“Ik vraag me af of hij hetzelfde over mij denkt,” zegt de 28-jarige Ilker lachend. Via via heeft hij een nieuwe vriend ontmoet. Ze weten van elkaar dat ze het zijn, maar spreken er niet over. In Istanboel lijkt alles heel open, maar toch ligt het gevoelig. Behalve in clubs en bars, maken mannen vooral contact met elkaar via internet. Tenminste, als de regering bepaalde apps en sites niet blokkeert.
Hoewel hij in Izmir woont, is Ilker wekelijks in de wereldstad. Hij droomt ervan te verhuizen. “Ik heb veel vrienden in Istanboel en wil niks liever dan hier een leven opbouwen. Maar dat gaat niet zo makkelijk. Ik ben enig kind en er wordt van mij verwacht dat ik de man in de familie ben. Ik kan niet zomaar weg. Mijn ouders rekenen op mij en willen dat ik uiteindelijk een gezin sticht.”
De familie heeft een zware tijd achter de rug. Ilkers grootmoeder is onlangs gestorven en het verdriet is groot. Bovendien is het sinds de zomer onrustig in het land. “We zijn deze overheid helemaal zat. Die wil dat het land achteruit gaat in plaats van vooruit. Wij zijn Kemalisten en willen geen islamitische regering. Ik ben bang dat er steeds meer wetten en regels komen die ons beperken in onze vrijheid.”
Vrijheid is belangrijk voor Ilker. Hij is moslim, maar doet alle dingen die jonge mannen doen. Seks hoort daar ook bij. Hij heeft één keer een korte relatie gehad met een jongen uit Istanboel. Behalve goede vrienden wist niemand hiervan. Ilker is teleurgesteld in de liefde doordat het mis is gelopen en ziet geen toekomst samen met een man.
“Als God het wil, zal ik naar Istanboel verhuizen. Het is niet makkelijk om een goede baan te vinden, dus ik wacht tot ik via mijn huidige werk overgeplaatst kan worden. Ik weet niet of ik ooit zal trouwen en kinderen krijgen, maar ik hoop het wel. Als ik een goede vrouw vind, zal ik haar zeker huwen. Dat is voor iedereen het beste.” Zijn nieuwe vriend belt en Ilker neemt vrolijk op. “Welke disco wordt het vanavond?”
