“Toen wij hier kwamen wonen kwamen onze overburen gelijk bij ons langs. ‘Komen jullie een kopje koffie drinken? Leuk, dan leren we jullie kennen.’ Ik vond dat gewoonweg intimiderend. Ik kon me er geen houding bij geven. Toen ik opgroeide woonden we in een dorp, maar wij kenden onze buren niet. Je zei ‘goedemorgen’ en ‘goedenavond’ als je elkaar tegenkwam. Belgen zijn veel beleefder, veel gereserveerder eigenlijk. Zo anders. Terwijl ik van huis uit heel sociaal ben. Maar dat is op een andere manier, niet zo direct. Je kijkt eerst de kat uit de boom. Kan ik die persoon wel benaderen? Hier kom je de bakker binnen en zeg je goedemorgen. Dan kijken mensen in de kinderwagen en zeggen ze: ‘Oh, wat een leuk koppetje’, en heb je een gesprek. Zo begint dat. In België gebeurt dat echt niet. Je kent die mensen in de winkel niet, dus waarom zou je goedemorgen zeggen?
In het begin dacht ik: dit gaat mij nooit lukken. Ik heb echt heel vaak met de koffers klaar gestaan. Het kantelpunt kwam toen ik dacht: als ik mij blijf verzetten tegen deze aardige mensen – want uiteindelijk was dat het geval – dan ga ik het hier nooit redden. Dus dacht ik: laat ik nu maar eens op de koffie gaan en meedoen met het praatje. Het is heel raar, maar nu voel ik me eigenlijk meer Nederlander dan Belg. Ik voel me nog steeds wel fijn in België, maar ik kijk er op een andere manier naar. Ik denk nu: hè, waarom praat je zo? Waarom moet dat altijd zo omslachtig gebeuren? Dus als ik nu in België de slager binnenkom, en ik zeg ‘goedemorgen’, en ze kijken me allemaal aan, dan denk ik: ja, het ís toch een goede morgen? Laten we dat dan ook tegen elkaar zeggen! Het leven is veel eenvoudiger in Nederland. Men slaat ook de gordijnen open, zo van: ‘Kijk maar naar binnen. Wij hebben niets te verbergen. Kom maar binnen, de koffie staat klaar.’ Als je in België in een dorp bent, zie je nergens de gordijnen open aan de voorkant. Iedereen leeft in zijn eigen hokje.
Toch zijn er ook dingen die ik mis. Ik weet niet of je het kunt veralgemeniseren, maar het is dat toch dat bourgondische, dat zuidelijke, van: rustig aan, alles op zijn tijd, maak je niet druk; als het komt, dan komt het, als het niet komt, dan komt het morgen. Bijvoorbeeld lekker uitgebreid lunchen. Hier in Nederland is alles ontzettend geprepareerd. Het is links of rechts, je gaat door of niet. Je doet zus of zo. In België is dat anders. En dat is natuurlijk ook dat indirecte van Belgen. Je kunt veel beter zakendoen met een Nederlander dan met een Belg. Je komt sneller tot resultaten met Nederlanders dan met Belgen. Maar andersom zijn Belgen vaak meer relaxed. Als we naar Antwerpen gaan, is daar een heel lekker restaurantje waar je kan lunchen. Daar is nooit plek, dus je moet aanschuiven. Nederlanders doen dat niet. Die komen binnen en willen geholpen worden. Die willen zitten, snel eten en verder. Maar in België zie je allemaal mensen die rustig drie kwartier staan te wachten op een plekje, omdat ze daar willen lunchen. Ik weet niet of dat heimwee is, maar… soms gaat de tijd hier wel heel snel.”
