Allereerst, hoe kijk je terug op de lezing?
“Het was een rush! Ik vond het een enorme eer dat ik de lezing mocht geven en ik kan niet ontkennen dat ik flink wat druk voelde vooraf. Als dat er dan allemaal uitkomt en mensen positief zijn, dan overheerst toch tevredenheid.”
Hoe heb jij je voorbereid om zowel het gedachtegoed van MLK junior, als jouw persoonlijke verhaal in de lezing samen te brengen?
“Het is niet makkelijk, omdat de erfenis van King zo monumentaal is. Ik zocht naar raakvlakken, maar op zo’n manier dat ik niet mijn verhaal een-op-een gelijkstelde aan dat van hem. Het resulteerde uiteindelijk in het aanstippen van echo’s uit Kings tijd en de lessen die hij voor het nageslacht achterliet.”
De MLK-lezing is in eerdere jaren voorgedragen door een aantal indrukwekkende personen zoals bijvoorbeeld Jesse Jackson. Hoe voelt het om hetzelfde podium te mogen betreden?
“Dat zorgde voor een groot deel voor de druk, die ik noemde! Natuurlijk sta ik daar bij stil. Ik noemde dit ook even in mijn lezing. Maar uiteindelijk dacht ik vooral aan de mensen waar dit verhaal over gaat.”
Tijdens de lezing gaf je aan dat het inbrengen van activisme binnen de politiek een belangrijk thema voor je is als het gaat om jouw functie als Europarlementariër. Waarom is dit volgens jou belangrijk?
“Dat gaat twee kanten op. Politici die iets willen veranderen, moeten een beetje activistisch zijn. Heel concreet: je moet bereid zijn om politiek kapitaal in te zetten voor wat je gelooft. Er zijn teveel politici die uiteindelijk zichzelf temperen, omdat ze bang zijn voor schade of hun eigen positie. Ik vind dat je dan niet de politiek in moet gaan. Je zit er niet om alleen maar aardig gevonden te worden. Scherpte is een instrument, om doorbraken te krijgen. Daar zijn politici voor; je moet ook durven leiden. Andersom wil ik dat de mensen die nu actievoeren altijd de stap naar de politiek blijven overwegen. Je ziet veel jongeren vandaag die niet geloven dat er voor hen een plaats in de politiek is. Dat snap ik, maar als je daaraan toegeeft dan wint juist het deel van de politiek dat geen verandering wil.”
Je bent tijdens de lezing door een aantal Gamechangers gevraagd om naar hun ervaringen en oproepen tot verandering en actie te luisteren. Wat heeft je daarbij het meest aangegrepen en op welke manier neem je dat mee binnen jouw functie als Europarlementariër?
Ik ga er niet een ding uitpikken, maar een algemene opmerking maken. Je ziet een generatie opstaan die heel vocaal en heel sociaal is. Sociaal in de brede zin van het woord. Veel van de eisen die jongeren voor de politiek hebben tegenwoordig, zijn het tegenovergestelde van egoïstisch. Ze willen zaken die iedereen ten goede komen of mensen die op een of andere manier achtergesteld zijn. Het woordje “ik” is bijna een vreemd woord. Het gaat ze om ‘’wij’’, het grotere belang. Ze zijn betrokken. En dat is precies wat mij aangreep in het gesprek met hen. Ze maken zich weliswaar zorgen, maar geloven erin dat ze de juiste oplossingen voor handen hebben. Die energie en dat geloof moeten we blijven voeden en de wetenschap dat die onderstroom bestaat, geeft me enorme motivatie.”
Je sprak tijdens de lezing over het belang van rolmodellen. Dat was MLK natuurlijk ook voor velen. In hoeverre zie jij een mogelijkheid binnen jouw functie om je in te zetten voor de zichtbaarheid en bereikbaarheid van rolmodellen voor jongeren?
“Ik ben nog niet lang genoeg in functie om dat goed in te kunnen schatten. Het is hard werken om zichtbaarheid te krijgen en zelf een rolmodel te zijn, maar ik streef er natuurlijk wel naar om daarin mensen mee te nemen. Ik probeer met name jongeren zoveel mogelijk te betrekken door middel van social media en ik nodig ze ook hier uit om te zien wat we in Europa allemaal doen. Als ik word gevraagd om op een school te praten, is mijn eerste reflex om toe te zeggen. Ik wil jongeren kunnen aanmoedigen en ze hoop geven als ze dat nodig hebben. Als ik een bepaalde ambitie of energie voel bij iemand, dan wil ik daar meteen iets mee doen. Na jaren met jongeren gewerkt te hebben, weet ik dat uiteenlopende talenten op verschillende manieren getriggerd worden. Ik wil als onderdeel van mijn functie deze jongeren een podium geven door ze actief te betrekken. Iedere keer dat je een stapje op de ladder klimt, iemand anders mee omhoog nemen.”
Tot slot: je bent voor en na de lezing benaderd door meerdere jongeren voor wie jijzelf ook een rolmodel bent. Wat vind jij belangrijk dat deze jongeren in jou zien of herkennen?
“Uiteindelijk hoop ik dat ze zichzelf zien en dat die visie hen vertelt: jij kan het ook.”
