Voorpublicatie ‘Telkens een lichtkring dieper’ van Wim Jansen

Aanwezigheid

Ik had eigenlijk niet zoveel met God.
Althans niet de God van de Bijbelverhalen.
En ook niet de God van mijn hervormde dorpskerk.
En al helemaal niet de God die sommige leraren op de christelijke MULO ons verkondigden:
De God ‘die men had opgevouwen in een zwart bijbeltje, waaruit hij dan chagrijnig en bliksemend tevoorschijn kwam’. (Vlammend Paradijs)

Maar vanaf mijn eerste bewustwording, ik schat mijn veertiende, bracht het woord ‘God’ een vreemde stemming in mij teweeg.
Soms werd ik er zelfs in ondergedompeld.
Dit was niet de God die van buiten tot mij kwam in de verhalen die men over ‘Hem’ vertelde.
Het was een gevoel, maar ook veel meer dan een gevoel.
Het was van andere orde, volstrekt andere orde dan de felle stemmingen die mijn puberteit en de puberteit in het algemeen doorgaans kleuren.
Een mij onbekende gemoedstoestand van verlangen, diep uit mijn eigen wezen opkomend.
Een uiterst aangename, licht bedwelmende rust.
Diepe rust, waarin alles verzonk.
Een ultieme zoetheid, die heel subtiel deed denken aan de zoetheid van mijn eerste erotische gevoelens.
Achteraf durf ik het zelfs licht orgastisch te noemen, maar dan puur geestelijk, in mijn brein.

Het werd door niets opgeroepen, of het moet juist zijn door een situatie van het tegendeel.
Soms, midden in het schreeuwerige uitgaansleven, kon ik er plotseling door overvallen worden.
Dan had het de kleur van heimwee: ik behoor een andere wereld toe.
Een ander rijk, een rijk waarin alles puur was.
En stil.
En zuiver licht.

Meer dan een gevoel was het een aanwezigheid.
Een aanwezigheid van iets persoonlijks, ja – het hoge woord moet er maar uit.
Dat hoge woord was dan toch: God.
God, ook al week de inhoud daarvan verre af van de wijze waarop dat woord doorgaans in mijn omgeving werd gebezigd.
Het was God als woord voor een verborgen, troostende werkelijkheid.
Een werkelijkheid waarin alles wegviel, wat in mijn omgeving belangrijk werd gevonden: huiswerk, school, leren, meetellen, beantwoorden aan de verwachtingen, deugen…