“Ons asielbeleid kan een stuk humaner”

Je maakt al vele jaren filmpjes voor Nieuwwij.nl. Maar je bent eigenlijk vooral singer songwriter. Altijd al een passie voor muziek en zingen gehad?

“Absoluut. Bij ons thuis werd altijd muziek gedraaid. En van jongs af aan heb ik altijd op het podium gestaan. Toen ik 13 was richte ik op de middelbare school een rockband op, Nuclear Playground. Haha, ja ik weet het, dat klinkt ruig. Die band heeft bestaan tot mn 21ste en vooral de laatste jaren hebben we daar heel veel mee gespeeld. Maar na Nuclear Playground merkte ik dat de liefde voor muziek bleef, de behoefte om liedjes te schrijven bleef. Vanaf dat moment ben ik als singer songwriter verder gegaan.”

Je hebt eerder voor Nieuwwij.nl een serie gemaakt over (o.a.) andere singer songwriters. Was dat niet een moeilijke combi voor je?

“Ja en nee. Natuurlijk heb je een dubbelrol en dat is een uitdaging. Maar daardoor kun je jezelf ook goed inleven in artiesten. Daarnaast heb ik in de loop der jaren een netwerk opgebouwd. Daardoor waren sommige artiesten makkelijk te benaderen. Ik vond het te gek dat ik met dit project mijn liefde voor muziek en video kon combineren, en het was ook nog eens heel erg nieuw wij omdat de artiesten hele diverse culturele achtergronden hadden.”

Gisteren bracht je je nieuwe single Won’t go back uit. “Gaat iets anders klinken dan je van mij gewend bent” geef je op je site aan. Vertel…

“Ja klopt. Mijn eerst twee platen klonken behoorlijk singer songwriter-achtig. De sound was wat folky en akoestisch. Voor deze nieuwe single werkte ik met producer Pim van der Werken en wilden we het eens over een andere boeg gooien. Het liedje klinkt veel electronischer dan mijn eerdere werk. Er zit zelfs een beat onder! Maar wees niet bang, het is geen Tiesto geworden. Maar goed, ik vind deze nieuwe sound wel tof want je wilt je als artiest natuurlijk wel blijven ontwikkelen, en je wilt blijven verrassen.”

Met deze single wil je aandacht vragen voor de situatie van de vluchtelingen in De Vluchtgarage in Amsterdam. Waarom?

“Vrienden van mij zetten zich al jaren in voor de bewoners van de Vluchtgarage. Zo ben ik op de hoogte gebleven van de situatie daar. In deze gekraakte garage wonen 125 ongedocumenteerde vluchtelingen. Ze moeten terug naar hun eigen land, maar kunnen vaak niet terug omdat het te gevaarlijk is. De vluchtelingen leven daar onder behoorlijk treurige omstandigheden. Maar goed, het is beter dan niets. Hun verhaal greep me behoorlijk aan. Op een gegeven moment had ik een refrein geschreven voor zomaar een liedje, en toen dacht ik: wacht, dit liedje gaat over de Vluchtgarage. En zo is het balletje gaan rollen. De thematiek is behoorlijk actueel. De rechter heeft gisteren besloten dat de Vluchtgarage per direct mag worden ontruimd. Het gebouw is van de gemeente, en die wil daar graag een grasveld aanleggen. Een fantastische reden om 125 mensen voor op straat te zetten.”

Voor Nieuwwij.nl heb je eind 2013 een video gemaakt over de Vluchtflat. Wat is je daarvan bijgebleven?

“Ik weet het nog goed, een aantal dagen na dat interview zou ook de Vluchtflat ontruimd worden. De bewoners waren behoorlijk wanhopig toen. Gelukkig konden ze na een aantal dagen terecht in een ander kraakpand. Ze hebben er al behoorlijk wat omzwervingen in Amsterdam opzitten. Van een tentenkamp naar de Vluchtkerk, dan was er nog de Vluchtflat, het Vluchtkantoor, de Vluchthaven, het Vluchtgebouw, de Vluchtgarage. Ik ben benieuwd waar ze straks terecht komen.”

Stel dat jij mag bepalen hoe het asielbeleid voor de komende jaren in Nederland eruit zal zijn. Wat ga je zeker gaan veranderen?

“Kijk, ik ben maar een eenvoudige liedjesschrijver, de vluchtelingenproblematiek is erg complex en daar zijn geen simpele oplossingen voor. Maar ik denk wel dat ons beleid een stuk humaner kan. Ik vind het absurd dat zo’n grote groep mensen met oorlogstrauma’s op straat kan worden gezet. We geloven in Nederland volgens mij allemaal in de rechten van de mens, maar deze mensen worden vaak onmenselijk behandeld. Ze hebben geen dak boven hun hoofd, geen eten en geen medische zorg. Dat zijn toch wel minimale dingen die voor ze geregeld moeten kunnen worden.
Wat ik ook begrijp is dat onze procedures vaak behoorlijk onzorgvuldig zijn. Van deze groep zijn er ondertussen ruim 30 mensen die een verblijfsvergunning hebben gekregen. Eerder werd er beweerd dat ze uitgeprocedeerd waren. Je kunt je dus afvragen: hoe uitgeprocedeerd is uitgeprocedeerd?
Ook denk ik dat er veel mis is met de beeldvorming rond deze mensen. Ze worden vaak neergezet als gelukzoekers of erger, als criminelen. Dat is maar zelden aan de orde. De meeste mensen willen hier gewoon een eenvoudig leven. Ze willen een huisje, ze willen werk en ze willen gewoon normaal kunnen leven. Dat kun je toch niemand kwalijk nemen? Ik ben een aantal keer op bezoek geweest in de Vluchtgarage, je wordt er altijd enorm gastvrij ontvangen. Ze bieden je een stoel aan, koffie, en als je wilt kun je mee eten. Het is jammer dat zij niet net zo gastvrij door Nederland worden ontvangen.”

Ga je vaker ‘politiek geladen nummers’ maken de komende jaren?

“Wie weet. Alhoewel ik dat ook niet wil forceren. Dit onderwerp is gewoon wel op een natuurlijke manier op mijn pad gekomen. Maar ik hou er wel van als liedjes ergens over gaan. Ik heb het gevoel dat mijn generatie muzikanten wat minder geëngageerd is. En volgens mij zou het geen kwaad kunnen als er weer iets meer protest in popmuziek terugkomt.”