Wat zijn de meest voorkomende misverstanden over Keiland?
“Het zou kunnen zijn dat mensen het woord Kunst te serieus opvatten. Kunst, Kerk en Kamperen op het eiland, dat is de allitererende slogan van Keiland. Kunst verwijst vooral naar de workshops, die stuk voor stuk gegeven worden door mensen die een vakgebied beheersen: drama, theater, muziek, beeldende kunst en meditatie. Het gaat ons niet om een kunstzinnige resultaten van workshops, maar om de bijzondere ingang die kunstvormen geven om geloof te ervaren en te verdiepen: ze geven de mogelijkheid te uiten wat er in ons leeft aan verwondering, overgave en verlangen.”
Keiland wordt voor de 6e keer georganiseerd. Wat was voor jou hét hoogtepunt in al die jaren?
“Voor mij persoonlijk zijn de workshops hoogtepunten van het programma. Als dominee ben ik vaak woord-gericht. De workshops benaderen geloof en spiritualiteit vanuit kunstzinnige vormen en raken daarmee aan een ander deel van mezelf. Een voorbeeld van een zeer inspirerende dramaworkshop: ‘uit je schulp’. Gelinkt aan het verhaal van Adam en Eva en hun verlies van onschuld en besef van schaamte – al spelend op zoek naar het kind in jezelf dat nog geen schaamte kent. Van daaruit jezelf (opnieuw) als kind van God mogen ervaren.”
“De gebedsvieringen hebben een oecumenisch karakter en zijn eenvoudig. We laten ons daarbij inspireren door verschillende christelijke tradities, o.a. Taizé” staat er op de website van Keiland. Betekent dit ook dat er vooral oecumenisch ingestelde mensen naar Keiland komen of komt vrijzinnig en orthodox naar Keiland?
“Er komen heel verschillende mensen naar Keiland. De grootste groep bestaat uit mensen met een (oorspronkelijk) protestantse achtergrond en een oecumenische instelling. Deels gaat het om kerkelijk betrokken mensen, deels om mensen die zich in de kerk niet (meer) thuisvoelen. Keiland functioneert voor een aantal mensen zoals Taizé voor jongeren: een week in het jaar van bezinning – een plek om te ontspannen en inspiratie op te doen voor je persoonlijk leven en je geloof. Het is opvallend, dat een derde van de deelnemers uit kinderen en tieners bestaat. Dat geeft Keiland een heel gevarieerde leeftijdsopbouw.”
Nu we het hebben over Taizé… Ontstaan er ook vormen van religieuze gemeenschap tijdens Keiland?
“Op Keiland ontstaat heel gemakkelijk een gemeenschap. Door het samen kamperen (in de rij staan voor het toilet of de douche) het samen koken ontstaat er snel verbondenheid. Door het samen bidden en zingen en het deelnemen aan de workshops, ontstaat een sfeer waarin mensen zich gemakkelijker kwetsbaar durven opstellen en persoonlijke dingen delen. Die verbondenheid blijft soms ook bestaan door het jaar heen. Zo hebben de tieners dit jaar twee keer een logeerpartij gehouden. De groep is niet te groot, zodat je anoniem bent en niet te klein zodat kunt kiezen met wie je optrekt.”
Jullie doen veel met kunst tijdens Keiland. In hoeverre is Keiland een religieus mini-Oerol-festival te noemen?
“Het team dat Keiland heeft opgezet, verzorgde ook optredens op Oerol en vond het leuk daar zelf ook aan deel te nemen. Als organisatie zien we Keiland als een combinatie van Oerol, Buitenkunst en Taizé. Overeenkomst met Oerol zit ’m natuurlijk in Terschelling en het gebruik maken van workshops voor mooie natuurlijke locaties op het eiland – en ook het kamperen. Met Buitenkunst heeft Keiland gemeen, dat je als deelnemer zelf aan kunstzinnige workshops deelneemt (en geen toeschouwer bent). De link met Taizé zit in de gebedsvieringen, de eenvoud van het kamperen en de ervaring van gemeenschap onderling.”
