Blik op media | Deel 2: Peter Breedveld

Hoe duid jij de huidige mainstream media?

“Ik probeer het begrip ‘mainstream media’ een beetje te vermijden, want ze wordt veel gebezigd door types die ook in chemtrails geloven, spontaan het Russische volkslied beginnen te zingen zodra de naam ‘Putin’ valt en denken dat George Soros de Antichrist is.

Het is bovendien niet meer zo duidelijk wat het verschil is tussen mainstream en alternatieve media. Veel mensen zullen GeenStijl zien als alternatief, maar volgens mij is dat zo mainstream als maar kan. Schurkt tegen de macht aan, propageert de spruitjesmoraal en jaagt vooral op machteloze schlemielen die een koekje uit de trommel hebben gepikt. En heeft een hekel aan allochtonen, net als de rest van de mainstream.

Ik zeg meestal sarcastisch ‘kwaliteitsmedia’, omdat die media zichzelf zo aanduiden. Ze hebben de beste interviewers, de beste nieuwsjagers en lopen niet achter hypes aan. Zeggen ze. Op Frontaal Naakt schrijf ik bijna dagelijks wat ik van ze denk: dom, kwaadaardig, aartslui en extreem vooringenomen. Lopen alleen maar achter hypes aan. Nederlandse journalisten zijn het schuim der aarde, mijzelf en Enis Odaci uitgezonderd. Eigenlijk zijn ze allemaal een variant van Wierd Duk. Ze hebben een mening, gebaseerd op wat ze in de krant lezen en op televisie zien, en elke dag schrijven ze een verhaal waarin de personages die mening moeten schragen.

Neem dat verhaal van die UvA-onderzoekster in NRC, van de week. Die zou als IS-aanhangster vrouwelijke jihadi hebben geïnterviewd die zich bij IS hebben aangesloten om een huisje-boompje-beestje-bestaan op te bouwen als echtgenote van een IS-strijder. Dat sprak alle onderzoeken tegen waar ze bij de NRC wel pap van lusten, waarin vrouwelijke jihadi zich net zo schuldig maken aan misdaden als hun echtgenotes. Dus moest die onderzoekster kapot. Ik was nogal onder de indruk van het NRC-verhaal, maar een paar uur later las ik op de website van de UvA dat het allemaal toch weer heel anders in elkaar stak, en daarin werd ook de werkwijze van de NRC-journalist, Andreas Kouwenhoven, onthuld. Kouwenhoven bleek nota bene over datzelfde onderzoek eerder een positief artikel te hebben geschreven, dat door NRC was geweigerd wegens niet nieuwswaardig. Dus maakt hij er een sensationeel ‘ze zijn onder ons’-verhaal van en voilá, opeens is het nieuwswaardig.

We zien hier twee dingen: een op zich getalenteerde journalist wordt door de redactie van een kwaliteitskrant net zolang gekneed totdat alle talent, alle integriteit, alle ethiek er helemaal uitgeknepen is en een beginnende onderzoekster wordt helemaal kapotgemaakt voor clicks. En dat, dames en heren, zijn de huidige mainstream media.”

Wat zou er moeten veranderen om het functioneren van de media te verbeteren?

“Nieuwspoort moet opgeheven worden. Weet je wat me opvalt? Dat er in het buitenland, uitzonderingen als GeenStijl-gekkie Harald Doornbos daargelaten, wél behoorlijk werk wordt geleverd door buitenlandse correspondenten. Die zitten daar ver weg van andere Nederlandse journalisten en politici, hebben er minder belang bij om vriendschappen te onderhouden met slijmverhalen om het werk van die politici makkelijker te maken. Natuurlijk, sinds Joris Luyendijk weten we dat correspondenten in het Midden-Oosten ook niet moeten aankomen met iets anders dan verhalen die het beeld van de vlaggenverbrandende rageboys en de enige democratie van het Midden-Oosten in stand moeten houden, maar uit Oost-Azië en Zuid- en Midden-Amerika komt toch veel gedegen, integere journalistiek.

Hier scheppen kwaliteitsjournalisten op omdat ze een complimentje van de minister hebben gehad. Dan ben je toch een prutsjournalist? De minister moet je haten! Hij moet een voodoopoppetje van jou in zijn bureaula hebben liggen waar hij meerdere malen per dag driftig naalden in steekt.

Maar journalisten zijn hier lakeien van de gevestigde orde. Dat staat daar tegen politici op te rijden in de bar van Nieuwspoort. Ik heb het gezien toen ik daar in mijn studententijd als kelner werkte. Je moet het als journalist niet wagen iets kritisch over een politicus te schrijven, want dan mag je daarna niet meer de persverklaringen overtikken, die door zijn woordvoerder worden uitgedeeld. Moet je wachten tot het NOS-journaal, voordat je te weten komt wat de minister heeft gezegd.

Nieuwspoort opheffen dus, en er moet een orgaan komen dat toeziet op het respecteren van bepaalde journalistieke mores. Zoals advocaten en artsen een tuchtraad hebben, dat moet bij journalisten ook. Dat gedoe met die ombudsmannen, die het vlees van hun eigen baas moeten keuren en die dan nog Sjoerd de Jong heten ook. Nee. Tuchtraad. Met boetes en intrekking van je licence to kill, als je weer eens iemand met leugens hebt kapotgemaakt omdat-ie je baasje Wilders heeft beledigd.”

Kun je voorbeelden noemen van media, of mediafiguren, die het goed doen?

“Ik moet nou zeker zeggen De Correspondent, maar ook dat is een bolwerk van witte jongemannen die het vreselijk met zichzelf getroffen hebben, en de hoofdredacteur is net zo goed een slaaf van het gangbare discours waarin we worden bedreigd door de moslims en we moeten luisteren naar de boze witte burger die vluchtelingen in tienen wil hakken.

Nee, ik kan geen voorbeelden noemen. Ik kan media noemen die klaarblijkelijk hun best doen om zo goed mogelijk werk te leveren, gezien de middelen die ze hebben. NieuwWij is een sympathiek medium, maar voor het nieuws en de duiding daarvan lees ik vooral buitenlandse media: The Guardian, The New Yorker. Altijd met een gezonde dosis scepsis. Ik scan NRC en de Volkskrant, lees Dutch Turks en Krapuul om te zien wie er nu weer welke feiten heeft verdraaid.

Weet je, ik ben soms verbaasd over de terughoudendheid die Het Nederlands Dagblad en het Reformatorisch Dagblad aan de dag leggen. Twee streng-christelijke kranten die opvallend voorzichtig zijn met harde oordelen en hypes. De enige kranten die tot nu toe altijd met een zeker respect over mij hebben geschreven, terwijl ik niet echt een koorknaap ben. Dat laat zien hoe goed ze in staat zijn om mijn toon en woordkeuze te laten voor wat-ie is en te luisteren naar de inhoud. Nu ben ik qua toon en hardheid nogal beïnvloed door Jezus Christus, die nooit de knuffelbeer was die de Kinderbijbel van ‘m heeft gemaakt, dus het is misschien wel te begrijpen.

Dus die doen het weleens goed. Verder is het allemaal giftige bagger. Er klopt echt zelden iets en er wordt nooit gerectificeerd. En de Geert Wilders-verering is niet te harden. De situatie is echt vrij hopeloos.”

Peter Breedveld is journalist en publiceert op zijn website Frontaal Naakt. Lees hier een interview met Breedveld op Nieuwwij.nl ‘De Nederlander is verknocht aan zijn racisme’.