Voorheen waren mijn lange, zwarte, golvende haren bedekt met prachtige, kleurige doeken. Alleen heb ik drie maanden geleden besloten om mijn sjaals te laten voor wat ze zijn en ze te doneren aan mijn vriendinnen en aan mijn moeder.
Uiteraard heb ik me gerealiseerd dat mijn keuze veel vragen met zich mee zou brengen van iedereen om me heen. De meest gestelde vraag was dan ook: “Waarom?” Een begrijpelijke, maar geen gemakkelijke vraag waar even snel een antwoord op te geven is. Hoe komt iemand nou tot zo’n ingrijpende keus? En boven alles: wat voor antwoord verwacht diegene tegenover je, die ziet dat je die ingrijpende beslissing hebt genomen?
Natuurlijk moet je niet alleen afgaan op datgene wat anderen zeggen en hoe zij over je denken, maar feit blijft dat dat wel een van de belangrijkste redenen was voor mij om mijn mooie hoofddoeken vaarwel te zeggen.
Op dat punt beland ik bij de vraag hoe vrij we eigenlijk zijn in onze keuzes. Hoezeer sommigen ook beweren vrij te zijn in hun keuze, vraagt blijft in hoeverre deze keuze is beïnvloed door factoren van buitenaf.
Alle beslissingen die ik tot nu toe heb genomen zijn altijd weloverwogen bewuste beslissingen geweest waar ik lang over na heb moeten denken. Uiteraard wil je dat je beslissingen zo persoonlijk mogelijk zijn. Alleen, soms ontkom je er niet aan dat invloeden van buitenaf uiteindelijk ook sterk meewegen in de beslissingen die je neemt. Hoe vrij ben je dan? Of anders geformuleerd: heb je eigenlijk wel keuzevrijheid in z’n volle betekenis?
Soms vraag ik me af wat voor keuze ik had gemaakt als ik wel als gelijke gezien zou worden met hoofddoek. Als ik ook dezelfde baanmogelijkheden zou krijgen. Als ik me niet continu zou moeten verantwoorden. Als mensen verder zouden kunnen kijken dan het uiterlijk.
Als, als, als. Je ontkomt niet aan het woord, maar je moet er niet in blijven hangen. Het bleef uiteindelijk mijn bloedeigen beslissing om ervoor te zwichten. Tja, en of sommigen dat nu als bevrijding zien of als opgeven… dat is dan hùn keus.
Ik begrijp je pijn en dubbele gevoelens, maar ik ben benieuwd hoe je hier na 2 jaar over denkt.
Jammer dat je niet aangeeft waarom de hoofddoek zo belangrijk voor je was, Suzan. Kun je dat kort nog aangeven?
even doorheen btijen en je hebt er een prachtige vrijheid bij.
Goed dat je hierover durft te schrijven zeg. Petje af. Snap je frustraties, maar hopelijk levert je het op wat je wilt bereiken…..
Volgens mij is de reactie van Boris precies de reactie waar ze in dit stukje nu zo tegen ageert: hoezo “bevrijd”? En wie bepaalt dat? We zouden wat makkelijker door één deur kunnen met zijn allen als we elkaar inderdaad meer elkaar in de waarde zouden laten. De redenering: “[hoofddoek = onderdukking] = [moslima = zielig, onmondig, onderdrukt]” doet geen recht aan een hoop moslima’s die vanuit een eigen weloverwogen keuze vor de hoofddoek hebben gekozen, ongeacht wat een ander daarvan vindt. Ik weet niet wat vervelender is: elke keer moeten uitleggen waarom je wel een hoofddoek draagt, of elke keer moeten uitleggen waarom je geen hoofddoek draagt. Wat kan jou dat nou schelen?! Het innerlijk doet er maar weinig toe voor veel mensen. Jammer.
Is vrijheid relatief en afhankelijk van ‘factoren’? Bijvoorbeeld van het dragen van een hoofddoek?
Vrijheid bestaat uit zichzelf en is daarom geen uitkomst. We gaan de mist in als het onze overtuiging is dat vrijheid van ‘iets’ afhankelijk is.
Elke overtuiging is relatief en geldt slechts voor een groep. Elke overtuiging heeft bovendien een onvoorspelbare geldigheidsduur. Vandaar dat de grootte van een groep met een bepaalde overtuiging onafgebroken fluctueert. Zelfs de overtuiging zelf is onvoorspelbaar aan verandering onderhevig.
Als het niet te voorkomen is dat een overtuiging een onvoorspelbare geldigheidsduur heeft (en wie kan dat ontkennen?), hoe zeker kunnen we er dan van zijn dat we zelf voor overtuigingen kiezen? Ontdekken we onze overtuigingen niet pas als we ze al hebben? Dit vraagt oplettendheid.
Dus, hoe reëel is het om het naleven van een bepaalde overtuiging van anderen of jezelf te verwachten, als het niet eigen is aan overtuigingen om voor iedereen te gelden? Kennelijk geldt de overtuiging dat een hoofddoek ‘hoort’ niet (meer) voor jou.
En als het zo is dat we onze overtuigingen niet echt kiezen maar plotseling ontdekken, hoe zinvol is het dan om ons ‘schuldig’ te voelen als een lang gekoesterde overtuiging plotseling minder relevant is geworden?
Dat ons lichaam onvoorspelbaar komt en gaat accepteren we als iets onvermijdelijks. Waarom zou dat niet ook voor overtuigingen gelden?
De smaak van echte vrijheid wordt evident als je inziet dat overtuigingen komen en gaan, en dat de manier en het moment waarop dat gebeurt onvoorspelbaar is.
Een kleurige hoofddoek is prachtig, zwart golvend haar ook. Wat jij het liefst laat zien, is zoals het leven zich als jou wenst uit te drukken. Volg je hart en wees gelukkig met wie je bent.
misschien trap ik een open deur in.
maar , waar staat in de Koran dat vrouwen een sjaal of doek voor hun gezicht moeten dragen.
geloof zit in je hart,niet in je hersens .
geloof betekent mensen helpen die in nood zitten,honger lijden en proberen die te helpen al is dat je naaste omgeving.
de hele wereld helpen kan niet,was dat maar waar
Goede Suzan,
Weet je, ook van mijn weten uit, gezegend met je mooie hoofddoeken, die je voor altijd in zekere zin ook zult blijven, als ook even gezegend om de weg die je gaat met deze keuze! Je bent een mooi mens!
Vrede zij met je.
Joan
Fijn dat je persoonlijke verantwoordelijkheid neemt voor het zwichten voor de druk van de invloeden van buitenaf.
Je zou het niet gedaan hebben als de mensen verder zouden kijken dan het uiterlijk zeg je. Ze willen je lange, zwarte, golvende haren liever zien dan je mooie doeken zou je kunnen zeggen.
Ergens blijf je dus toch met een probleem zitten lijkt me. De mensen vonden iets van je doeken, nou vinden zie iets van je haren. In beide gevallen kijken ze dan naar je uiterlijk. Tenzij je natuurlijk vind dat je haren meer met je innerlijk te maken hebben dan je doeken. Maar dat verwacht ik van jou niet. Noem dat maar een vooroordeel van mij.
Het is maar een klein fotootje maar je haren lijken me erg mooi. Ik hoop dat je er zelf ook van geniet en dat je ervan kunt genieten dat anderen ervan genieten.
Suzan is Suzan, en dat is de mooiste Suzan die er kan zijn masj’ Allah!
Liefs, met vrede
Heej Suus!
Ik heb net voor de eerste keer je collum gelezen en ik ben trots op je, trots op hoe je bent gebleven en trots op je keuze.
Want die keuze is moeilijk geweest, dat kan ik me wel voorstellen. Mooi vraagstuk wat je neerzet. Ik vraag me nu af hoe er in de moslimwereld (als ik dat zo mag zeggen) gekeken wordt naar mensen die geen hoofddoek dragen. Zijn die minder goed/gelovig is daar een verschil in hoe er onderling over gedacht wordt?
Ik ga je blijven volgen, je hebt nu mijn mailadres en ik hoop dat je me mailt! Want leuk om weer contact te hebben met zo’n stoer wijf als jij! Je mag echt trots zijn op jezelf.
hey aplos, je bent veel mooier zonder hoofddoek.
Het is je eigen keuze en ook een goede keuze.
Voel je lekker vrij en geniet er van!
xjes Nur