Zo ongeveer begon de eerste aflevering van A’dam en e.v.a, een nieuwe tv-serie van de publieke omroep. Het script, las ik ergens, is een mozaïek van verhalen van personages uit de grote stad, een beetje à la de film Magnolia. Ik verheugde me erop. Amsterdam lijkt me met haar bijna honderdtachtig nationaliteiten toch het ideale decor voor verrassende televisie. Maar zoals veel vaker zijn de hoofdpersonen, op een uitzondering na, autochtonen. Er is de bijrol van een Marokkaanse vuilnisman die het stereotype van de slecht-Nederlands-sprekende-allochtoon uithangt, op de achtergrond fladdert af en toe een hoofddoekje.
U begrijpt het al, ik ben niet laaiend enthousiast over die eerste aflevering van A’dam en e.v.a. Want waarom zo’n eenzijdig beeld van onze maatschappij? Het wemelt er van hoogopgeleide Marokkanen – buren, collega’s en vrienden met uiteenlopende culturele achtergronden. Meer dan de helft van de Amsterdamse kinderen is van allochtone afkomst.
Die kritiek op iets wat je conservatisme kunt noemen, geldt natuurlijk niet alleen deze serie. Al televisiekijkend komt die vaker bij me op. Dagelijks vullen vooral mannen de opinieprogramma’s. Een buitenstaander die bij ons een kijkje komt nemen, denkt op basis van Buitenhof dat de andere sekse in Nederland twee leden kent: presentatrice Polak en columniste Tahir. Hoewel ik graag op de hoogte blijf, merk ik toch dat ik dan afhaak.
Het hoogste mediagezag – de tv-bazen – bepaalt het televisielandschap van Nederland en beïnvloedt zo ons wereldbeeld. Nu het establishment van babyboomers geleidelijk aan met pensioen gaat, is het tijd voor een frisse wind. Dat vindt de publieke omroep ook zelf, ze willen meer vrouwen en allochtonen op tv. De afspraak met het ministerie van OCW luidt dat die omslag binnen vijf jaar plaatsvindt. Daarmee voorkom je dat kijkers zich niet vertegenwoordigd voelen. Goede televisie zet aan tot nadenken, inspireert en is een afspiegeling van de maatschappij. Zo’n serie over Eva en Adam heeft overigens wel potentie. Er liggen nog opnames van Poolse werknemers op de plank. Nou maar hopen dat het geen karikaturen worden.
Ik kijk regelmatig naar NTR, daar hanteren ze een prachtbeleid. De diversiteit spat van het scherm af!
Goede TV, waar vind je dat? De babyboomers hadden ooit dezelfde gedachte als Mariska maar zolang de reclame-inkomsten bepalend zijn voor de programmering komt er enkel maar meer van hetzelfde. Alleen sommige Duitse en Engelse zenders kunnen daarom “goede” TV maken. Daarvoor heb je dan weer een satelietverbinding nodig want ook de kabelaars volgen hetzelfde principe: goedkope verstrooiing voor de massa.