Dat gezegd hebbende, realiseer ik me dat dit soort gedachtewisseling en co-creatie alleen mogelijk is als gesprekspartners een goed beeld hebben van eigen kunnen en in staat zijn om een persoonlijke visie te formuleren. Je moet je ‘senang’ kunnen voelen in een gezelschap dat divers van samenstelling is om niet te verstarren. Flexibiliteit en nieuwsgierigheid zijn voorwaarden voor het vinden en aangaan van nieuwe verbanden. Des te gecompliceerder als het gaat om een band met een ‘ongeziene ander’. En met ongezien bedoel ik niet dat we elkaar niet kunnen zien, in de feitelijke zin van het woord, maar dat we slechts één aspect van de identiteit van de ander zien. Vervolgens plaatsen we die ander op basis van dat aspect in een hokje en doen daarmee de ongeziene ander én onszelf te kort. We kunnen niet iedereen kennen dus generaliseren lijkt onontkoombaar.
Wetenschappelijk is aangetoond dat diversiteit teamresultaten ten goede komt, onzichtbare aspecten van mensen leveren vaak een boeiend plaatje op en het blijkt dat mensen met heel verschillende achtergronden elkaar pas gaan waarderen als ze iets samen gedaan hebben.
De kwestie is volgens mij niet de ongeziene ander, maar de niet herkende ander. Niet herkennen van de binding die je wel hebt, naast de verschillen die er zijn.
In mijn vrijwilligerswerk als voorzitter van Amnesty Nederland (by the way de grootste sectie van Amnesty wereldwijd) en in mijn betaalde werk als directeur van Common Purpose Nederland, merk ik dat verschillen het contact spannend en uitdagend maken. Maar om die ‘uitdaging succesvol aan te gaan’ is een common purpose als basis essentieel. Bij Amnesty zijn dat de mensenrechten. Daar wijdden wereldwijd 2,8 miljoen mensen veel van hun tijd en inzet aan. In mijn werk is het op lokaal niveau beweging genereren door mensen uit diverse sectoren in een stad zich te laten buigen over grootstedelijke issues. Dat levert nieuwe inzichten, verrassende verbanden en veel goeds voor de stad en de deelnemers van die programma’s op.
Inhoudelijk mogen er verschillen zijn, zolang we elkaar als mens weten te bereiken, kan het onderzoeken van die verschillen resultaat opleveren. Om onze horizon te verbreden, moeten we op zoek naar alles wat we niet direct zien of weten. Zoek de verschillen, knoop die aan elkaar en merk dat de verbinding sterker wordt.
Wat moet je hier nog tegenin brengen? Goed stuk, wijze vrouw. Amen.