Als Nederland het pleidooi van de Remonstranten volgt, dan vervalt Tweede Pinksterdag als officiële feestdag: een dag die voor veel mensen toch al niet veel meer inhoudt dat een gelegenheid voor een bezoek aan meubelboulevard, keukengigant of autoshowroom. Wat Nederland ervoor in de plaats krijgt is een vrije dag dat moslims het Suikerfeest vieren.
Joost Röselaers (37) remonstrants predikant en sinds januari algemeen secretaris van de Remonstrantse geloofsgemeenschap: “Als remonstranten zijn wij doordrongen van de noodzaak om te werken aan deze nieuwe verbindingen dwars door de verschillen heen. Nederland loopt voorop in xenofobie, aldus de kritiek van de VN-mensenrechtencommissie, nu al jaren achtereen. Alle religies pleiten voor compassie, voor oog hebben voor de vreemde ander, de ander geven wat je zelf ook graag wilt. Als geloofsgemeenschap willen wij hier een stem aan geven in onze samenleving. Dit willen wij doen door twee feesten die inhoudelijk hierover gaan met elkaar te verbinden.”
Veelkleurigheid
Hij vervolgt: “Het is goed dat die veelkleurigheid ook in onze ‘vrije dagen’ tot uitdrukking komt. Tweede Pinksterdag is namelijk een Nederlandse eigenaardigheid. Op de kalender van de Christelijke kerken bestaat Tweede Pinksterdag eenvoudigweg niet. Ons pleidooi: maak van Pinksteren een feest van één dag en geef ruimte de viering van het Suikerfeest door moslims. Net als het Christelijke Pinksteren is het Suikerfeest een feest van diversiteit en veelkleurigheid. Het sluit de vastentijd af en is een feest van verbroedering en verzustering, binnen en buiten islamitische kring. Mensen nodigen buren en vrienden van buiten de eigen kring, ook niet-moslims, uit voor de feestelijke iftar-maaltijd, met de vele zoete gerechten waaraan het feest zijn naam dankt. Ook Suikerfeest is dus bij uitstek een feest van verbondenheid over de eigen grenzen heen”, aldus Röselaers.
Het complete pleidooi van Christa Anbeek, hoogleraar aan het remonstrants seminarium, Peter Nissen, hoogleraar en predikant van de remonstrantse gemeente Oosterbeek en Joost Röselaers, Algemeen Secretaris van de remonstranten is hier te lezen.
Bron: Remonstranten.
Dat is heel aardig van die drie musketiers, maar we vieren helemaal geen suikerfeest. Dat is meer iets Turks, maar ook in Turkije zegt niet iedereen dat.
Moslims hebben het Ramadanfeest (‘eid ul fitr’ of ‘het kleine festival’) en het Offerfeest (‘eid al-adha’ of ‘het grote festival’).
Het offerfeest is drie dagen, maar de eerste dag als vrije dag zou leuk zijn. Het Ramadanfeest is één dag.
Suikerfeest is echt niet de juiste naam. Wij vieren geen suikerfeest. Dat is het niet en zo heet het niet. Gewoon Ramadanfeest, of het kleine festival, of eid ul-fitr.
Een vrije dag zou leuk zijn, maar het klinkt niet als iets om aan te vragen als anderen er een dag voor moeten inruilen. Gewoon een verlofdag is genoeg. Nationale feestdag hoeft niet. Als wel, dan liever het grote festival, het offerfeest.
De naam “suikerfeest” is een poging om van een religieus festival een cultureel festival te maken. Wij gebruiken de naam ook niet. We breken het vasten overigens voor het eid-gebed en we ontvangen mensen pas als we weer thuiskomen daarna.
Ze zijn in de war met iftar met Ramadan. Maar dat gaat over mensen eten geven. Niet over een feestje maken. Dat hoort niet. Het Ramadanfeest gaat ook niet over suiker als je gelovig bent.
Jammer dat de drie theologen niet reageren. Zelf vind ik dat slordig. Wanneer je iets beweert moet je ook de moed hebben om op weerwoord te reageren.
We weten ook pas ’s avonds of het de volgende dag feest is, omdat we tegen het einde van de maand na het avondgebed kijken of de nieuwe maan al zichtbaar is, want dat bepaalt het einde van Ramadhan en het begin van een nieuwe maand. Op de kalender kunnen we hooguit een inschatting geven of een dag of drie reserveren en pas op het laatste moment de eigenlijke dag omroepen.
Ook komt het vaak voor dat dat op verschillende dagen valt (niet voor iedereen op dezelfde dag). Welke dag is dan de officiele Nederlandse dag? Moslims zullen zich gewoon aan hun eigen dag(en) houden. We kunnen dat niet verplaatsen omdat dat de overheid beter uitkomt.
Om het nog simpeler te maken…
(Misschien kan iedere Nederlander één of een paar zwevende dagen zelf bepalen? Eigenlijk hebben wij nog een minstens even belangrijk festival. De dag na Ramadhan is het kleine festival van de twee.)
Maar het gebaar klinkt sympathiek.
De eerste dag na Ramadhan is, denk ik, de belangrijkste. In mijn buurt gingen alle mannen dan naar de moskee. Familiebezoek hoort er ook bij daarna, hoorde ik van de kinderen.
Die volgende 2 dagen…Wat is hun betekenis? Heeft dat ook met de religie te maken? Is het voorschrift? Of is het ook voor familiecontact en gewoon traditie?
Het Ramadanfeest is maar één dag. In moslimlanden hebben mensen wel vaak meer dagen vrij. Het gaat overigens over dankbaarheid aan God en niet over familiebezoek, maar natuurlijk komen moslims wel bij elkaar over de vloer op feestelijke vrije dagen.
Het remonstrantse trio heeft niet echt nagedacht komt mij voor. Er zijn andere mogelijkheden om moslims tegemoet te komen. Als tweede Pinksterdag moet worden ingeruild ligt het joodse Vreugde der Wet of Grote Verzoendag veel meer voor de hand.
Zit zeker wat in. Zie mijn reactie verder op.
Een slecht voorstel . Theologen schijnen niet door te hebben dat wij inmiddels in een interreligieus en tevens gesaeculariseerd land leven waar het christendom het echt niet meer voor het zeggen heeft. Het lijkt mij handiger om alle religieuze feestdagen af te schaffen en daarvoor iedereen een aantal vrije dagen te geven om zelf te bepalen wanneer men deze wil opnemen. In zo’n situatie kunnen alle mensen met een bepaalde religieuze achtergrond zelf kiezen. Zo zou ik kunnen kiezen voor Pesach, Soekot, Joods Nieuwjaar, enz. Als theologen zo graag verbroedering en verzustering willen weet ik er wel enkele : dat joden, christenen, moslims samen eensgezind de strijd aanbinden tegen mensen economisch uitbuiten (moderne slavernij), dieren en het milieu economisch uitbuiten. Dan zou er verbroedering en verzustering ontstaan die werkelijk tot zegen is.
Daar zitten een aantal goede punten in. We zouden ook omwille van Nederlandse traditie de kerstdagen zo kunnen houden als is en de overige dagen zelf op te nemen vrije dagen kunnen maken. Een gezamenlijke spreekbuis van Joden, christenen en moslims, die op maatschappelijke issues reflecteert en oproept tot aanpak/verandering, lijkt me ook een goed idee. Daar zouden sprekers vanuit de religies ieder hun eigen standpunten op dezelfde thema’s aan kunnen bijdragen. Dat zou de bindende elementen op een mooie manier duidelijk kunnen maken en tot verenigde acties kunnen leiden.
*verenigde en/of elkaar aanvullende acties
Kerstmis is geen Nederlandse traditie. Het is een wereldwijd feest voor christenen die het feest vieren dat gods zoon geboren is die de zonden van de wereld op zich nam en daarom gekruisigd moest worden tot vergeving en verzoening van zonden van alles mensen.
Ik weet het, maar zo zou het (waarschijnlijk meest belangrijke) moment voor hen intact blijven en niet meteen volledig gebroken worden met de traditie van feestdagen op christelijke basis. Misschien zou het anders te abrupt en te rigoreus zijn. Dat staat los van wat ik of anderen van het specifieke feest vinden. Het lijkt me ook een algemeen gunstig moment voor een paar dagen vrij los daarvan.
Abdu’r, je redenering klopt zeker. Staan blijft natuurlijk dat andere religieuze feestdagen van moslims, hindoes, joden en anderen eveneens van belang zijn en dus gevierd moeten kunnen worden op een wijze zoals dat binnen die tradities hoort. Wanneer iedereen een x aantal dagen krijgt komen kerstmis, pasen, pinksteren echt niet in de knel.
Abdu’r en Binjamin, vóór jullie samen onze christelijke feestdagen gaan reorganiseren… Kerst is niet alleen een christelijk feest, maar wordt zeker ook door seculieren uitbundig gevierd. Dus kerst mag blijven. Dank jullie wel, hoor!
Pasen is, vanuit het christelijk geloof gezien, eigenlijk belangrijker dan kerst. Maar de seculieren houden het dan op hazen en eieren.
Eerlijk gezegd doet het mij pijn dat over dit feest (en de andere) nu zo’n beetje wordt “gesjaggerd.”
Ik vind dit allemaal echt heel moeilijk!
Dat gevoel ken ik Lous. Zo wordt er van buitenaf ook gepraat over de betekenis van ons Ramadanfeest en daar een schuifspellogica aan verbonden. Het lijkt me onterecht om het te zien als een schuifspelletje waarbij voordeel voor de één een nadeel voor de ander betekent. De betekenis nader bekeken zou het misschien ook logischer zijn om de verbinding te zien in ons ‘grote(re) / grootse(re) festival’, eid al-adha. Daarbij wordt immers het offer van Abraham, vrede zij met hem, herdacht. Dat gaat met zekerheid over een basis die meerderen menen te delen. We moeten het ook helemaal niet zien als schuifspelletje, maar het zou wel prettig zijn om ook gelegenheden van anderen buiten het christendom te accomoderen. Het is niet aan christenen om één of meer van hun dagen aan anderen te geven. Die manier van zaken stellen is wat de notie van ‘gesjagger’ in gang zet. We kunnen wel wat breder denken over de manier van omgaan met onze feestdagen. Dat noem ik niet gesjagger.
Ja Abdu’r, Eid al Kabir is iets dat voor alle “mensen van het boek” betekenis heeft. Prachtig verhaal, mooi om dieper op in te gaan.
(Trouwens, ikzelf sta op het standpunt, vier/gedenk allen naar hartenlust.)
Overigens: het zijn niet ‘onze’ christelijke feestdagen, maar ik wil het belang ervan voor christenen ook niet bagatelliseren, net zo min als het belang van andere dagen voor anderen.
Laat ik beginnen met de stelling dat Kerst de geboorte is van de christelijke Messias die de mensheid verlost van de zonde door zijn kostbaar bloed. Lijkt me aardig christelijk. Dat seculieren ook kerstvieren doet daar niets aan af. Ik neem alleen aan dat seculieren een iets andere betekenis aan dit feest geven dan christenen. Ten tweede heeft niemand, helemaal niemand beweert dat kerst niet mag blijven. Waar haal je dat vandaan? Er wordt helemaal niet gesjaggerd en wat is nou precies waar je het zo moeilijk mee hebt?
Binjamin, ik ga daar hier niet op in. We spreken elkaar.
Wat me verbaast is dat niemand het over de regelgeving heeft.
Volgens mij worden collectieve vrije dagen zoals 2e Paasdag en 2e Pinksterdag geregeld tussen werkgevers en werknemers.
Of er een wet is waarin het bestaan van de christelijke feestdagen wordt genoemd, weet ik niet. Er is vast wel iets geregeld. Maar wie voorstelt dit te veranderen, hoort dat toch uit te zoeken?
De kerken hebben in ieder geval formeel hier niets over te zeggen; die kunnen alleen moreel appel doen op bovengenoemde partijen
En ieder individu kan (hoewel niet echt iedereen) nu toch ook al een vrije dag (vakantiedag) opnemen.
Overigens ben ik voor afschaffen van Hemelvaart en of Pinksteren. Een vrije feestdag ergens in Oktober zou ons goed doen.
Veelal wordt de soep ook niet zo heet gegeten als ze wordt opgediend. Maar toch kan het soms moeizaam gaan in bijvoorbeeld het onderwijs waar de vakanties vast liggen en alle christelijke feestdagen vrije feestdagen zijn. Zo kreeg ik het geregeld dat ik vrij kreeg voor de joodse feestdagen; onbetaald verlof.
Het lijkt mij het beste als de christelijke feestdagen (zeker voorlopig) gewoon gehandhaafd blijven. Er kunnen altijd nog religieuze feesten/gedenkdagen BIJ.
Hoe dat vorm moet krijgen, weet ik niet. Vrije keuzedagen? Nationale feestdagen?
Abdu’r kun je misschien begrijpen, dat ik verbijsterd ben:
Hemelvaart moest al anders.
Jezus is verstopping.
En nu kan 2de pinksterdag wel weg.
Over dit laatste wordt dan in een genoeglijk 2gesprek overwogen “het meest belangrijke moment voor hen (=christenen) intact” te laten. En er “niet meteen gebroken” wordt met “feestdagen op christelijke basis.”
Van mij moet niets anders, maar als anderen het daar over hebben, weet ik wel kanttekeningen te. maken.
Ik kreeg vroeger in Nederland vaak ook met kerst niet vrij, omdat ik “toch geen christen” was en iemand de tent moest laten draaien. Helaas stonden daar geen andere vrije dagen tegenover. Ik heb daar verder nooit een punt van gemaakt zolang ik nog voor anderen werkte, maar die officiele extra zondagen dienen (in de praktijk) de rechtvaardigheid niet. Eigenlijk zou het voor iedereen gewoon in overleg met de werkgever goed moeten komen. Als daarvoor een soort feestdagenrecht van een paar dagen per jaar bestond, zou dat over het algemeen misschien iets eerlijker gebeuren. De ‘normalere’ dagen zouden daar niet minder om geëerd worden, maar de mensen die op die dagen werken zouden er dan wel een eigen dag aan overhouden (en misschien genoeg ‘goodwill’ om die, in overleg, op een voor hun geschikte dag te kunnen gebruiken).
Ook als islamitische dagen in Nederland nationale feestdagen zouden worden, had ik daar gemengde gevoelens bij. Allereerst zou hethet raar zijn als ‘het kleinere festival’ die eer kreeg en ‘het grotere festival’ niet, maar ik weet ook niet of het zo gunstig is, als dat soort feesten een feest van iedereen zouden worden (hoewel ik niks, tegenmaar heb op mensenhet die mee willen doen). Hier zien we al een voorbeeld van het veranderen van de betekenis danwel het verleggenmoment van. het accent, om nog maar te zwijgen van de ongelukkige naamgeving.
Als mensen de nationale feestdagen toch al willen veranderen, zou dat misschien op een heel andere manier kunnen. Wat ik daarbij zei over christelijke feestdagen in, een secularistisch land, kwam vooral neer op (eigenlijk overbodige) concessies ten gunste van de bestaande traditie, omdat het er niet over gaat om een negatief gebaar te maken naar christenen.
“(hoewel ik niks tegen heb op mensen die mee willen doen). Hier zien we al een voorbeeld van het veranderen van de betekenis danwel het verleggen van het accent, …”
Genoeglijk twee gesprek. Beter lezen en bij de feiten blijven graag. Waar beweer ik, in welke vorm, of op welke wijze dan ook dat tweede pinksterdag wel weg kan?
Als jij met kerst geen vrij kreeg, zal dat toch op een of andere manier gecompliceerd zijn. Via salaris waarschijnlijk. In zo’n geval zou dan ook een wisseling mogelijk moeten zijn van kerst tegen eid al kabir of zo.
De naam “suikerfeest” is ontstaan in de tijd toen er hier nog niets bekend was over islam. En “suiker” is een associatie met “overvloed” (c.q. feest na vasten).
(Bij Turkse mensen zal er best wel baklava gesnoept worden.)
Wat ik eerder bepleit heb in een ander blog: Een lesmethode voor de bovenbouw van de basisschool waarin de kerngedachten van de belangrijkste denkrichtingen worden besproken.
Als je dan eid as sagir mag meevieren, weet je tenminste waar het over gáát. (Al vind ik persoonlijk dat je eerst iets hoort te dóén om meevieren te verdienen.)
*eid ul-fitr
niet flauw doen 😉
Zie je wel dat onderwijs niet zou werken 😀
Toevallig weet ik de betekenis van “sagir” en “kabir”. (Net zoals jij het over het kleine en grote festival hebt.) Whats in a name? ????
Onderwijs is een goed begin…
Vallen en opstaan…
Genieten van elke stap naar voortschrijdend begrip ????
Het gaat om de weg (de “tariq”, zeg maar…40 jaar woestijn of iets dergelijks… ???? )
Geen perfectie eisen!
Bemoedigen en bijsturen!
Da’s Arabisch (en het is saghir, niet sagir) en waar er al naamsverwarring is, helpt het niet echt om nog meer namen toe te voegen. ‘Kleine’ en ‘grote’ zijn begrijpelijk Nederlands. Die omschrijvingen gebruikte ik ook om iets duidelijk te maken.
Wie moet dat onderwijs geven? Ramadanfeest makkelijk te begrijpen; gewoon vreugde over het completeren van Ramadhan en dankbaarheid aan God daarvoor.
Voor nadere/diepere uitleg moet je niet bij niet-moslims wezen. Het lijkt me ook niet nodig. Zelf heb je ook al problemen met wat mensen van christelijke feestdagen maken. Dat komt ervan als iedereen zich ermee bemoeit.
Ik doelde niet speciaal op Ramadhan, maar meer op wat meer begrip voor de kernwaarden van de belangrijkste denkrichtingen en de daaraan verbonden feesten. Dat kan rustig door de leerkracht zelf gedaan worden.
Ik doelde ook niet speciaal op het Ramadanfeest. Dat is slechts een voorbeeld. Hetzelfde geldt meer algemeen.