Nederland bestaat uit 200 verschillende nationaliteiten en is daarmee een van de meest diverse landen ter wereld. Het televisieprogramma De Nieuwe Wereld ontvangt elke week een wereldburger uit een van die 200 landen. In de uitzending van zondag 3 april is dat Galyna Kyyashko uit Oekraïne.
“Ik ontmoette mijn man in Kiev. Hij is Nederlander en werkte daar voor een internationaal bedrijf. Door de liefde ben ik naar Nederland gekomen. Ik was bijna 27, nog zo jong. Het was voor mij een keuze: of een relatie met deze man, of mijn carrière in Oekraïne. Ik werkte toen als journaliste en tv-presentatrice. Toen ik net afgestudeerd was en begon met werken was er nog sprake van onafhankelijke pers. Dat was rond 1992. We konden schrijven wat we wilden. Maar toen er een pro-Russische president kwam, begon de censuur terug te komen. Ik merkte dat de sfeer veranderde. We werden steeds meer beperkt in onze vrijheid. Dat gaf voor mij de doorslag. Ik vertrok naar Nederland in 1998.
De eerste tijd in Nederland was wennen. In Kiev werd ik nog wel eens herkend op straat vanwege mijn werk op televisie, maar in Nederland was ik net als ieder ander. Ik moest compleet opnieuw beginnen. Mijn eerste indruk van Nederland was dat alles zo goed geregeld was, op het eerste gezicht dan. Het leek zo gestructureerd.
Sinds 1998 ben ik nog veel terug geweest in Oekraïne. Ik zag het land iedere keer veranderen. Het commercialiseerde, maar toen Janoekovitsj aan de macht kwam veranderde dat weer. Het werd corrupt. Veel mensen weten niet dat de protesten in Kiev van 2013 klein zijn begonnen. Het waren eerst maar een paar studenten die protesteerden. Toen twee studenten werden doodgeslagen door de politie, kwamen ook andere burgers in opstand. Later is het pas een politieke beweging geworden.
Nu ik zo lang in Nederland ben, voel ik mij niet meer echt Oekraïens, maar ook niet echt Nederlands. Ik denk dat geen enkele naar Nederland gekomen buitenlander zich 100% Nederlands voelt. Je bewaart toch altijd je eigen stukje eigenwaarde, je eigen cultuur. Dat bepaalt hoe je naar de wereld kijkt.
Ik ben in Kiev opgeleid tot actrice. In Nederland is het lastig om daarin werk te vinden. Het begint natuurlijk bij het goed beheersen van de taal. Ik spreek Nederlands, maar wel met een accent. Daarom word je altijd gedwongen bepaalde rollen te spelen, bijvoorbeeld van een buitenlandse vrouw. Maar waarom? De Nederlandse samenleving is zo multicultureel, waarom kan ik niet gewoon de rol van advocaat spelen? De film- en televisiewereld houdt nog teveel vast aan het beeld dat de samenleving autochtoon en wit is, terwijl ze juist moeten laten zien hoe multicultureel Nederland is.
Samen met Stichting Ooit heb ik verschillende maatschappelijke stukken gespeeld door heel Nederland. Daarmee willen we discussie opwekken en misverstanden wegnemen rondom verschillende thema’s. Bijvoorbeeld de multiculturele samenleving. Het is zo belangrijk om te communiceren en in debat te gaan. Daarmee kun je mensen samen brengen. Het is heel mooi om dat te kunnen bereiken met een toneelstuk.
Mijn grote inspirator is mijn vader. Hij woont nog in Oekraïne. Toen ik vroeger klein was, las hij me verhaaltjes voor, voor het slapen gaan. Dat waren geen verhalen uit boekjes, hij improviseerde de mooiste verhalen. Soms viel hij tijdens het vertellen in slaap en moest ik hem wakker maken. Dat heeft in mij de creativiteit aangewakkerd. Dankzij hem heb ik de acteerkunst in mij gevonden.
Toen ik opgroeide, in de tijd van de Sovjet-Unie, was religie verboden. Lenin, Marx en Friedrich Engels waren onze ‘goden’. Door mijn oma, die wel christelijk was, ben ik in het geheim gedoopt. Het geloof is nooit op mij overgebracht, maar ik heb respect voor alle religies en gelovigen.”
Bron: De Nieuwe Wereld
