“Op de hoogste berg staan, dat is magisch”

Waarom neemt u zulke grote risico’s als het beklimmen van de K2? In principe hoeft u die niet te nemen.

“Klopt, dat risico hoef ik in principe niet te nemen. Maar wat moet er dan wel in het leven? Ik beklim bergen omdat ik wil leven. Niet klimmen zou voor mij stoppen met leven betekenen. Het gaat er bij mij om dat ik kan leven vanuit mijn passie en dat ik de dingen doe die mij bezielen. De risico’s die daarbij komen kijken, zijn dan niet belangrijk meer. Het is veel dramatischer als je onverwachts in het verkeer omkomt dan wanneer je sterft tijdens het uitoefenen van je passie. Het is in mijn carrière dertig jaar gewoon goed gegaan, omdat ik er juist als klimmer alles aan doe om alle risico’s uit te sluiten. Natuurlijk blijft er altijd een stukje risico over, dat niet uit te sluiten is. Helaas ben ik in één van de grootste klimdrama’s uit de geschiedenis terecht gekomen, maar de kans dat dat zou gebeuren was bijna net zo groot als het winnen van de lotto.”

Hoe voelt het als u met zo’n tocht bezig bent?

“Dat is een droom aan de horizon die heel ver weg ligt en die bereik je ook niet zomaar. Je hebt heel veel doorzettingsvermogen nodig om de top te kunnen bereiken. Nu kan ik zeggen dat ik de K2 en de Mount Everest heb beklommen en ook nog op een manier die mij voorstond; zonder extra zuurstof. Dat is zo’n mijlpijl in mijn carrière, daar kan ik de rest van mijn leven op teren. Ik krijg er veel zelfvertrouwen door. Iedere keer zoek ik weer nieuwe uitdagingen, waarbij ik de lat iets hoger leg en op die manier blijf ik mezelf ontwikkelen. Uiteindelijk wil ik als mens zoveel mogelijk kennis en levenservaring opdoen en dat lukt niet als ik steeds de dingen doe die ik al ken. Sommige mensen proberen alle risico’s in hun leven uit te sluiten, waardoor ze een saai en onbewogen leven leiden. Leven betekent voor mij het maximale uit jezelf halen. Als je tegen de grenzen van het leven aankomt, dan pas ben je in staat om de capaciteiten, die je als mens bezit, in te zetten.”

Is het dan een soort mystieke ervaring zo’n reis?

“Ja, dat kun je wel stellen. Als je op de hoogste toppen van de wereld klimt, en je ziet alleen maar kleinere toppen onder je en ineens sta je daar op die top van de hoogste berg ter wereld… Dat is magisch! Je kunt zelfs de kromming van de aarde zien. Dat voelt alsof je aan het einde van het universum komt. In principe is er maar een klein stapje nodig om aan de andere kant te komen. Het mystieke zit ‘m dan in het gevoel van een flinterdunne lijn tussen leven en dood.”

U klimt ook met groepen mensen met verschillende culturele achtergronden. Levert dat wel eens problemen op?

“In het begin zie je dat er conflicten optreden. Mensen kennen elkaar niet, zijn wantrouwend naar elkaar toe en ze hebben daardoor geen respect voor elkaar. Op die manier kunnen ze samen geen doelen bereiken natuurlijk. Ik laat ze dan ter voorbereiding eerst samen opdrachten uitvoeren, zoals het bouwen van een brug om over een sloot te kunnen komen. Ik voeg daar een moeilijkheidsgraad aan toe van tijdsdruk of ik geef ze maar drie touwtjes bijvoorbeeld. Je ziet dan hoe het team zich roert op het moment dat er stress is. Ze zijn op elkaar aangewezen en iedereen neemt daardoor een bepaalde rol in. De één is meer een leider, de ander meer een volger. Zodra ze elkaar kunnen plaatsen in die rol, zie je dat er respect komt voor elkaar. Als we dan uiteindelijk gaan klimmen, is iedereen bekend met hoe de ander geestelijk opereert waardoor er geen conflicten meer ontstaan, want men kent elkaars kleur. Op het moment dat er dan om hulp gevraagd wordt, is die hulp er.”

U geeft ook trainingen in het bedrijfsleven. Hoe vergelijkt u wat u doet met wat bedrijven doen?

“Ieder bedrijf stoeit altijd met de vraag: hoe krijg ik mijn personeel nou gemotiveerd? Hoe kunnen we ervoor zorgen dat mensen uit zichzelf gaan rennen om het bedrijf naar de top te brengen? Maar doelen aan mensen opleggen, werkt niet. Doelen moeten uit mensen zelf komen. En als dat gebeurt, komt er energie los in een team. Als klein jochie heb ik ooit gezegd: ‘Ik wil de Mount Everest beklimmen’. Dat was een lang traject van kleine stapjes, dat begonnen is bij een passie. Die passie moet iedereen bij zichzelf ontdekken, om voorruit te kunnen komen. Daar confronteer ik mensen mee.”