Het is voor de gewone burger diffuus. De hoeveelheid uitspraken, maatregelen en de continue veranderende houding van politici is niet meer te volgen. Leiders lijken zich niet te realiseren dat ze het lot van velen in handen hebben en regeren vanuit ivoren torens. Democratische burgers willen niet meer geleid worden, maar zitten vast in een systeem waar ze ook zelf voor gekozen hebben. Dus draaien mensen om elkaar heen, worden woorden verdraaid en draait het allemaal om angst en macht.
Partijen hebben een hevige afkeer van het partijestablishment, maar gaan met gemak een dag na de verkiezingen deel uitmaken van die verguisde constructie: If you can’t beat them, join them. Machiavelliaanser dan dit krijg je het niet. Charisma is een etiket dat heel veel ladingen dekt, ook luid geschreeuw. Decennia lang leek politiek het gros van de mensen niet meer te interesseren, ingebed in het eigen materiële comfort. Gastarbeiders werden massaal opgezadeld met de vieze klussen die de gezapige ingezetenen te min vonden om zelf uit te voeren. Ze gingen naar de Chinees, gaven aan de Derde Wereld – wat een vreemd woord is dat toch! – en vonden zichzelf erg betrokken bij de arme ander.
Populisme trekt aandacht en krijgt navolging. Oneliners, slappe slogans, draaiende meningen, veel geroep en weinig wol komt dagelijks via de media op ons ontbijtbord terecht. Het verbaast me voortdurend wat we allemaal voor waar slikken. Maar met zoveel online middelen ter beschikking zenden we zelf ook heel wat boodschappen de wereld in. En niet altijd even ongenuanceerd gebracht. Het verbaast me niet dat de jeugd steeds minder vertrouwen heeft in volwassenen, die het ene zeggen en het andere doen.
Iedereen weet dat angst een uitermate slecht raadgever is. Het vertroebelt de realiteit. Het is niet zo moeilijk zondebokken te vinden voor je eigen ongemak. Ga online en beledig hele bevolkingsgroepen om van je onbehagen af te komen. Realiseer je wel dat de gevolgen van die woede niet enkel digitaal hoeven te zijn. Populisme, het is van alle tijden.
Ik moet denken aan mijn grootvader, die me vertelde over het gevaar van opruiing, leugens en angst. Over mensen die elkaar niet meer wisten te bereiken via dialoog en concessies, maar zich mondiaal manifesteerden met bloed, zweet, tranen, tanks en vernietigingskampen. Ik las dat de tweede versie van de film Fitna in de maak is. Versie 1 heb ik scène voor scène bekeken met de Koran ernaast. Geen enkele soera werd goed of volledig geciteerd. Deel 2 hoef ik niet te zien.
Vrouwe Populonia is geen geschikte huwelijkskandidate, want zij spreekt over wij, maar gaat haar eigen gang. Zij spreekt over arme luitjes, nare mannetjes, verkeerde kleur en snit van hoofdbedekking en meet immer met haar eigen te korte meetlint. Om nog maar te zwijgen van haar korte lontje. Het wij verdwijnt in het wijzen naar een ander die met een schuldenlast raakt opgezadeld waar iedereen onder zou bezwijken. Wie is zij, die spreekt over wij en in haar zinnen ook jou en mij verpakt? We zouden het zomaar zelf kunnen zijn.
Geschiedenis is voorbij, oubollig en grotendeels vergeten. De dreiging van herhaling ligt altijd op de loer. Als je met één vinger naar anderen wijst, dan zijn er meer vingers op jezelf gericht. Ben ik bang? Nee, wel bezorgd. “Wat u niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet” geniet mijn persoonlijke voorkeur boven het demoniseren van diezelfde ander.
Geschiedenis is voorbij, oubollig en grotendeels vergeten. Ja, dat is het grootste probleem van deze tijd. Onverschilligheid ten opzichte van wat we met veel moeite hebben geleerd.
Veel geschreeuw, maar weinig wol.
‘
‘ Geert Wilders pretendeert een nieuwe Verlosser des Vaderlands te zijn’.
Waar haalt ze het vandaan, wat weerspiegelde zich in haar vreemde spiegel?
Ik, als Twitteraar namens W!J, voel me nu toch een beetje schuldig om mijn eigen populistisch handelen…
Want dat getwitter valt eigenlijk ook onder “Oneliners, slappe slogans, (…), veel geroep en weinig wol…”
Natuurlijk vind ik dat je gelijk hebt in de zorgen die je hierboven hebt opgeschreven, maar ik denk dat het aan ieder van ons is, om met een zuivere intentie met elkaar te communiceren… We moeten ervoor waken dat we niet manipulatief omgaan met de communicatiemiddelen die ons ter beschikking staan…
Een hele opgave!
Esther
Goed tekst. Deze mevrouw durft te zeggen waar het op staat!
Marianne, ik deel je onbehagen. Maar ik leef ook een leven in een wijk die prachtig is met gelijkgestemde hoogopgeleiden zonder geldzorgen etc. Als je in een prachtwijk woont, ga je vanzelf anders piepen Dan leg je de slogan ‘Nederland terug aan de Nederlanders’ in je eigen voordeel uit. Dit is het afschuwelijk verneukeratieve van dat soort taal.
O ja, en ook dit nog: EERST KOMT HET VRETEN EN DAN DE MORAAL.
Marianne, ik ga in jouw schrijven mee en kan mij daar in vinden.
Zolang niemand meer schrijft of reageerd via dagblad of waar maar ook zal er niets gebeuren, men moet zich laten horen de nek uitsteken, en ja eens zal het tij dan keren,
Bertus
ik vind het een heel raak artikel, maar ga verder niet op de inhoud in. ik heb alles in het leven meegemaakt, verwonder me nergens meer over, absorbeer datgene wat bij mij binnen komt, scheidt het belangrijke van het onbelangrijke, denk er over na en maak me niet druk meer. als ik naar je foto kijk zie ik een belezen vrouw, intelligent, zoekende naar het diepere van dit leven en je ogen spreken oprechte verwondering over deze wereld en over de mens in het bijzonder.
Heers en verdeel verkeerd en de ziel zal vertrekken..
Fraai omschreven hoe het niet moet!
Iedere dag opnieuw worden we bestookt met een stroom moemakende berichten die angst, die in ieder van ons leeft, voedt. Deze kille koude woordenoorlog is bijna niet meer te ontlopen en je moet heel dicht bij jezelf blijven wil je hier niet in meegaan. Ik weiger in de schoenen van het merk angst te stappen en weet dat ieder mens van welke kleur dan ook behoefte heeft aan warmte, aandacht, erkenning in het bestaan, net als ik pijn heeft, net als ik vreugde beleeft………
en toch, ook ik oordeel. Zodra dit gebeurt en ik merk dat ik het doe gebruik ik het als onderscheidingsvermogen. Verbeter de wereld en begin bij jezelf is mijn motto al jaren.
Terwijl iedereen wordt beziggehouden over hoofddoekjes en menslievend slachten trekt de werkelijke macht ongezien haar koers. Geld regeert en al wie daarbij een toontje meeblaast is verguld met mensen als Berlusconi, wilders of Bashar al-Assad.
Of ons stelsel van democratie in het mediatijdperk nog wel enige democratie garandeerd moet worden heroverwogen. Het onderscheid tussen “Sterrenslag” en verkiezingen is te klein geworden.
Marianne, Goed artikel!! Het had ook duizend jaar geleden geschreven kunnen worden….en ik ben bang dat over 1000 jaar (als de mens er dan nog is) dit nog steeds aktueel is. de geschiedenis herhaald en herhaald zich steeds weer.
Als populisme wordt gezaaid, Marianne, om vervolgens te ontkiemen en verder uit te zaaien, is er iets goed mis met de denk- en leefwijze van mensen, die populisme creëren én met mensen, die dit klakkeloos verspreiden.
Dit staat oneindig ver van werkeljke democratie !
Groet… frans.
Terwijl hier in Nederland (en in vele andere zg. welvarende landen individualiteit, materialisme en opportunisme de overhand hebben genomen, gaan mensen in Syrië b.v. massaal de straat op om zich te kunnen uiten.
Hier is onze vrijheid van meningsuiting een soort monstrum geworden, want zodar iemand zich openlijk uit, liggen de opportunisten op de loer om die uiters van al dat kwaad een loer te draaien. De vrije meningsuiting ligt aan zwaardere banden dan ooit, alleen hebben wij het niet door.
In Syrië probeert men te bereiken dat men binnenkort niet meer op hoeft te fluisteren, wanneer met de buurman, de winkelier, een ambtenaar of een toevallige passant spreekt over landsbelangen, politiek, bestuurders of het regime. Het is een kwestie van liever sterven dan vernederd worden.
Zo ver van ons bed show ligt Syrië nu ook weer niet.
Onze sociale netwerken via Internet doen hun werk, maar regimes worden slimmer, de netwerken worden ontregeld, afgesloten en gebruikers worden uit de roulatie genomen.
Zo gaat dat in onze werelden. Er is een wereld van verschil en toch lijkt het verdomd veel op elkaar.