Deze verklaring is geen basis voor een goed gesprek, zoals hier en daar beweerd wordt, integendeel. Deze verklaring provoceert en polariseert, zet de tegenstellingen scherper neer en is kwetsend voor heel veel mensen, met name voor mensen die hun christen-zijn en hun homoseksualiteit/geslachtsverandering willen combineren. Daarnaast zijn er ook in christelijke kring jongeren die worstelen met hun seksuele geaardheid en/of genderidentiteit. Wat betekent dit voor hen? Het maakt het hen in ieder geval niet gemakkelijker om uit de kast te komen. De Nashville-verklaring is een klap in het gezicht van de LHBTI-gemeenschap en van allen die deze een warm hart toedragen.
In 1989 liet ik me uitschrijven uit de Rooms-Katholieke kerk, omdat ik me daar als lesbische vrouw niet langer thuis voelde. Ook de Katholieke kerk laat immers geen ruimte voor homoseksualiteit, althans niet voor de homoseksuele levenswijze. Ik vond en vind tot op de dag van vandaag een kerkelijk thuis in een (destijds) gereformeerde gemeente, waar ook de kinderen van mij en mijn toenmalige partner konden worden gedoopt. Maar deze gemeente maakt sinds 2004 deel uit van de Protestante Kerk Nederland (PKN). Binnen die PKN zijn er voorgangers die deze Nashville-verklaring hebben ondertekend. Dat voelt niet goed! Wat nu? Moet ik me ten tweede male laten uitschrijven uit een kerk? Ik twijfel, omdat ik het een grote stap vind. Ik wil dan ook niet over één nacht ijs gaan en hier goed over nadenken en spreken met anderen. Ik zou dan gastlid kunnen worden van mijn gemeente, waar ik me nog steeds thuis voel en waar mensen ook verontwaardigd zijn over de verklaring.
Mijn geloof raakt het niet. Immers, God is een God van onvoorwaardelijke liefde, dus dat zit wel goed. Daar heb ik ook nooit aan getwijfeld. In Zijn gemeente is iedereen welkom. Maar het zijn mensen, die menen alwetend te zijn, die iedere keer kwetsende opmerkingen maken met een zekerheid die beschamend is en op grond van teksten die niet als zodanig bedoeld zijn. In mijn boek (Kom tot de Vader, kom zoals je bent) maak ik duidelijk dat het in de Bijbel nergens gaat over homoseksualiteit, maar daarin voorspel ik ook dat aan deze discussie nooit een einde zal komen. Ik vrees dat ik gelijk krijg.
Het is natuurlijk geen oplossing als ik me laat uitschrijven bij de PKN, maar wel een statement. Niets doen is geen optie, zo voelt het althans voor mij. Ik ben niet alleen gekwetst, maar ook woedend! Hoe doen andere christenen dat?
Beste Jojanne,
Ik herken je woede. Ik had die woede niet zo zeer bij de Nashville-verklaring, maar bij het synodebesluit in november van de PKN. Het besluit om geen verandering aan te brengen in de kerkorde waarin onderscheid wordt gemaakt tussen “huwelijk tussen man en vrouw” en “andere levensverbintenissen” maakt me nog steeds woedend.
Ook ik heb er aan gedacht om me uit te schrijven bij de PKN. Inmiddels heb ik dat nog even uitgesteld. Enerzijds om praktische redenen. Je kan eigenlijk alleen gastlid worden van je lokale kerk worden als je ingeschreven staat bij een andere kerk. Ik moet dus eerst een andere kerk vinden waarbij ik me in wil en kan schrijven.
Anderzijds heb ik nu bij de commotie rondom de Nashville-verklaring de steun ervaren vanuit de PKN die ik bij het synodebesluit niet kreeg. Ik kreeg toen diverse reacties, veel steunend, maar ook veel sussend, uitleggend, etc.
Gelukkig heb ik die laatste reacties bij de Nashville-verklaring niet gehad. De reacties die ik nu van allerlei kanten kreeg waren eenduidig: verontwaardigd over de verklaring en steunend naar LHBTI.
Ik geloof er nog steeds in dat het mogelijk is dat echte gelijkwaardigheid mogelijk is, en dat discriminatie niet meer getolereerd wordt binnen de PKN. Zoals het helaas nu nog zowel vrouwen als LHBTI’s in een aanzienlijk aantal PKN-gemeenten worden gediscrimineerd.
Dit bereiken wordt moeilijk want de tijd dringt, de ontkerkelijking gaat hard, waarschijnlijk harder dan de acceptatie van LHBTI. Voor we het weten is er geen PKN meer waarvan ik me kan uitschrijven.
Maar na al deze steun, heb ik weer even hoop dat het toch ooit gaat gebeuren.
Dag Kars,
Dank je wel voor je reactie! Ook ik speelde in november al met de gedachte om me uit te schrijven. Wat is wijsheid in deze? Ik kijk het nog even aan en neem jouw reactie daarin mee.
Overigens denk ik niet dat aan deze discriminatie ooit een einde gaat komen. Wat dat betreft ben ik pessimistischer dan jij. Groet.
Vervelend voor je, Jojanne, dat je gekwetst en woedend bent.
Wat ik me wel afvraag: er zijn toch ook wel LHBTI-ers die vrolijk in het leven staan, die al lang geleden afscheid van de kerk hebben genomen, of daar nooit toe hebben behoort?
En ook anderen die die Nashville-dominees gewoon uilachen?
Het is toch niet alles slachtofferschap wat de klok slaat?
Dag Joop,
Ook ik sta positief in het leven, hoor, maar ik probeer juist mijn lesbisch-zijn en geloof te combineren. Ik word soms moedeloos van de krampachtigheid waarmee sommige mensen de Bijbel lezen en interpreteren. Daar zit geen beweging in, zo lijkt het. Dus inderdaad, diep ademhalen en weer verdergaan. Ik tel mijn zegeningen!
Beste Jojanne,
Bedankt voor uw bijdrage.
Ik weet ook niet zeker of deze verklaring nu het beste begin is voor een goed gesprek over het thema maar ik vrees wel dat bij een oprecht gesprek over de bijbel en homoseksualiteit, er altijd mensen zullen zijn die oprecht gekwetst zijn door of aanstoot nemen aan het betoog van de gesprekspartner. Alleen als men eigenlijk bedoelt (en dat idee bekruipt mij soms) dat iedereen het sowieso allemaal eens moet zijn met de stelling dat er geen onderscheid moet worden gemaakt tussen de verschillende huwelijks- en relatievormen, en het ‘gesprek’ dus alleen maar gaat over hoe dit nu precies in te passen in de verschillende kerken kan zo’n gesprek plaatsvinden zonder dat het pijn veroorzaakt. Iedereen is het dan namelijk eigenlijk met elkaar eens…. Ik hoop dat u ook een gesprek toestaat en zelfs voorstaat, waarin men écht van mening verschilt maar waarin deze verschillende meningen met respect kunnen worden gedeeld en besproken.
Ik heb uw boek niet gelezen maar dat lijkt mij een nuttige bijdrage aan het gesprek. Alleen waar u zegt te hebben ‘laten zien’ dat het in de bijbel niet gaat over homoseksualiteit, zijn er weer andere boeken geschreven waarin wordt betoogd dat dit nu juist wél het geval is. Daar kan dan een discussie over worden gevoerd lijkt mij.
U zegt: ‘Maar het zijn mensen, die menen alwetend te zijn, die iedere keer kwetsende opmerkingen maken met een zekerheid die beschamend is en op grond van teksten die niet als zodanig bedoeld zijn’. Dit vind ik een aparte opmerking. Wie meent alwetend te zijn? Menen de bijbel op een juiste manier te intepreteren op een bepaald thema is toch niet hetzelfde als menen alwetend te zijn? Anders zou men u hetzelfde kunnen verwijten aangezien u ook claimt zeker te weten dat te betreffende teksten in de bijbel niet gaan over wat wij in het heden verstaan onder homoseksualiteit.
Met vriendelijke groet,
Steven de Jager
Beste Steven,
Ik wil best met iemand in gesprek over geloof en seksualiteit, maar niet met mijn geaardheid en mijn kwetsbaarheid als eenzijdig onderwerp van het gesprek.
Waarom zou iemand überhaupt een mening moeten hebben over mijn homoseksualiteit en/of mijn geloof?
Ik vind het prima als iemand over zijn/haar eigen huwelijk besluit dat het alleen tussen man en vrouw mag zijn. Maar waarom een mening hebben over het huwelijk van een ander?
Volgens mij is het heel christelijk om niet te oordelen. Dus daarom probeer ik dat zelf niet te doen, hoe ontzettend lastig dat ook is.
Met vriendelijke groet,
Kars Oomkes
Hoi Kars,
Hoe bedoel je ‘als eenzijdig onderwerp van het gesprek’? Ik kan me overigens best voorstellen dat een gesprek over een thema wat jouw zo persoonlijk treft zeker niet gemakkelijk is, maar dat lijkt me geen reden om het maar niet te hebben.
En misschien is het niet zo dat iedereen een mening moet hebben over homoseksualiteit en de bijbel waarom zou men daarover geen mening mógen hebben? Jij hebt toch ook duidelijk een mening over het geloof van de ondertekenaars en de daaruit voortvloeiende ondertekening van de verklaring?
Verder is het inderdaad zeer bijbels om iemand niet te oordelen omdat er één Rechter is. Dat betekent niet dat men zich nooit ergens over mag of soms zelfs moet uitspreken. Daarmee wil ik overigens niet zeggen dat er geen christenen zijn die wél oordelen.
Met vriendelijke groet,
Steven
Beste Steven,
De website laat niet toe dat ik op je reactie reageer, dus ik reageer nu op mijn eigen reactie.
Geloof is persoonlijk en divers. In de afgelopen eeuwen zijn er om allerlei redenen kaders gemaakt om de diversiteit in te dammen en tot gezamenlijke waarheden te komen. Dit heeft de meest gruwelijke gevolgen gehad. Daarom vind ik het niet verstandig om (nog meer) dogma’s en kaders vast te stellen.
Geloof kan je vormen door gelijkwaardig in gesprek met elkaar te gaan, waarbij je je persoonlijke geloof deelt, in alle kwetsbaarheid. Daar past geen dogma, kader of superieuriteit bij, want dan is het gesprek niet meer gelijkwaardig.
In de afgelopen decennia zijn veel gesprekken over bijvoorbeeld homoseksualiteit en vrouwen-in-het-ambt op een niet-gelijkwaardige wijze gevoerd. Vrouwen, homo’s, etc. moe(s)ten zich steeds opnieuw kwetsbaar opstellen tegenover een keihard kader waarachter hun tegenstanders hun eigen kwetsbaarheid verschuilen.
Voor mij geldt dat ik, als ik een keuze heb, zo’n gesprek niet aan ga. Ik ben wel van harte bereid om in gesprek te gaan waarbij alle deelnemers zich kwetsbaar opstellen.
Mijn woede over de synode is dat de PKN de kaders rondom het huwelijk niet aanpast. Daarmee ben binnen de organisatie PKN afhankelijk van de opstelling van een willekeurige gesprekspartner, die de mogelijkheid heeft om zich te beroepen op een kader dat officieel voor ons allebei geldt. Daarmee ben ik niet gelijkwaardig aan mijn gesprekspartner. Als hier geen verandering in komt, dan verwacht ik dat ik op termijn de PKN zal verlaten.
Hoi Lars,
Bedankt voor je reactie. Geloof is deels persoonlijk deels collectief in mijn optiek. Geloof is zeker ook divers maar de waarheid is dat niet. Hiermee bedoel ik helemaal niet te zeggen dat ik de waarheid in pacht heb maar ik geloof wel dat de waarheid bestaat en dat daarmee sommige opvatting juist en andere onjuist zijn. Dat maakt een respectvol gesprek hebben volgens mij juist zinvol. In onze postmoderne maatschappij is waarheid steeds meer iets persoonlijks, jij hebt jouw waarheid en ik die van mij. Dit is in mijn optiek logisch onhoudbaar en juist ook niet vruchtbaar voor goede gesprekken. Maar nogmaals, dat ik geloof dat de waarheid bestaat wil niet zeggen dat ik meen die op elk vlak te kennen.
Ik ben zelf niet aangesloten bij een kerk met een centrale leiding die de kaders vaststelt dus in die zin kan ik ook vrij weinig zeggen over je opmerkingen over de synode etc. Met dogma’s heb ik wel te maken en hoewel er ongetwijfeld veel verdeeldheid is ontstaan over zinloze dogmatiek, deel ik niet jouw visie dat dogma’s per definitie verkeerd zijn. Ik denk zelfs dat je er in zekere zin niet aan ontkomt eigenlijk. Ik zou zelf durven stellen dat jij eigenlijk ook een dogma neerlegt in jouw reactie namelijk: bij een goed en gelijkwaardig gesprek passen geen dogma’s. Dat bedoel ik absoluut niet flauw maar het klinkt voor mij een beetje als: ‘absolute waarheid bestaat niet’ wat zelf een absolute waarheidsclaim is. Als het klopt dat klopt het niet als je begrijpt wat ik bedoel.
Ik denk zeker wel dat gesprekken over thema’s die jij benoemt (lang) niet altijd op een juiste en respectvolle manier zijn verlopen. Dat gezegd hebbende zou ik niet weten hoe ik in jouw visie een gelijkwaardig gesprek zou kunnen voeren over bvb het thema van homoseksualiteit. Ik ben namelijk hetero en denk tot nu toe dat de bijbel geen ruimte biedt voor een homohuwelijk. Ik ben best bereid om daarover van gedachten te wisselen en de betreffende teksten etc te bespreken want daar zou ik zomaar eens iets van kunnen lezen. Ik krijg alleen het idee dat ik vanuit mijn situatie voor jou nooit een goede gesprekspartner zou zijn omdat ik meen uit de bijbel wel een aantal kaders te halen én ik zelf niet kwetsbaar ben op het onderwerp omdat ik als christelijke hetero in zekere zin makkelijk praten heb en dus niet echt kwetsbaar ben mbt dit onderwerp. Klopt dat of lees ik iets in jouw woorden wat je niet bedoelt?
Groetjes,
Steven