In de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw kwamen veel gastarbeiders naar Nederland. Eerst uit landen als Italië, Spanje, Turkije en Joegoslavië, later volgde een grote groep arbeiders uit Marokko.
De grote culturele verscheidenheid van het hedendaagse Nederland is in deze periode geworteld. De identiteit en stadscultuur van Rotterdam, Amsterdam, Den Haag en Utrecht zijn hierdoor gevormd met het arbeidsverleden. Dat is terug te zien in het familieleven, het taalgebruik en de sociaal-culturele diversiteit. Zo telde Utrecht volgens cijfers van de gemeente op januari 2020 in totaal 357.719 inwoners, van wie 36 procent (130.000) een migratieachtergrond heeft.
Inmiddels zijn de kinderen en kleinkinderen van de toenmalige ‘gastarbeiders’ overal in de samenleving geworteld en vertegenwoordigd. Ze zijn bijvoorbeeld politicus, arts, rechter, maatschappelijk werker, docent, journalist of vrijwilliger.
“De droom van tijdelijke gastarbeiders was in korte termijn geld verdienen en terug gaan naar hun eigen land”, legt projectleider en initiatiefnemer Sahin Yildirim uit. “We hebben een collectieve geschiedenis in Nederland en dit mag niet verloren gaan. Met dit project willen we enerzijds de pioniers in het zonnetje zetten en anderzijds een brugfunctie vervullen, want er meer behoefte aan verbinding, saamhorigheid en tolerantie.”
De tentoonstelling is te zien van 24 juni tot en met 24 oktober op station Utrecht Centraal bij de ingang van Stadskantoor, Stadsplateau 1, 3521 AZ Utrecht.
