“Vanwege de Corona-pandemie konden we natuurlijk niet zomaar gaan lopen”, zegt Voorberg, “We wisten al snel dat het risico dat wij Europeanen het virus in kampen zouden brengen waar geen enkele bescherming zou zijn tegen een uitbraak, simpelweg te groot was. Dus we zijn gaan werken met alle betrokkenen aan de vraag wat de kern nou was van die Walk Of Shame. En dat gaat vooral over het publiek uitspreken van het feit dat Europese burgers zich schamen over wat ze en we van Europa hebben laten worden. Én om gesprekken te creëren tussen Europese burgers en mensen die hun heil zoeken in Europa en door Europese regelgeving compleet zijn vastgelopen.”
Waar ben je nu, met wie of wat maak je mee?
“We spreken met mensen die heel goed weten dat ze in een levensgevaarlijke situatie zijn opgesloten. Een jongen van 19 jaar in Kamp Moria, die als vrijwilliger meehelpt maar zelf met zijn zusjes en zwakke ouders in een tentje in dat levensgevaarlijke kamp woont. Hoe hij enige dagen geleden aan een bevriende familie daar moest vertellen dat hun zestienjarige zoon was doodgestoken door iemand. Dat soort misdaad kleeft aan ons Europa. Ik zeg het scherp, maar het is niet anders. Wij maken daar mensen en menselijkheid kapot. Tegelijk is er vreugde, vriendschap, dans, muziek, gebed en plezier. Een jongen van 17 jaar in een Bosnisch kamp met wie we met een aantal een Zoomgesprek hadden. Wat een fantastische vent. Hij wil leraar worden. Als één van zijn Europese vrienden een zieke heeft thuis, stuurt hij dagelijks appjes ter troost en steun.”
Hoe ervaar en beleef je het?
“Het is een gekke en zware tijd. De situatie is alleen maar erger geworden. Dachten we dat we door de bodem van menselijkheid waren gezakt, blijkt daar nog een gapend gat onder te huizen. Corona kan duizenden mensen in een paar week doden. Dat het nog niet is gebeurd, heeft niets te maken met Europese inspanningen. Duizenden dokters protesteerden en riepen om evacuatie, maar Europa is trots als het een paar kinderen plaatst. Kinderen die daar nooit in hun eentje hadden moeten mogen verblijven.”
Is door de Coronacrisis de urgentie groter geworden?
“De schaamte heeft zich eindeloos verdiept. We schreven in ons Manifesto over onze doelstelling, onze spijt, onze hoop en onze uitnodiging. En we zullen dit blijven roepen tot we kunnen lopen. Samen.”
Heb je iets op je hart wat je graag nog wilt delen?
Ons Manifesto!
MANIFEST: WALK OF SHAME
“Wij zijn Europese burgers, en we schamen ons. Elk van ons is er zelf getuige van geweest hoe het Europese migratiebeleid ertoe leidde dat de mensen, die klem zitten aan de grenzen van Europa, systematisch ‘ontmenselijkt’ worden. We wijzen niet met de vinger naar wie dan ook. Dit hebben we samen op ons geweten.”
Niet dat we het niet geprobeerd hebben. Sommigen van ons hebben tenten en voedsel gebracht, sommigen hebben petities ondertekend en waren bij protesten. Die dingen blijven we ook doen. Maar we moeten erkennen dat ondanks al deze inzet, de situatie alleen maar slechter is geworden in de afgelopen jaren: Er is sinds het Europese Herverdelingsbesluit uit 2015 geen breed-Europese poging meer ondernomen om deze crisis te bezweren.
Het is tijd om toe te geven dat wij als Europa gefaald hebben in het naleven van onze waarden. We willen erkennen, zowel in het openbaar als persoonlijk, dat we niet hebben gehandeld naar die Europese morele standaard, die de generaties vóór ons zoveel heeft gekost. Laat dit ons protest zijn, en laat het duidelijk zijn voor de mensen in vluchtelingenkampen, onze familie, vrienden en ook beleidsmakers: Een krachtig statement, dat we ons hiervoor schamen. (Voor nu) niets meer, niets minder.
Loop deze Walk of Shame met ons mee. Al voelen we ons machteloos, we komen toch in actie. Al kunnen we de feiten niet veranderen, we laten toch van ons horen. Door de corona-pandemie kunnen we de Walk niet, zoals gepland was, fysiek uitvoeren. Maar dit kunnen we nog steeds doen: “Walk Together, Stand Together, Talk Together and Share Together.”
Wat kun jij doen?
Vertel over jouw Schaamte op walk-of-shame.eu
Schaam je je voor de huidige situatie van vluchtelingen in Europa? Deel het met ons. Schrijf ons over één of meer momenten waarop je je geschaamd hebt, zo specifiek en persoonlijk als mogelijk. Door openlijk toe te geven dat we ons schamen, komt er ruimte voor gerechtigheid en komen we dichter bij elkaar.
Doe mee met onze Walk Of Shame Talks en volg ons op facebook.com/walkofshame.eu
Samen willen we vele gesprekken voeren met vrienden die vastzitten in Europese vluchtelingenkampen. Daar zullen we Walk of Shame verhalen, podcasts en video’s mee creëren. Enkelen van ons zullen deze verhalen omzetten in kunst. Doe mee met deze gesprekken, deel de Talks.
Laten we de menselijkheid terugbrengen in de relatie tussen Europese inwoners en de mensen, die onderweg zijn – stap voor stap, klik voor klik – en wanneer de pandemie voorbij is, lopen we de Walk of Shame alsnog. Samen.
