Hoe ben je in het kickboksen gerold?
“Van mijn vierde tot mijn tiende heb ik voetbal gespeeld. Toen ik een jaar of tien was, ging ik met mijn broer mee naar zijn trainingen. Hij deed namelijk al aan kickboksen, en zodoende ben ik op die manier er ook ingerold.”
Waarom ben je kickbokser?
“Toen ik jong was, was ik voor een jongetje van mijn leeftijd best wel fors. Bij voetbal deed ik niet echt veel omdat er niet of nauwelijks op me gelet werd. Bij het kickboksen was dat anders: ze zaten er meteen bovenop en ik moest meer gaan trainen.
Het is vanzelf een passie geworden door de jaren heen. Nadat je zoveel jaren hebt getraind en zoveel wedstrijden hebt gevochten, begin je vanzelf van de sport te houden. Dan kun je niet meer zonder.”
Klopt het dat kickboksers eigenlijk bezig zijn hun agressie op een goede manier kwijt te raken?
“Ja, maar je hebt ook kickboksers die buiten het kickboksen om ook agressief zijn. Kijk maar naar Badr Hari bijvoorbeeld. Kickboksen is een hele persoonlijke sport vind ik. Je sport individueel: het hangt van jou af hoeveel je traint, hoe je presteert, wat je waarde is als vechter. Dat is allemaal individueel en dat is wat mij aantrekt, denk ik, tot deze sport. Ik ben namelijk niet echt een teamplayer. Als ik win wil ik graag voor mijzelf winnen. Als ik verlies dan kan ik dat mijzelf verwijten.”
Gebruik jij kickboksen om agressie kwijt te raken?
“Ik ben niet echt een agressieve persoon. Het is wel zo dat je aan het einde van je training helemaal kapot bent en gewoon heel relaxed en ontspannen erbij zit, want je lichaam is gewoon moe. Op het moment dat ik dan thuis kom en op mijn bed lig, dan is het meteen ‘licht uit’ voor mij. Ik word er zelf heel ontspannen van. De spanning die in je lichaam zit kan je uit je lichaam stoten en daar word je echt een stuk relaxter van.’’
Je hebt al aardig wat prijzen gewonnen en doet het goed op boksgebied. Ben je van plan nog een tijdje door te gaan?
“Ik ben nog hartstikke jong voor een kickbokser: ik ben pas 23 jaar. Een kickbokser kan meegaan, mocht hij/zij geen blessures of iets dergelijks oplopen, tot zijn 33ste. Daarna is het wel mooi geweest. Dus ik heb nog aardig wat jaren te gaan. Ik ben ook van plan door te blijven gaan. Aan de top komen is makkelijk, aan de top blijven is moeilijker. Die uitdaging wil ik aangaan.”
Waarom is het moeilijker om aan de top te blijven?
“Omdat je dan toch een doelwit bent voor heel veel goede vechters. Als je geen kampioen bent, dan ben je een beetje under the radar. Als je wel kampioen bent, dan zijn alle ogen op jou gericht en zijn de trainingen heel anders.”
Je bent geboren en getogen in Nederland maar je hebt Marokkaanse roots. Ook vecht je meestal namens Marokko. Identificeer je je dan ook meer als Marokkaan dan Nederlander?
“Zeker wel beide. Ik ben hier geboren en getogen, ik heb hier op school gezeten, ik heb een Nederlands paspoort, ik heb Nederlandse vrienden en dus ik voel me ook gewoon een Nederlander. Maar als je dan vraagt wat voor bloed heb je in je? Dan is het zeker Marokkaans bloed en daar ben ik ook trots op. Het kickboksen in Nederland is heel vaak in een slecht daglicht gezet maar in Marokko word je op handen gedragen. Dat heeft denk ik het verschil gemaakt in mijn keuze of ik voor Nederland of Marokko uitkom. Net zoals met Marokkaanse voetbalspelers die in Nederland geboren en getogen zijn maar in het Marokkaanse nationale elftal spelen. Die zitten in hetzelfde schuitje als wij denk ik.”
Ga je ooit voor Nederland uitkomen, denk je?
“Kijk, als het moet, dan moet het maar. Het gaat er niet zozeer om namens welke vlag je vecht maar om hoe je je voelt. De vlag is maar een afbeelding. Ik voel me dus toch wel een Marokkaan. Een Marokkaanse Nederlander eigenlijk, dus een beetje van beide.’’
Haal je ook inspiratie uit een religie?
“Ik doe mijn best. Het is ook een beetje ieder voor zich, voor jou kan religie iets anders betekenen dan voor mij. En misschien is het voor jou wel of niet minder belangrijk. Het is heel persoonlijk hoe jij in je religie staat. Zoals ik al zei, ik doe mijn best. Ik probeer vroom te leven. Natuurlijk bega je weleens zondes maar die worden ook wel vergeven, hoop ik.”
Heb je tijdens je jeugd met discriminatie of racisme te maken gehad?
“Ik kom uit een achterstandswijk. Daar wonen heel veel allochtonen op elkaar in die flatjes en andere woningen. Er was een groot kruispunt waar we verzamelden met z’n allen en dat was altijd heel gezellig eerlijk gezegd. Ik heb nooit echt discriminatie meegemaakt tijdens mijn jeugd. Natuurlijk heb je wel politie die dan extra aandacht voor dit soort jongens heeft. Maar ik denk niet dat dit etnisch profileren is. Ik bedoel: ze veroorzaken het zelf en worden vanzelf in de gaten gehouden. Dat is ook wel begrijpelijk vind ik. Ik heb mij zelf nooit gediscrimineerd gevoeld, nee.”
Ook niet toen je wat ouder was?
“Dan ga je het toch wel merken, hier en daar. Je gaat het merken in hoe we met elkaar omgaan als mensen, wij allemaal. Er wordt sneller met een vingertje gewezen en tegenwoordig worden conclusies heel snel getrokken. We zijn eigenlijk allemaal zondebokjes die worden aangewezen als de ‘mindere’, zeg maar. Ik heb het persoonlijk wel eens meegemaakt maar dan waren het hele kleine dingetjes. Het kan variëren van een reactie op Facebook tot dat er gewoon in mijn gezicht is gezegd: ‘Er mogen wel minder van jullie’. Dat is gewoon iemand die heel onwetend is en dan onzin uitkraamt. Ik werk met heel veel lieve en aardige Nederlandse collega’s, daar kan ik gewoon heel goed mee opschieten. Op het werk zelf word ik dus nooit gediscrimineerd. Ik kom hetzelfde tegen als hen, misschien komt dat ook wel omdat ik bekend ben.”
Je noemde net al dat politie extra aandacht heeft voor jongeren van buitenlandse komaf in achterstandswijken. Ben jij weleens etnisch geprofileerd door de politie?
“Ik vind dat het pas etnisch profileren is wanneer jij herhaaldelijk eruit gepikt wordt. Natuurlijk ben ik weleens aan de kant geschoven ter controle maar het is niet dat ik elke week aan de kant gezet word. Als ik aan de kant word gezet, is dat vanwege mijn auto; ik rijd op wat jongere leeftijd een duurdere auto. Het zijn meestal de jongeren die in een duurdere auto zitten die aan de kant worden gezet. Dus nee, ik heb zelf gelukkig niet meegemaakt dat ik etnisch werd geprofileerd.”
Gelukkig. Is er in de kickbokswereld sprake van discriminatie volgens jou?
“Ik heb gelukkig op mijn 18e een contract gekregen bij de organisatie Enfusion, waar ik nog steeds zit. Ze behandelen ons heel goed. Ze nemen talent aan ongeacht afkomst of wat dan ook. Voor zover ik weet zijn er heel veel Marokkaanse en Turkse jongeren bij Enfusion gecontracteerd. Je hebt ook organisaties waar het anders werkt. Die kijken dan meer naar waar diegene vandaan komt, wat je zou kunnen opleveren, of je talent hebt en kunt vechten. Je had ook een periode dat een andere organisatie een boycot had tegen Marokkaanse vechters waardoor je ze weinig zag vechten bij die organisatie. Gelukkig is dat nu een beetje veranderd. Ik zie nu namelijk een opkomst van Marokkaanse en Turkse vechters die bij zulke organisaties gaan tekenen. Maar je hebt het wel degelijk denk ik, discriminatie in de kickbokswereld.”
Hoe ga je om met discriminatie van andere personen?
“Ik ben wel zo iemand dat wanneer ik het op straat tegenkom of het gewoon zie, dat ik er dan wat van zeg. Iedereen is een mens, de een is niet meer waard dan de ander. Voor mij is iedereen van vlees en bloed. Als ik zie dat iemand onrecht wordt aangedaan, dan stap ik er wel op af. Dat zal mijn eerste instinct zijn.”
Je bent ook werkzaam bij de NS-veiligheidsafdeling als buitengewoon opsporingsambtenaar. Medewerkers, en met name de conducteurs, hebben regelmatig te maken gehad met geweld. Wat zijn jouw ideeën over geweld in het openbaar vervoer?
“Ik ben geen hoofdconducteur maar ik ben van de veiligheid en service. Wanneer er dus problemen voorkomen in de trein voor de conducteur, dan worden wij erbij gehaald. Daarbij kun je denken aan een agressieve reiziger of een reiziger die geen identiteitsbewijs bij zich heeft of noem maar op. Wij worden dan ingeschakeld en gaan dan de trein in als back-up. Mocht die persoon nog steeds agressief zijn, dan halen wij diegene uit de trein. Dat kan zelfs zo ver gaan dat we overgaan tot een aanhouding en naar het politiebureau moeten gaan.
Wat ik wel ben tegengekomen is dat zwartrijders van alle nationaliteiten zijn. Er wordt namelijk weleens gezegd dat bepaalde groepen veelal zwartrijden of iets in die trant. Nou, dat is dus absoluut niet het geval.
Ik heb nog geen geweld of racisme meegemaakt op het werk maar ik heb wel dingen gehoord. Mocht er sprake zijn van een etnische belediging, dan hebben wij de vrijheid om over te gaan tot aanhouding.
Mensen zien alleen de uniform, ze hebben meestal niet door dat ze het tegen een persoon hebben. Tuurlijk raakt het me als iemand me uitscheldt als het over mijn afkomst gaat. Maar het valt wel altijd op te lossen vind ik.”
Discriminatie en racisme bestaan al eeuwen. Toch zijn sommige mensen optimistisch en denken zij het probleem te kunnen oplossen. Wat denk jij?
“Het is moeilijk om het helemaal op te lossen maar we kunnen het wel verbeteren. We kunnen als een grote groep beter met elkaar omgaan, maar daar houdt niet iedereen zich aan. Je kan het beter met elkaar omgaan ook moeilijk wettelijk invoeren. Ik merk wel dat dit probleem sneller achteruitgaat dan vroeger en dat komt dan onder andere door de opkomst van social media. Je kunt nu makkelijker elkaars reacties lezen en dan denk ik wel eens: ‘In wat voor land leven we…?’ Dat er gewoon zoveel haat is naar elkaar toe terwijl je diegene niet eens kent. Dit verbaast mij steeds meer.”
