De toenmalige burgemeester Ken Livingstone wist meteen de juiste woorden te vinden voor de aanslagen: “Dit is een daad tegen alle Londenaren. Moslim of geen moslim.” Hij creëerde met zijn woorden een saamhorigheid. Dat is wel heel anders dan de toon die onze geweldige ex-minister Zalm aansloeg met “We verkeren in een staat van oorlog!” na de moord op Theo van Gogh.
Beide heren zijn politiek leiders en hebben grote verantwoordelijkheid met hun daden en uitspraken na aanslagen. Want sommigen vergeten wel eens dat moslims daadwerkelijk zijn geworteld in het land, ook geschokt zijn tijdens zo’n ramp en een leider nodig hebben die ze duidelijk maakt dat zij niet de verantwoordelijken zijn omdat ze toevallig dezelfde religie delen als de daders.
In Londen is iedereen boven alles een Londenaar. Ras, etniciteit en religie zijn iets persoonlijks waar iedereen weinig of niet bij stilstaat. De stad leeft op mensen uit het buitenland en inwoners met andere roots. Londen slokt je op in al haar hectiek en laat je boven alles voelen dat je er gewoon bij hoort. Het profileert zich ook liever als multicultureel en is hier ook zichtbaar trots op. Uiteraard is het niet allemaal koek en ei en is er na de aanslagen ook het een en ander veranderd, maar de moslims hier beweren dat dit toch echt de beste stad is om te wonen als Europese moslim.
Eigenlijk is dit het gevoel dat ik vroeger ook in Nederland had. Het gevoel dat ik een deel van de samenleving was en niet deel uitmaak van een groep die het land liever kwijt dan rijk is. Het doet me pijn om dit te moeten schrijven, want eigenlijk merk ik nu ik hier in Londen woon hoe Hollands ik eigenlijk ben en dat ik me sterk verbonden voel met Nederland. Wat natuurlijk hartstikke logisch is aangezien ik er geboren en opgegroeid ben.
Toch zie ik er tegenop om terug te moeten keren over een maand, nadat ik mijn minor na een half jaar studie hier op de universiteit heb afgerond. Weer zal ik stomme opmerkingen, idiote vragen, vieze blikken en boven alles eindeloze en stomvervelende discussies over de multiculturele samenleving en de islam op me af krijgen. En dat is nu net datgene waar ik in Londen even een adempauze van heb gekregen. Te veel discussie heeft namelijk ook een vals effect op de sfeer waarin je denkt dat je verkeert.
Ik bid hard dat de angstige sfeer inmiddels is veranderd en dat sommige politici met extreme uitspraken misschien minder aandacht trekken dan ze verdienen als ik me weer bevind op Hollandse bodem. Maar ik ben realistisch en me ervan bewust dat dat misschien te veel is gevraagd van het land met de heerlijke kaas, nostalgische grachten, zoete pannenkoeken en ontelbaar mooie bloemen.
hoe zuur kan een Nederlandse column toch zijn…..er zijn toch ook nog wel zegeningen in Nederland te tellen? Tel eens in Londen het aantal kinderen en minderjarige dat elkaar om het leven brengt op. Dat is niet alleen maar vanwege een gestolen fiets. Ook ik heb jarenlang in Londen gewoond en ik houd van de stad. Overigens hebben niet alleen de politicie een verantwoordelijkheid te dragen om de samenleving te huoden. Die heeft een ieder.