Wat is je taak en hoe geef je daar invulling aan?
“In de functie van jongerenburgemeester vorm ik de brug tussen jongeren en het Amsterdamse stadsbestuur. Dit houdt in dat ik de belangen van jongeren op de politieke agenda zet. Ook pleit ik ervoor dat ze een plek aan de politieke tafel krijgen, zoals ik op 19 januari in Het Parool schreef. In de praktijk vang ik signalen op door in gesprek te gaan met jongerenwerkers, coaches, docenten en natuurlijk de jongeren zelf. Deze signalen probeer ik vervolgens weer over te brengen in mijn gesprekken met bijvoorbeeld politici, ambtenaren, bestuurders, en woningbouwcorporaties. De jongerenburgemeester fungeert ook als vraagbaak voor jongeren. Op social media benaderen jongeren mij wel eens met vragen zoals hoe je het snelst aan een woning kunt komen of welke rechten iemand heeft met een flexcontract in coronatijd.”
Viel het je mee of tegen en waarom?
“Van allebei een beetje. Mijn grote netwerk in de stad helpt mij enorm bij het vervullen van mijn taken als jongerenburgemeester. Ik vang veel signalen op en partijen weten mij ook te vinden als zij het perspectief van jongeren willen betrekken bij plannen. Maar het is lastig om een zware, vrijwillige en informele functie als deze te vervullen zonder team of ondersteuning. Één maand na mijn benoeming kregen wij ook te maken met de coronapandemie waardoor veel evenementen geen doorgang konden vinden waar ik een bijdrage aan zou leveren. Maar wat ik wel het lastigst vind is dat ik in de praktijk afhankelijk ben van de welwillendheid van anderen. Ik heb gemerkt dat er bestuurders zijn die zeggen dat zij jongerenparticipatie hoog in het vaandel hebben staan maar in de praktijk afspraken niet nakomen. Dit geldt ook voor veel ambtenaren.
Verder zijn er grote verschillen in hoe individuele bestuurders en ambtenaren hun werk invullen. Ik zie ook dat de welwillenden lijden onder het feit dat sommige collega’s niet zo voortvarend zijn. Ook had ik zelf niet verwacht dat ik moest gaan opboksen tegen de stroperigheid en de bureaucratie van het Amsterdamse stadsbestuur. Denk bijvoorbeeld aan een dossier dat in een half jaar al drie keer is gewisseld van behandelend ambtenaar. Deze werkwijze is enorm inefficiënt en in mijn ogen verzwakt het de slagkracht van de gemeente.”
Wat leer je ervan en wat levert het op?
“Dankzij mijn functie als jongerenburgemeester heb ik veel geleerd over hoe de gemeente in elkaar steekt. Ik heb geleerd wat het betekent om een ‘spokesperson’ te zijn. Het is een lastige rol waarbij ik in mijn geval heel erg afhankelijk ben van mijn voelsprieten in de stad. Je moet er ook voor waken dat je niet teveel tijd doorbrengt achter een bureau en het lezen van stukken omdat je anders verdrinkt in een papieren werkelijkheid. Het is ook een rol waarbij je ook constant op zoek moet gaan naar creatieve manieren om de positie van jongeren te versterken. De mogelijkheden tijdens de coronapandemie zijn natuurlijk beperkt geweest, maar met het vooruitzicht op beterschap hoop ik meer uit het jongerenburgemeesterschap te kunnen halen.”
Moet je als jongerenburgermeester ook verantwoording afleggen?
“Het jongerenburgemeesterschap is een informele functie en ik leg alleen verantwoording af aan de jongeren die ik vertegenwoordig.”
Wil je verder in politiek en openbaar?
“Uiteindelijk is het mijn doel om een functie te bekleden waarin ik mijn stad kan dienen. Het openbaar bestuur en/of een politieke functie is een middel om dit doel te bereiken. Het is wel altijd mijn droom geweest om gemeenteraadslid te worden in Amsterdam. Ik weet nog heel goed dat ik in de vierde klas van de middelbare school een rondleiding kreeg in het Amsterdamse stadhuis van Maarten Poorter (PvdA) die destijds gemeenteraadslid was in Amsterdam. Sindsdien ben ik gefascineerd geraakt door de Stopera. Voor welke partij ik uiteindelijk wil uitkomen als gemeenteraadslid weet ik nog niet. Ik zie wel waar de wind mij brengt en wat er op mijn pad komt.”
Wat zijn voor jongeren in Amsterdam de grootste problemen? En hoe kun je bij de oplossing een rol spelen?
“Het feit dat van jongeren wordt verwacht dat zij een leven bouwen op allerlei onzekerheden. Denk aan flexcontracten, jeugdloon, de woningnood, studieschuld en daar komt corona natuurlijk bovenop. Het is niet gek dat veel jongeren bezwijken onder deze druk. Wanneer het aankomt op de positie van jongeren op de arbeidsmarkt heb ik jongeren van informatie voorzien over de rechten die zij hebben bij het wegvallen van werk tijdens corona. Als we het hebben over de woningnood van jongeren heb ik geprobeerd de belangen van jongeren kenbaar te maken door een opinie te schrijven en meerdere bijdragen te leveren tijdens evenementen zoals de Woontop jongerenhuisvesting.”
“In de discussie over mentale gezondheid van jongeren heb ik vaak mogen optrekken met Thrive, een sociale beweging die erop gericht is om de mentale gezondheid en veerkracht van jongeren te versterken. Ik ben bijvoorbeeld met het idee gekomen voor een jongerentelefoon, zodat jongeren die te maken hebben met paniekaanvallen deze noodlijn kunnen bellen om gerustgesteld te worden en vervolgens gekoppeld kunnen worden aan een hulpverlener. Helaas kan ik vanuit mijn rol alleen proberen de vinger op de zere plek te leggen en oplossingen aandragen. De ergernis dat ik in mijn rol afhankelijk ben van anderen komt deels uit het feit dat ik niet de persoon ben die beslist. Dat steekt, zeker als je van dichtbij ziet dat veel jongeren alleen bezig zijn met overleven.”
