“Er zijn ook predikanten met tatoeages”

Zo, dat zij er heel wat op je armen. Hoeveel tatoeages heb je precies?

“Zes. Een lemniscaat op mijn linkerpols is het wiskundige symbool voor oneindigheid. Lukas 10:25-37 boven mijn rechterelleboog verwijst naar de parabel van de barmhartige Samaritaan. Het Chinese karakter wu, verborgen aan de binnenzijde van mijn rechterbovenarm, komt uit wu wei, het taoïstische principe van niet-doen, het niet-handelen tegen de natuurlijke orde. De andere drie zijn muzikale referenties. Op mijn rechterpols staat ‘Into My Arms’, een nummer van Nick Cave & The Bad Seeds. Cave zingt hoe hij niet gelooft in een persoonlijke God, maar als hij er wel is, laat hem dan voor haar zorgen. ‘All My Friends’, op mijn linkeronderarm, is een up-tempo nummer van de band LCD Soundsystem, over wat belangrijk is in het leven. ‘Today is Qumran’, op mijn linkerborst, is een regel uit het nummer Re:stacks van singer-songwriter Bon Iver. Hij geeft hierin aan hoe de vondst van de Dode Zeerollen (gevonden in Qumran in Israël) je elke dag weer een nieuw inzicht kan geven.

Het lijkt me een grote stap, die tatoeages. Waarom heb je besloten deze tatoeages te laten zetten?

“Het is een verrijking, een versiering. Ik wilde iets belangrijks van mezelf op mijn lijf hebben. Tatoeages draag je altijd bij je. Dat vind ik een mooi idee. Tatoeages zijn niet alleen statisch maar ook dynamisch. Ze zeggen iets over wat ik op een bepaald moment in m’n leven belangrijk vond. Het is niet erg dat ik over bepaalde zaken straks toch anders denk. Da’s juist mooi. Overigens zou ik weer niet tatoeages van een geliefde willen hebben, ook al ben ik nu elf jaar samen met mijn vriendin. Althans, geen naam of afbeelding. Misschien wel iets dat weergeeft hoe ik tegen onze tijd samen aankijk. En of ik ben beïnvloed door mijn ouders? Mijn vader liet zijn tatoeage zetten toen ik al lang volwassen was.”

Hoe wordt er gereageerd op je tatoeages?

“Soms merk ik dat mensen bepaalde associaties of vooroordelen hebben bij mijn tatoeages, maar niet iedereen gelukkig. Toen ik Huub Oosterhuis ontmoette, pakte hij uit nieuwsgierigheid mijn pols en wilde meer weten over mijn tatoeages. Hij veroordeelde ze totaal niet. Mijn 21-jarige collega echter dacht eerst dat ik een macho figuur was. Dat misverstand is gelukkig snel opgelost, maar voor gelovige mensen kan het soms wel vreemd overkomen: een student geestelijk werk met inkt in zijn huid.”

Waarom ook religieuze tatoeages?

“Ik ben niet kerkelijk opgevoed, maar ik ben wel religieus. Ik ben altijd al met religieuze en spirituele zaken bezig geweest. De Griekse mythologie vond ik al in mijn vroege jeugd bijvoorbeeld erg interessant. Ik ben er heilig van overtuigd dat er meer is tussen hemel en aarde. Alleen het rationele en het wetenschappelijke, nee… Maar wat dan wel? Ik durf niet precies te zeggen wat er wel is en zie mezelf dan ook als een ‘agnost’. Voor mij zijn al m’n tatoeages religieus. Het zijn symbolen van liefde, vriendschap, mededogen, verwondering en levensbeschouwing. Thema’s die het leven het leven waard maken. Het zijn symbolen die iets over mij zeggen.”

Ben je niet bang dat je straks geen werk kunt vinden?

“Nee. Als ik een shirt met lange mouwen draag, kan niemand m’n tatoeages zien. Dus wat is het probleem? Ik heb bewust geen tatoeages op m’n nek of handen. Ik verwacht dat ik na mijn afstuderen zonder problemen aan de slag kan als geestelijk werker. En: ik ben niet de enige. Twee studiegenoten hebben ook tatoeages. Bovendien gaf mijn stagebegeleider aan predikanten te kennen die ook tatoeages hebben. Verder kunnen mijn tatoeages ook een mogelijkheid zijn om het gesprek met mensen straks te verbreden of te verdiepen. Niet dat ik daar op uit ben, maar als het zo ter sprake komt… waarom niet?”

Waar ligt voor jou persoonlijk de grens tussen wat wel en wat niet kan?

“Kijk, ikzelf zou nooit nikserige dingen op m’n lijf willen. Zag laatst iemand met een pin-up op zijn arm. Tja, leuk, maar wat zegt zoiets? Ik heb er geen problemen mee, maar niks voor mij dus. Als een doodshoofd voor iemand een speciale betekenis heeft, wie ben ik dan om hier tegen te zijn? En wat ik van een Jezus aan het kruis op een rug vind? Ook niet erg hoor. Waar ik wel moeite mee heb zijn racistische en discriminerende teksten en afbeeldingen, helemaal vanuit religieus standpunt. Op internet circuleerde een afbeelding van een jongeman met op zijn arm de tekst uit Leviticus 18:22, die homoseksualiteit verbiedt. Dat was een reactie op het referendum dat North Carolina in mei 2012 hield in verband met de erkenning van het homohuwelijk. Dat vind ik niet kunnen. Zelfs als agnost zeg ik dat God liefde is en niet veroordeelt.
Wat ik om een andere reden niet vind kunnen, is iemand die bijvoorbeeld iets uitdagends heeft staan. Of bijvoorbeeld op het voorhoofd iets heeft laten tatoeëren. Die persoon ga je uiteraard niet achter de kassa bij de Albert Heijn zetten. Begrijpelijk dat hij of zij wordt geweigerd.”