Hoe vaak hoor je niet in een discussie het verwijt in het heetst van de strijd dat de een simpelweg geen respect heeft voor de ander. De hele wij/zij-discussie heeft als grootste troef het woord respect. Niet alleen de wij/zij-discussie tussen allochtoon of autochtoon. Maar ook die tussen wel of niet gelovig, man en vrouw, alle verschillen worden nog maar eens extra ingewreven door de ander te verwijten dat die geen respect heeft.
Jongeren hebben geen respect meer voor ouderen. Burgers hebben geen respect meer voor de politie. Mannen hebben nooit respect gehad voor vrouwen. Allochtonen niet voor autochtonen en vice versa. Atheïsten hebben geen respect voor gelovigen. Mensen geen respect voor dieren. Treinen hebben geen respect voor het korte tijdschema van de reizigers.
Als we die verschillen nu eens niet zo zouden benadrukken, dan hadden we dat woordje respect wellicht ook niet zo vaak nodig. Dan begint het bij acceptatie en is er vervolgens een samengaan waar niet steeds het oordelen en veroordelen bij komt kijken. Want ik moet zeggen dat ik niet zo veel respect meer heb voor het woord respect. Omdat het te vaak gebruikt is. Omdat het zo vaak in de verwijtende sfeer gebruikt wordt. Respect volgt te vaak op het woord ‘geen’. Geen respect. Gebrek aan respect. Jij respecteert mij niet.
Laat mij eens een discussie zien waar er van de een naar de ander wordt geroepen: daar heb ik echt respect voor! Ik heb respect voor alles van jou ook al begrijp ik het niet helemaal! Maar nee, we blijven elkaar maar beschuldigen van het ontbreken aan respect. En gebrek aan respect is benadrukking van de verschillen en niet de samengang. De hele wij/zij-discussie zou niet nodig moeten zijn. Wij zijn allemaal wij. En ik heb enorm veel respect voor ons, wij dus, allemaal.
Respect!
"RESPECT"
Respect, Sara! 😉
kKom z.s.m. een 2e keer naar je voorstelling kijken en dat doe ik eigenlijk nooit bij iemand; meteen de 1e scène was al helemaal raak: ik slaap ook nog wel es met mn armen boven mn hoofd! 😉 En k probeer ook echt eerlijk waar af en toe nog kind te zijn/blijven (en ben ook Ram, dus voel me om een of andere reden -wellicht die van t zelfde sterrenbeeld- ook persoonlijk op bepaalde gebieden extra met jou verbonden).
Alle goeds! M (die lang wachtte na je van de voorstelling Utrecht in juni, de kennis van Marischka van de boekhandel, als je t je nog herinnert, met al die ‘fan-contacten’ van je 😉 )