Het begon als een klein en intiem project dat slechts voor de eigen huiskamer bedoeld was. Een documentaire over een vader die decennia geleden huis en haard verliet en nu – in een land wat nooit de zijne is geweest – voor grote keuzes staat. Documentairemaker Abdelkarim El-Fassi maakte van zijn laatste spaarcenten een portret van zijn vader Ali; een man die geen gast noch arbeider meer is, maar in de ogen van zijn zoon: veel meer.

In rap tempo uitverkocht
Tegen alle verwachtingen in verovert deze documentaire samen met Nasrdin Dchars theatervoorstelling Oumi in rap tempo de theaters. De eerste vijf voorstellingen waren in recordtempo uitverkocht, wat voor veel theaters reden was om de voorstelling in het nieuwe seizoen te programmeren getiteld: Mijn vader, de expat + Oumi. Het is een avond vol film, theater, zang en poëzie. De eerste voorstelling op 12 september in Amsterdam was alweer binnen 3 dagen uitverkocht.

Herkenning en confrontatie
De voorstellingen maken momenteel veel los, en confronteert op vele fronten. Enerzijds met de kracht van de herkenning, die tot tranen toe ontroert, en anderzijds verlaten veel bezoekers de zaal met een verfrissend beeld van een groep waar ze tot dan toe veel over hoorden in de media, maar niet zoveel over wisten. De verhalen gaan over generaties, de zoektocht naar een identiteit en je thuis voelen.

Ongeschreven bladen
Abdelkarim wilde aan zijn (ongeboren) (klein)kinderen laten zien wat de waarde is van het verhaal als erfgoed, dat tevens een basis vormt voor een solide identiteit in een land waar die identiteit al sinds Abdelkarim kan herinneren onderdeel is van heftige maatschappelijke en politieke discussies. Een land waarin kinderen met een migratieachtergrond niet per se als tabula rasa het levenslicht zien.

Oumi
De monoloog Oumi (mijn moeder), van Nasrdin Dchar en geschreven door Maria Goos, gaat over het leven van Habiba. Een Marokkaanse vrouw die in Steenb­­­­­­­­­­­ergen terechtkwam. Over hoe ze opgroeide in het bergdorpje Touasitte, waarom ze naar Nederland kwam en hoe dat haar leven veranderde. En over een van haar zonen die acteur werd, Nasrdin, die zich vaak ingeklemd voelt tussen loyaal zijn aan het land waar zijn wortels liggen en loyaal zijn aan het land waarin hij leeft.

Nog geen reactie — begin het gesprek.