Nu breekt de Ramadan aan en zijn er zelfs geluiden geweest om de ramadan te verzetten, maar ik zeg: De ramadan kan op geen beter moment komen dan nu! Het is namelijk al een religieuze motivator om thuis te blijven, je moet zuinig zijn met je energie en je verdiepen in de religieuze spiritualiteit. Met de maatregelen die al golden zal dit alleen maar een extra steuntje in de rug zijn. Maar het feit dat onze Minister van Justitie in zijn ramadangroet extra aan ons moslims de spelregels gaat uitleggen, daar houd ik een dubbel gevoel aan over.
Vorig jaar maakte Rutte nog duidelijk dat hij niet ‘op commando’ zijn landgenoten een fijne ramadan toewenst. Nadat hij zijn vingers in 2015 hieraan brandde heeft hij zich netjes onthouden van die wens. Maar dit jaar wel! Samen met een leger aan burgemeesters die over elkaar heen buitelen met de ramadan blijf-thuis-groet. Ik hoop dat we dit uiteindelijk kunnen omzetten in iets positiefs en elkaar een fijne Ramadan wensen uit medemenselijkheid, en niet louter alleen uit angst.
Moeten we nu bang zijn dat er na zonsondergang extra politiecontroles gaan komen? Dat de jongeren die er even tussenuit willen op straat extra hard zullen worden aangepakt? Tussen de regels door leek de minister van Justitie hier wel op te sturen. Hij heeft waarschijnlijk niet gezien dat er al vanuit de moslimgemeenschap vele initiatieven zijn om mensen tot thuisblijven te manen, ook tijdens de Ramadan.
Culturele aspecten
En ja, wanneer er iets gebeurt dat niet door de beugel kan en mensen zich niet aan de regels houden, dan moet er worden opgetreden. Ramadan of geen Ramadan. De overheid blijft met empathie en ouderlijk geduld de boodschap herhalen. Ik hoop dat ze dit geduld tijdens de ramadan ook kunnen blijven opbrengen.
Het feit dat we het in Nederland zo goed hebben gedaan de afgelopen weken is omdat we dit met 17 miljoen mensen hebben gedaan. Inclusief die één miljoen moslims. Die bleven ook thuis. Gebedshuizen gingen massaal dicht en alle andere religieuze samenkomsten werden afgelast.
Waarom zouden moslims tijdens de Ramadan dit allemaal anders doen? Dat kan je alleen denken als je niet begrijpt wat een moslim doet en ervaart tijdens de Ramadan. Want de vastenmaand staat nu nog meer voor ‘retraite’, je terugtrekken en aan introspectie doen. Het zijn slechts de sociaal-culturele aspecten die zoals voor iedereen, moslim of geen moslim, wegvallen in deze coronatijd.
Erken als bestuurders de veelzijdigheid van je samenleving. Ik voelde me namelijk met Pasen net zo aangesproken om thuis te blijven als nu. En als je het hebt over een intelligente lockdown, vertrouw dan op de collectieve intelligentie van een gemeenschap en maak daarin niet het zoveelste onderscheid. Dit schrijf ik juist nu we ons steeds meer beseffen dan ooit, dat ons persoonlijk lot aan dat van anderen verbonden is.
Ramadan Mubarak allemaal!
De staat is blijkbaar de staat. De vorm daar gelaten zie ik weinig verschil tussen Nederland en Marokko. De staat is nu in zijn element. Afdwingen, bedreigen, reguleren, de schuld bij de burger leggen.
In Marokko gaat het over een tekort aan middelen want er moet genoeg te graaien overblijven. In Nederland wordt er niet uitgebreid getest want dat kost ons(de houders van grote belangen) teveel. Die extra oudjes die de pijp uitgaan? Nu ja we hadden al een vergrijzing probleem.
Moslims zijn recalcitrant want komen uit landen waar je de overheid per definitie moet wantrouwen. Daarom de extra vredige kerstgroeten van Rutte, Grapjeshaus, Marcoush, Abou Taliban en Halsema. Deze breed bestudeerde bestuurlijke move werkt tweeledig. Moslims op hun plek houden én moslims op hun plek houden.
oef wat een (toch wel agressieve) heftigheid voel ik tussen de woorden door. (zoals) Lees ik het nu goed? Abou Taliban… ik moet het een paar keer lezen, ja het staat er echt. Ik voel boosheid, verdriet, afwijzing etc. Het enige wat ik hierop wil zeggen is dat bezinning, bij jezelf naar binnen gaan en dat kan niemand anders voor je doen als alleen jij/ik en dan kan bij iedereen dezelfde ervaring van stilte en vrede en gelukzaligheid komen, maar dat kan alleen, alleen. Als twee of meer mensen bij zichzelf naar binnen gaan, “je verdiepen in de religieuze spiritualiteit” mensen die van elkaar houden, dan kan het hoogste punt bereikt worden. Als één iemand die mediteert een bepaald hoogtepunt in zijn gelukzaligheid, in zijn stilte kan bereiken, dan kunnen meerdere mensen die ‘ n ‘retraite’ doen, zichzelf terugtrekken en aan introspectie doen, en van elkaar houden een enorme steun zijn voor elkaars vlucht in het onbekende. Hun liefde kan voeding voor hun bezinning worden, en vice versa, hun retraite kan voeding worden voor hun liefde. Dan kan het niet anders, dat een groot deel van de vijandigheid die ik bij Liesbeth voel, zich zal transformeren in onvoorwaardelijke liefde, dus ook naar een Ahmed Aboutaleb toe.
Voor mij zal iemand die bij zichzelf naar binnen gaat (ik noem het meditatie) vanzelf enorm liefdevol worden.”