“Destijds ben ik begonnen met de boeken over het prinsesje Arabella omdat een kennis mij een verhaal vertelde waar ik zeer van onder de indruk was. Zij gaf theaterles aan een groepje kinderen van een jaar of acht en had speciaal voor hen een toneelstukje geschreven. Er zat een rol van een prinsesje in. Die rol wilde ze aan een Surinaams meisje geven die de rol vervolgens niet aan wilde nemen. Haar reactie was: ‘Er bestaan geen zwarte prinsesjes dus kan ik geen prinsesje spelen!’

Voor haar waren prinsessen blond met blauwe ogen, punt uit. Dit verhaal greep mij zeer aan om twee redenen. Allereerst schrok van het idee dat dit meisje dacht dat er geen zwarte prinsessen bestonden en dat zij zelfs niet in aanmerking zou kunnen komen om het te spelen. Maar ook schrok van mijzelf dat ik ook nooit aan het beeld van een donker prinsesje had gedacht. Op dat moment besloot ik meteen een boek te maken over een donker prinsesje. En inmiddels ben ik alweer met het negende boek over prinses Arabella bezig.

Het is nog niet heel erg goed gesteld met de diversiteit in kinderboeken. Natuurlijk zijn er wel boeken te vinden met personages van een andere etnische achtergrond, maar dan zijn het wel vaak bij-figuurtjes. Er wordt echter wel aan gewerkt, er is zeker een bewustzijn gaande. Zo is er momenteel een project waar ik ook als coach ben ingezet in België onder de naam van Sesam, waar een serie superdiverse prentenboeken uitkomt. Boeken geschreven en geïllustreerd door onder andere Turkse en Marokkaanse schrijvers en illustratoren.

ArabellaOndanks dat we allang niet meer in een ‘witte’ wereld leven is daar in de kinderboekenwereld nog niet zoveel van te merken helaas. Terwijl het juist zo belangrijk is om kinderen zich zo jong mogelijk met elkaar te laten identificeren!

Ik denk dat er nog relatief weinig Surinaamse en Marokkaanse kinderboekenschrijvers zijn omdat zij veelal uit een cultuur komen waar meer verhalen worden verteld i.p.v. opgeschreven. Je zou kunnen zeggen dat kinderen er niet bij stil staan, maar uit mijn verhaal over het Surinaamse meisje merk je toch dat donkere kinderen zich dus blijkbaar niet kunnen voorstellen dat ze bijvoorbeeld een prinses of een ridder zouden kunnen zijn. Terwijl het toch voor ieder kind juist heel belangrijk is om te kunnen dromen en fantaseren.

Tijdens mijn bezoek aan een bibliotheek in de Amsterdamse wijk Osdorp met veel Marokkaanse kinderen, zag ik eens een jongetje wijzen naar het boek dat ik omhoog hield. Het was een plaatje van prins Mimoen en zijn gesluierde moeder en koningin. Hij keek naar zijn moeder en zei: ‘Kijk mama, dat zijn wij!’.

Kinderboeken moeten multicultureler worden. Dat is belangrijk omdat een kind zelfvertrouwen en eigenwaarde haalt uit het herkennen van zijn/haar eigen identiteit.

Een mooie quote die ik onlangs tegenkwam, klinkt ongeveer zo: ‘Kinderen hebben behoefte aan zowel spiegels als ramen. Veel gekleurde kinderen zien de wereld alleen via ramen en zij hebben spiegels nodig. Andere kinderen zien alleen spiegels en zij moeten de wereld ook door ramen leren zien’.

Mijn grote droom is dat er een animatieserie van prinses Arabella gemaakt gaat worden. Dan zou je zoveel meer kinderen kunnen bereiken, dat lijkt me echt geweldig! Ook in kranten en tv- programma’s komen vooral blanke mensen aan het woord. Het  zal nog een lange weg zijn, maar ook daar zie je wel al dingen veranderen. Langzaam maar zeker!”

Mylo Freeman

maker van prentenboeken, illustrator

Profiel-pagina
Nog geen reactie — begin het gesprek.