Ik maak geen geheim van mijn seksuele geaardheid. Sinds een aantal jaren weet ik dat ik niet zozeer op mannen val maar op personen. Of dat nou mannen of vrouwen zijn of iets daartussen in, dat maakt niet uit. Als je het in een hokje wilt stoppen, zou je kunnen zeggen dat ik Queer ben. Ondanks het feit dat ik door mijn moeder katholiek ben opgevoed, heeft ze me altijd mijn eigen weg laten gaan en steunde ze me altijd waar ik dat nodig had. Ik leerde dat iedereen is zoals hij of zij is en je daar niet zomaar over mag oordelen. “Leven en laten leven.”
Sta open voor de ander
Dat leven en laten leven klinkt helaas niet terug in de Nederlandse vertaling van de Nashville verklaring. Die verklaring is een orthodox-christelijk pamflet waarin onder andere staat dat het huwelijk slechts mogelijk is tussen man en vrouw. Hoe kan iemand daarachter staan in een land dat als eerste land ter wereld het homohuwelijk mogelijk maakte? Dat raakt mij ontzettend. Vooral omdat ik hen, orthodox christenen, ook niet veroordeel. Ik sluit SGP-voorman Kees van der Staaij toch ook niet buiten omdat ik mij totaal niet kan vinden in zijn religie en gedachtegang? “Sta altijd open voor anderen.” Dat is wat me is bijgebracht en hoe ik in elkaar zit. Je hoeft het echt niet altijd eens te zijn met elkaar maar je kunt wel proberen van elkaar te leren.
Gelijke behandeling
Ik ben 21 jaar maar ik weet uit ervaring hoe moeilijk het is om door je omgeving geaccepteerd en gerespecteerd te worden. Ik weet hoe het is om gepest en uitgesloten te worden omdat je anders bent, daarom probeer ik anderen altijd met zoveel mogelijk respect en acceptatie te behandelen. Met het ondertekenen schendt Van der Staaij niet alleen onze gevoelens en het zelfbeeld van een hoop (jonge) LHBTQI+’ers. Ook verstoot hij het eerste artikel van de Nederlandse grondwet: Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook, is niet toegestaan.
Geluk afnemen
Dat 250 predikanten en gelovigen, inclusief de SGP-leider, ons veroordelen en buitensluiten, doet mij pijn. Ook doet mij pijn dat de ondertekenaars zich superieur voelen omdat zij toevallig als heteroseksueel zijn geboren en het al 20 eeuwen de norm is dat alleen mannen en vrouwen kunnen trouwen. Maar het ligt heel simpel: ik heb er niet voor gekozen om te vallen op bepaalde personen. Zo ben ik geboren en waarom zou ik dan minder recht hebben om met iemand een relatie aan te gaan? Ik ben vrienden met transgenders, homoseksuelen, mensen die nog niet weten hoe zij zich voelen, en dat zijn de liefste en eerlijkste mensen die ik ken. Dat zijn geen zondaars. Waarom hun geluk afnemen?
Andere kant
Gelukkig is er nog een andere kant. Wereldwijd gaat het steeds beter met de acceptatie van seksuele minderheden. Inmiddels staan al 28 landen ter wereld het homohuwelijk toe. En volgens het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) staat inmiddels 74 procent van de Nederlanders positief tegen homo- en biseksualiteit. En 57 procent van de Nederlanders staat positief tegenover transgenders. Als LHBTQI+ staan we samen sterk en ervaren we veel steun van iedereen die zich uitspreekt voor onze rechten. Het pamflet laat echter zien hoe ontzettend belangrijk het is dat we in gesprek gaan en blijven met mensen als Kees van der Staaij. Ja, het is vermoeiend, het doet pijn en het kost veel energie en we zijn er al zo lang mee bezig. Maar alleen woorden zorgen voor verandering. Woorden waarin we uitleggen dat liefhebben geen zonde is, een mens liefhebben ontnemen wel.
Hoi Evelien,
Fijn dat je oproept tot een goed gesprek aan het einde van je stukje! Dat is inderdaad wat nodig is om wederzijds begrip te creëren.
Ik vraag me alleen wel af of dat echt een open dialoog mag zijn of dat er stiekem toch voorwaarden aan zijn verbonden. Zo hoor en lees ik de laatste dagen regelmatig dat mensen spreken over ‘een stap terug in de tijd’, en ‘dit gaat in tegen de stappen die er in kerken al zijn gezet’ etc. Hierdoor vraag ik mij af, mag het echt een oprecht gesprek zijn tussen mensen met orthodox christelijke opvattingen (wonderen bestaan echt etc.) en andere christenen en niet christenen? Of wordt die dialoog alleen toegestaan en gewaardeerd wanneer deze duidelijk in de richting van algehele acceptatie van verschillende ideeën over seksuele identiteit en praktijk gaat? Met andere woorden, mag deze groep christenen met orthodoxe opvattingen blijven bestaan, of is dat nu juist een minderheid die we in Nederland toch echt niet meer kunnen tolereren…?
Nogmaals, ik ben blij met jouw reactie en je oproep tot dialoog. Ik hoop dat dit ook echt mogelijk is.
Groetjes,
Steven
Mooi geschreven Evelien, ik ben net als jij vroeger gepest omdat ik anders was. Heeft wel een andere oorzaak maar weet hoe het voelt.
Mooi geschreven