Nadat dit onderzoek met de Sherazade Scriptie prijs van het Nederlands Instituut Psychologen (NIP) werd beloond, wist ik het zeker: verder gaan met mijn academische carrière in interfaith relations, interreligieuze relaties. In dit artikel wil ik de lezers graag vertellen wat ik nu doe. Een verhaal over Amsterdam, China en Wales…
Ver weg van Wales woont een 90-jarige boeddhistische monnik in de Anhui provincie in China die zijn levensdoel heeft gevonden; vanuit zijn boeddhistische overtuiging wil hij interreligieuze relaties over de hele wereld verbeteren via onderwijs. Wat heeft deze monnik met mij te maken? Hij startte, in samenwerking met de University of Wales, een doctoraat-opleiding voor interfaith scholers vanuit de hele wereld, waarvan ik er één ben. Samen met mijn nieuwe collega’s uit onder andere Nigeria, Egypte, Zweden, India en Californië leer ik de fijne kneepjes van de interreligieuze dialoog, zowel op een academische als professionele manier.
Binnen deze community leren we ook van elkaar, als christenen, moslims, boeddhisten, hindoes en niet te vergeten: van collega’s met andere (niet-religieuze) levensovertuigingen. In de praktijk ziet een dag er soms als volgt uit: van een verhit gesprek tijdens de koffie bij zonsopkomst over christelijk privilege, tot vlak voor middernacht de bibliotheek uitlopen, en dan nog in zijn staat een theologische discussie te voeren; je zou kunnen stellen dat we ons in een constante vorm van interreligieuze dialoog bevinden.
Allen zijn wij hier om ons eigen onderzoek voort te zetten. Dat van mij bouwt verder op mijn onderzoek over interreligieuze huwelijken tussen moslims en niet-moslims, en voegt daaraan islamitische bekeerlingen in hun huwelijk toe. Ik vraag mij af wat de bredere samenleving kan leren van strategieën die deze koppels vormen om om te gaan met hun religieuze en culturele verschillen. Een collega schrijft over christelijke, Ghanese gemeenschappen in Londen, en een ander over salafistische groeperingen in Zweden. Naast ons onderzoek houden we ons, niet onbelangrijk, ook bezig met het bewust zijn van onze eigen achtergrond en hoe deze zich vormt in de nabijheid van de ‘ander’.
De droom van de eerder genoemde monnik is dat wij als eerste generatie Professional Doctorate Students in Interfaith Studies een verschil gaan maken voor studenten na ons, en onze kennis en vaardigheden niet alleen academisch, maar ook praktisch in gaan zetten, zowel op de plekken waar we wonen als internationaal; de toekomst ziet er in mijn ogen hoopvol uit.
Binnenkort kom ik terug naar Nederland om in Amsterdam verder te gaan met mijn onderzoek, en wederom inter/intra-religieuze stellen te interviewen. Tegen iedereen die ik heb gesproken tijdens mijn vorige onderzoek via Nieuw Wij wil ik nogmaals zeggen: hartelijk bedankt voor jullie hartelijke ontvangst en open bijdrage, en mogelijk tot ziens!
