De fotoportretten zijn gemaakt op een locatie waar de geïnterviewde dromer graag kan en wil dromen. De makers van de expositie, Chihiro Geuzebroek en Mia Tengco, hebben voor ogen dat het maken van een portret voor deze serie niet enkel een persoon wil vastleggen maar een relatie en interactie tussen persoon en (droom)omgeving.
Wat kunnen mensen verwachten van deze tweede editie van de Indigenous Dreams expo? Hoe verschilt het van vorig jaar?
Chihiro: “Vorig jaar hebben we ons geconcentreerd op het kruispunt van vrouwelijke ervaringen en hun Inheemse identiteit. We hebben toen negen interviews gehouden en naast de expo ook een magazine geproduceerd. Het format van het portret op de droomlocatie en het maken van een magazine hebben we behouden. Maar dit jaar ligt de focus op de Inheemse droom rondom soevereiniteit. Over de hele wereld strijden Inheemsen voor soevereiniteit. Er zijn veel boeken over geschreven.
Door het lezen van een feministisch Sami-schrijfster, Rauna Kuokkanen, raakten we geïnspireerd. Met name door haar boek Restructuring Relations. Hierdoor willen we het gesprek over Inheemse soevereiniteit op gang brengen en mensen prikkelen. Kuokkanen stelt dat soevereiniteit niet alleen over land zou moeten gaan, maar bijvoorbeeld ook over soevereiniteit van het lichaam, met name het vrouwelijk lichaam. Ook dat wordt veelal toegeëigend met geweld. Zij pleit daarmee voor een strijd voor soevereiniteit die veelomvattender is. Dit zette me aan het denken over het concept van soevereiniteit. Wat betekent dit in Inheemse culturen en contexten? Dat gaat verder dan de soevereiniteit van staten met hun grenzen, religie-keuze en bestuur. Is Inheemse strijd voor soevereiniteit niet eerder gericht op autonomie en complementariteit? Het gaat erom niet alleen de overheersing van de onderdrukkende natiestaat te vervangen, maar elke vorm van overheersing te ontmantelen.”
Mia: “De expo bestaat uit de zes portretten van dit jaar met daarbij ook de negen portretten van vorig jaar. De werken zijn een maand bij Pakhuis de Zwijger te bezichtigen: van 3 oktober tot en met 3 november. Daarna zullen ze in november en december te zien zijn in Buurthuis de Bol in Amsterdam-Noord. Ook zullen we tijdens het jaarlijkse programma van Indigenous Liberation in Pakhuis de Zwijger op 12 oktober een workshop verzorgen. Samen met deelnemers gaan we Inheemse dromen van soevereiniteit verkennen en zelf in mini-groepjes in gesprek over maatschappijen zonder grenzen, waar het land van zichzelf is en non-overheersing en een waardig bestaan normatief zijn.
Een ander nieuw element is de Indigenous dreams website. Hier zijn nu al de interviews en foto’s van vorig jaar te zien en zullen in oktober ook de nieuwe interviews en foto’s te vinden zijn. Op de website delen we alles in het Engels en we brengen ook een magazine uit in het Nederlands.”
Wat hopen jullie te bereiken met Indigenous Dreams?
Mia: “Allereerst een goede ervaring voor de dromers, een plek waar ze hun verhaal kunnen delen zonder censuur en in goede samenwerking. Omdat een van de manieren waarop onderdrukking van Inheemse volken plaatsvindt, totale uitwissing is. Er wordt ook vaak gedacht en gesteld dat Inheemsen enkel bestaan in het verleden en/of ver weg. Of enkel als ze in de bush wonen in hun Inheemse kleding. Maar velen zijn van hun land verdreven en onder koloniale omstandigheden in de stad beland, of vrijwillig om daar hun kansen te beproeven. Een Nederlander in het buitenland kan nog steeds stemmen in Nederland. Inheemsen kunnen eigenlijk nergens stemmen en bevinden zich geregeld in een soort stateloosheid. Of ze kunnen stemmen voor een overheid die hen ontkent, hun land afpakt en hun bestaan uitwist. Daarom is een platform waar Inheemse verhalen en dromen centraal staan, een daad van zelfrepresentatie, gegrond in eigen ervaring en waarheid.”
Chihiro: “Verder hopen we bij te dragen aan de beweging van Inheemsen in Nederland die opkomt voor een Inheems kenniscentrum. Dit is een collectieve droom van waaruit we verder kunnen werken aan het reclameren van kennis en helen van intergenerationele trauma’s door community work. In Nederland is nergens een gebouw of stuk land gerund door Inheemsen. Terwijl de grootste genocide van de wereld heeft plaatsgevonden tegen Inheemsen. In de Amerika’s alleen al heeft kolonisatie 95 procent van de bevolking (van ongeveer 100 miljoen mensen) omgebracht. Als we het gaan hebben over politiek herstelbeleid hoort daar een dimensie bij van genoegdoening aan Inheemse groepen die zich tot op heden inzetten voor cultureel en ook letterlijk overleven. Aangezien veel Nederlanders, inclusief politici, zich niet eens bewust zijn van Inheemsen in Nederland en hun stichtingen die vanuit huiskamers opereren, is het nodig om ons bestaan te socialiseren en politiseren. Deze droomachtige expo levert een kleine bijdrage aan de zichtbaarheid van ons diverse bestaan.”
Mia: “Dit jaar hebben we dromers vanuit andere diaspora dan vorig jaar. Zo is er Shanthuru met Tamil-roots (Sri Lanka), Richard is Oaron (een Adivasi-gemeenschap in India), Juan behoort tot het Puel-huillimapu volk (Chili), Ayesha is Yirrigandydji-vrouw van de Djabugay-natie (Australië), Roberto is Aymara (Bolivia) en Semuel is afkomstig uit het Alifuru volk (Zuid-Molukken).
Chihiro: “Om op de hoogte te blijven van de Inheemse bevrijdingsstrijd in Nederland, kun je op instagram Stichting Aralez volgen. Aralez is de initiatiefnemer van het Indigenous Liberation programma 12 oktober en demonstratie op 14 oktober in Amsterdam. Alles gebeurt in coalitieverband met diverse Inheemse groepen, maar voor communicatie-stromen blijft dit een goede plek om geïnformeerd te blijven. Of natuurlijk via de nieuwsbrief.“
Foto-expositie ‘Indigenous Dreams’. Van 3 oktober tot en met 3 november 2023 te zien in Pakhuis de Zwijger in Amsterdam. En in november en december in Buurthuis de Bol in Amsterdam-Noord.
