Niet loyaal aan autoriteit, wel aan mensenrechten

Als eerste, wat doet deze raad nou precies?

“De raad is in het leven geroepen om de Marokkaanse overheid te adviseren over haar beleid ten aanzien van migranten die niet alleen in Nederland maar in heel Europa wonen. Marokko wil de Marokkanen in diaspora betrokken houden bij hun moederland. Het gaat dan niet alleen om de eerste generatie migranten, maar van generatie op generatie moet die betrokkenheid in stand worden gehouden. De koning wil daarom weten wat er speelt bij de Marokkanen in Europa zodat ze niet vervreemd raken. Als het gaat om de Marokkaanse namenlijst bijvoorbeeld, zijn er mensen die het niet prettig vinden dat ze een naam voor hun kind moeten kiezen die op de lijst van het consulaat staat. Als we merken dat daar echt veel klachten over komen, dan kunnen we daar een advies over uitbrengen aan het ministerie.”

Hoe komen jullie er dan achter wat de behoeften zijn van de Marokkaanse Nederlanders?

“We gaan een onderzoek doen naar de wensen van de Marokkanen als het gaat om wet en regelgeving, cultuur, religie en opvoeding. Tegen wat voor regelgeving lopen ze aan? Hoe staat het met de positie van de vrouw? Wat is de rol van religie? Al dat soort zaken willen we graag weten. We zijn in dat kader ook bezig met opzetten van verschillende werkgroepen in heel Nederland die mee gaan denken over burgerschap en politieke participatie. Daar zijn honderden mensen bij betrokken. Wat wij willen is een positieve verandering teweegbrengen. En we willen Marokkanen ervan bewust maken dat zij ook zeggenschap hebben over wat er in Marokko gebeurt.”

Maar er is veel kritiek op de raad, ook vanuit de Marokkaanse gemeenschap. Ze zien het als een poging van Marokko om haar autoriteit te laten gelden en Marokkanen te onderdrukken…

“Dat er kritiek is begrijp ik. Het is ook ieders goed recht om zijn of haar mening te geven. Ik begrijp ook wel waar de ophef vandaan komt. Marokko was onder koning Hassan II een dictatuur. De stem van de burgers was niet van belang. Wie wel een afwijkende mening had over het beleid van de overheid, werd gevangen gezet. Mensen hebben daar een behoorlijke kater aan overgehouden. Maar ik ben van mening dat de huidige koning van goede wil is; hij opent zijn deuren voor de dialoog en dan moeten we hem het voordeel van de twijfel geven. De adviesraad is er juist een goed voorbeeld van dat de Marokkaanse overheid nu wel wil luisteren naar haar burgers. Ik vind het niet terecht dat iedereen deze raad bij voorbaat al aanvalt en meteen uitgaat van het slechtste. Vroeger heb ik zelf actie gevoerd tegen het dictatoriale regime van Hassan II. Als ik er niet van overtuigd zou zijn dat deze raad in het belang is van de burgers, dan zou ik er nooit aan begonnen zijn. Het enige wat wij als raad nu kunnen doen is met voorbeelden laten zien dat Marokko niet meer de dictatuur is die het ooit was. Een ander punt is dat er ook Marokkanen zijn die zich helemaal willen distantiëren van alles wat maar met Marokko te maken heeft om te laten zien dat ze een goed geïntegreerde burger zijn. Maar er is niets mis met er juist vooruit te komen dat je wel banden hebt met Marokko en dat je trots bent op het land waar je oorspronkelijk vandaan komt. Dat is juist goed voor de integratie.”

Er zijn Nederlandse politici die zeggen dat dat nu juist niet goed werkt voor de integratie. Marokkaanse Nederlanders zouden een keuze moeten maken voor of Nederland of Marokko. Loyaal zijn aan twee autoriteiten kan niet…

“Daar ben ik het helemaal niet mee eens. Je moet als eerste loyaal zijn aan jezelf en je eigen wortels. Je kunt niet ontkennen waar je vandaan komt. Juist wanneer je je realiseert dat je identiteit mede bestaat uit een deel Nederland en een deel Marokko, word je een geëmancipeerd mens. Daardoor kun je beter integreren dan wanneer je geforceerd alle sporen van een deel van jezelf probeert te wissen. Loyaliteit aan een autoriteit vind ik niet belangrijk, je moet autoriteit overstijgend denken. Ik denk in termen van fundamentele mensenrechten: dáár ben ik loyaal aan.”