Een ander bericht dat mij trof, is de voorpublicatie in Trouw van de 4 mei-lezing door Shervin Nekuee. Daarin merkt hij op dat wij onze oorlogsgeschiedenis vergeten zijn. Oorlog is vooral iets van de vreemde, de ander, iets van andere tijden en plaatsen en gaat daarmee ons voorstellingsvermogen te boven. Maar wie geen oorlog kent zou vrede kunnen onderschatten, zo stelt hij. De kwetsbaarheid van het goede wordt dan uit het oog verloren. We moeten er dus voor waken dat niet juist datgene wat van waarde is, zoals tolerantie, sociale zekerheid, investeren in kunst en cultuur, respect voor religieuze -en culturele diversiteit, Europese eenheid en solidariteit, verloren gaat en vervangen wordt door het recht op beledigen en ‘het eigen gelijk eerst’.
Ook hoogleraar hindoeïsme en boeddhisme Paul van der Velde waarschuwt er in ‘het W!J-interview’ voor dat in onze samenleving belangrijke menselijke waarden verloren dreigen te gaan. Hij vindt dat we onze doorgeschoten assertiviteit eindelijk een halt toe moeten roepen. Valt er in dezen iets te leren van onze Aziatische mede-wereldburgers en hun waarden? Oordeelt u zelf.
Alles van waarde is weerloos, zo dichtte Lucebert. Het is inmiddels een cliché, maar dringt het wel echt tot ons door? Of schudt het anagram: Van alles is weer waardeloos, ons eerder wakker?
Niets is zo persoonlijk en niets zo plaats –en tijdgebonden als ‘waarde’. Wat kostbaar is voor de een is waardeloos voor de ander, zo merkt onze columnist Mohamed Benzakour op. Maar toch.
Wat willen we beschermen, behouden en tot stand brengen? Welke waarden kunnen als basis dienen voor een nieuwe saamhorigheid, een nieuw wij in een pluriforme samenleving? Daar gaan we het hier deze maand in filmpjes, interviews en blogs over hebben en we zijn als altijd benieuwd naar uw reacties in onze gezamenlijke zoektocht naar nieuwe inzichten. Nieuwe geluiden klinken ook in de politiek. Zou er een Haagse lente aanbreken, die ons naast de koningin ook een premier geeft voor alle Nederlanders?
