Het gaat bij moslimdiscriminatie om alledaagse vormen van uitsluiting en discriminatie, schrijven auteurs Ewoud Butter, Roemer van Oordt en Ineke van der Valk. Zij onderzochten de discriminatie van moslims in Nederland tussen 2017 en 2019. Voorbeelden van discriminatie zijn bevooroordeelde vragen en opmerkingen en stigmatiserende berichten in de media. Andere voorbeelden zijn openlijke discriminatie op grond van geloof en voorstellen en uitspraken van politieke partijen die haaks staan op de grondwettelijke vrijheden van moslims.
Uit onderzoek van het Sociaal Cultureel Planbureau (SCP) uit 2020 blijkt dat twee derde van de Marokkaanse Nederlanders en de helft van de Turkse Nederlanders discriminatie op basis van hun geloof ervaren. De discriminatie vindt plaats in de openbare ruimte, op school, op de arbeidsmarkt en het internet, maar ook in de media en politiek. “Moslimhaat is – net als bijvoorbeeld bij antisemitisme het geval is – permanent sluimerend aanwezig en kan als een veenbrand oplaaien door maatschappelijke of politieke ontwikkelingen”, schrijven Butter, Van Oordt en Van der Valk.
Arbeidsmarkt
In het rapport is speciale aandacht voor discriminatie op de arbeidsmarkt. Van de 315 personen die een vragenlijst invulden, gaf driekwart aan op enigerlei wijze te maken gehad met discriminatie op de arbeidsmarkt op grond van hun (vermeende) islamitische geloof. Het merendeel van hen is moslim, maar ook respondenten die zichzelf niet als moslim beschouwen, hebben met deze vorm van discriminatie te maken.
Discriminatie vindt volgens het rapport vaak plaats bij sollicitaties. Bij meer dan de helft van de vrouwen heeft de discriminatie-ervaring tijdens de sollicitatieprocedure te maken met het dragen van een hoofddoek. Ook mannen ervaren discriminatie op grond van religie gebonden uiterlijk, waaronder het dragen van bepaalde kleding of een baard.
Meer informatie over het rapport is te vinden op de website van Republiek Allochtonië. Hier is ook het volledige rapport te downloaden.
