er op af.
Het opvallende is wel de houding van de organisatie. Ik meen te lezen dat zij het serieus nemen en ook lerend willen optreden. Zelfs erkennen zij nu de schaduwzijde van hun fouten in het verleden.
Dit kan bij mij als buitenstaander op sympathie rekenen. De gedupeerden blijven in hun slachtofferrol en het wordt mij maar niet duidelijk wat nou hun punt is en wat ze nou beogen met deze reacties.
Wat is jullie doel? (maar hier zullen de gedupeerden wel weer voor in de gordijnen klimmen) Ook het boek geeft hier geen duidelijk wetenschappelijk getoetst onderbouwd antwoord op. Maar dit wordt wel zo aangegeven in het interwiew en het steeds benoemen van de wetenschappelijke achtergrond van de schrijfster. Het is autobiografisch.
Het leidt tot niets.
Het draagt niets bij aan persoonlijk geluk of het ontmaskeren van een geheim genootschap met kwade bedoelingen. Helaas.
Ik zie slechts de geschiedenis zich herhalen. Eerst hollen achter een Apostel aan die je de meest vreemde aanpassingen vraagt, en nu hollen achter een wetenschapper aan die een mening opschrijft en een kapstok is voor eigen onvrede. Zo blijf je afhankelijk en hunkeren naar ‘ergens bij horen.’
In mijn omgeving leer ik zelf na te denken en verantwoording te nemen voor eigen gedrag.
Dat zie ik hier nergens terug.
Hierdoor heeft het mijn interesse nu wel verloren.
Veel succes verder.
Beste ‘Josefien, voor iemand die geen interesse meer zegt te hebben, schrijf je wel flinke epistels, allemaal aan je eigen, fantasievolle gedachtewereld ontsproten.
Ik zou wel mijn spellingscheck even aanzetten, want je bent inmiddels wel heel makkelijk herleidbaar tot één en dezelfde persoon op allerlei fora.
Tsja Josefien, zeggen dat je stopt en dan weer doorgaan, levert natuurlijk niets op. Want je bericht daarna is nog weer langer. Maar zoals ik eerder al zei, ik laat me de mond niet meer snoeren en zeker niet als er zoveel onzin op me afkomt. Duidelijk is dat je er helemaal niets van af weet en er ook niets van begrijpt. Dat is ook helemaal niet erg. Maar volg je eigen advies en laat je er dan verder ook niet meer over uit, want zoveel dommigheid heb ik in tijden niet gezien en gehoord.
Josefien,
eens. Helaas tekent zich een soort strijd af: wij (oud-leden die zich herkennen in het boek) weten wel beter dan die arme stakkers die nog steeds gevangen zitten in dat genootschap. De vraag is wie er eigenlijk gevangen zit. Leren is een proces, geen eindstation.
Andre, je fantasie gaat met je op de loop. Stakkers? Gevangen? Hoezo dan?
Het gaat niet om het heden; als jij je prima voelt bij het AG, vooral blijven. Ieder het zijne.
Het gaat om erkenning van het verleden. Die is tot op heden nog niet gekomen. Dat is waar het hier om gaat, en de trein is inderdaad pas net gaan rijden.
Beste Josefien,
ik onderschrijf jouw waarneming volledig. Helaas loopt een zinvolle zoektocht naar de invloed van de structuur en cultuur van een beweging in de jaren ´70-´90 volledig uit de hand en wordt elke nuancering afgedaan als aanval of ontkenning. Zij die het wagen vragen te stellen over de heftigheid van de reacties worden met dezelfde heftigheid aan de schandpaal genageld en afgedaan als ´troll´, boodschapper van het AG of naïeveling. Opvallend dat de vraag over de identiteit van een van hen tot zoveel reacties leidt en de vele aantijgingen aan het adres van anderen onbeantwoord blijven.
Ook ik vraag mij af wat het doel van dit alles is. Het AG geeft een beknopte eerste indruk van de gesprekken. Naar ik begrijp volgen conclusies na overleg met de deelnemers in een later stadium. Waarom is dit aanleiding voor kwalificaties als ´schandalig´? Ik vraag me af namens wie de genoemde Martin spreekt: hij vertrouwt kennelijk alleen luide medestanders en zou graag een schadevergoeding zien (100 miljoen, las ik in een eerdere post). Een vreemde eis/suggestie, op basis van een boek, zonder verder onderzoek of conclusies.
Ik denk dat alle belanghebbenden baat hebben bij een gezonde dialoog, rust en nuance.
Beste Martin-ex-lid, als je wilt weten wat nou precies het probleem is, dan kun je terecht op http://www.apostelkinderen.nl
Deze site wordt elke dag aangevuld.
Zou graag een schadevergoeding van 100 miljoen zien? Waar heb je dat gelezen? Ben ik wel heel erg benieuwd naar. Ik zie het in de post van Martin niet staan. Zorgvuldigheid is in deze kwestie wel geboden.
Wel opvallend dat je reageert op de tekst die tussen haakjes staat. Voor de volledigheid dan toch maar even: zie de reactie op 23 mei op het interview met Bert Wiegman dd. 6 mei. Ik zat er trouwens een miljoentje naast, sorry.
Het zou mooi zijn als er een structurele discussie op gang zou komen ipv gekissebis, naming en shaming… Een gezonde dialoog dus, met rust en nuance….