Henk Degen, voorzitter van de Werkgroep Kompas, pleitte voor compassie als middel tot verdraagzaamheid onder verschillende religies. Maar volgens de Minister van Binnenlandse Zaken heeft “onverdraagzaamheid de waarheid als inzet en zal ze van vanuit de wens voor ieder mens het beste te willen, proberen iedereen voor zich te winnen.”
Volgens Donner zijn mensen niet uit liefde verdraagzaam naar elkaar, maar uit vrees voor wat ze elkaar aan kunnen doen. Donner: “Iemand met een sterke geloofsovertuiging zal geen bevrediging vinden in verdraagzaamheid. Verdraagzaamheid en tolerantie zijn dan ook geen doelen op zich, maar hulpmiddelen voor vrede.”
Donner pleitte voor vrede in de samenleving als doel van verdraagzaamheid. De grootste taak hiervoor is, volgens de minister, weggelegd voor de burger zelf: “Alleen als het gaat om zaken die niet over levensbeschouwing gaan, kan men zich immers onderwerpen aan de staat. De vraag die hierbij namelijk speelt, is of men meer waarde hecht aan God of aan de staat.” Het hoogst haalbare in deze is volgens Donner gehoorzaamheid aan de staat. “Maar dat is iets fundamenteel anders dan een gevoel van verdraagzaamheid.”
Educatie en voorlichting door de staat zijn volgens Donner dan ook geen manieren om verdraagzaamheid te promoten. “Alleen voorleven helpt, voorlichting heeft nauwelijks effect”, aldus de minister. De regering blijft passief. Donner is dan ook positief over het congres en initiatief van Werkgroep Kompas: “Dit biedt de samenleving een voorbeeld hoe men kan samenwerken.”
Morgen vindt u op Nieuwwij.nl een uitgebreide verslag van deze bijeenkomst.
Wie dit snapt, mag het zeggen…
Dit vind ik nou politiek correct.
Verdraagzaamheid betekent niets.
Uit deze onbegrijpelijke brei toch een enkele citaat:
“Iemand met een sterke geloofsovertuiging zal geen bevrediging vinden in verdraagzaamheid”
Wat nu als verdraagzaamheid onderdeel is van de sterke geloofsovertuiging, zoals in de Koran.2-256
” In de religie is geen dwang? “
Is in het Christendom niet iets dergelijks te vinden? Kennelijk niet als we Donner moeten geloven.
Volgens Donner zijn mensen niet uit liefde verdraagzaam naar elkaar, maar uit vrees voor wat ze elkaar aan kunnen doen. Nu begrijpen we waarom het CDA zo verdraagzaam is jegens de Wilders!
Donner begrijpt het tenminste!
De mens is een zak stront die maar blijft dromen van een vrede die hij nimmer bereiken kan. Maar net als dat rozen veel mest nodig hebben zal er uiteindelijk toch iets moois opbloeien uit die stront. Dan ‘leeft’ de stront door de roos. En zijn geur stijgt ten hemel. Wie oortjes hebbe, die flappere daarmee!
“Onverdraagzaamheid vindt geen oorsprong in een gebrek aan liefde, maar in de wens de wereld te verbeteren.”
Dat betekent het volgende: Wilders heeft geen gebrek aan liefde, maar hij wilt gewoon Nederland “verbeteren”. Daarom is hij onverdraagzaam naar (donkergekleurde) buitenlanders toe.
Ik dacht altijd dat in een democratie de overheid ten diensten van de bevolking stond. Maar als Donner van mening is dat het hoogst bereikbare gehoorzaamheid aan de staat is, dan is NL dus een dictatuur volgens de beginsellen van Hitler welke in Mein Kamp schreef: ” Het systeem staat niet ten dienste van het idividueel, maar het individueel staat ten dienste van het systeem”. Maar ik begrijp nu wel beter de standaard brieven van de ministeries waarin staat ” minister …. behartigt niet de belangen van de individuele burger”
als je als mens zelf kunt Zien en je Hersens gebruiken heb je dit suf georakel meteen door,Donner zit wel op de plek waar hij zit door het volk gekozen en als ie inteligent wilt overkomen moet hij toch met een ander verhaal komen of beter nog met geen verhaal,door omhoog gestegen eigendunk junk
Binnenkort hoop ik de complete tekst te krijgen van de toespraak van minister Donner en dan gaan we die eens proberen te analyseren. Wat mij in ieder geval is bij gebleven is dat minister Donner geen vertrouwen leek te hebben in samenwerking tussen religies om tot meer verdraagzaamheid te komen. Volgens hem zal verdraagzaamheid niets doen aan het groeiend aantal conflicten in de wereld. Op zich vond ik dat overigens best wel prikkelende stellingen.