Mensenrechten vertellen iets over wie wij zijn als mens. Zo deelde Annekee Pieterse een perspectief vanuit de Brahma Kumaris. ‘Afgesproken mensenrechten en opgelegde regels maken plaats voor een diepe herkenning van wie we zijn in onze echte identiteit; een spiritueel wezen, een ziel, met van nature goede eigenschappen, met een natuurlijk recht om zichzelf te zijn.’
Bert Jan Lietaert Peerbolte citeerde als inbreng vanuit zijn christelijke traditie uit het evangelie van Matteüs. Hij legde hij uit dat de woorden van Jezus voor hem betekenen dat spiritualiteit zó belangrijk is, dat het wezenlijker is dan al het andere. Maar ook hoe het hem inspireert om te leven met de ander. ‘Het recht van de armen wordt daarmee ook een opdracht voor de rijken’.
Asjer Waterman, geïnspireerd door de Joodse traditie, legde uit dat we de balans moeten weten te vinden en te houden tussen onszelf en de ander. ‘Wie ben ik als mens zelf en wie ben ik in een groep, in de klas, op mijn werk, op de sportvereniging, in een tempel? Claim ik rechten of verleen ik ze aan de ander?’
Didi de Jong stond vanuit het humanisme stil bij het gegeven dat we niet in een isolement ten opzichte van elkaar kunnen leven en dat we elkaar nodig hebben. ‘Om mens te zijn heb ik èn vrijheid èn andere mensen nodig’.
Vida van der Knaap-Niazian, vanuit de bahá’í-gemeenschap, constateerde dat de opgave om met elkaar te leven niet altijd makkelijk is en dat de mens fouten maakt, hoe goed soms ook bedoeld. Samen met Jasvir Singh (sikhisme) en Bert Jan Lietaert Peerbolte (christendom) lieten ze samen de kracht van dialoog zien. Vida deelde: ‘Door elkaar vragen te stellen en vooral naar elkaar te luisteren, ontstaat een uitwisseling, een betekenisvol gesprek. Volgens ons is dat wat we als samenleving nodig hebben.’
Ad van der Helm, voorzitter Stichting Prinsjesdagviering, herinnerde ons aan de impact die we kunnen hebben als mens op onze omgeving. Hij deelde de woorden van Augustinus: ‘Laten we liever goed leven, dan worden de tijden vanzelf goed, wij zijn de tijden.’
De muzikale bijdrage van Koor Duniya, een koor dat muzikanten met een vluchtelingenachtergrond bijeenbrengt, legde bloot hoe we als wereldgemeenschap hierover nog veel moeten leren.
De interlevensbeschouwelijke bezinningsbijeenkomst liet in ieder geval zien hoe het waarborgen van mensenrechten aan kracht wint, wanneer we ons ware zelf erkennen en de ander daarin herkennen.
