De werken van Verburg verschillen van kleine schetsjes, tot metershoge schilderijen, van visualisaties van songteksten tot verslagen van reizen. Verburg tekent alles. Hij werkt veel in opdracht van filmmakers om decors te schilderen en bedrijven om tekeningen op producten te maken. Ook heeft hij tien jaar lang de doeken van de toegangspoort van Lowlands gemaakt. De tentoonstelling in Lochem is de eerste keer dat hij een echt grote tentoonstelling houdt van zijn werken. Hij woont momenteel in Deventer en fietst drie keer per week heen en weer naar Lochem om daar aanwezig te zijn bij zijn tentoonstelling van opening tot sluiting.
Speciaal voor dit gesprek fietste Verburg door een stortbui heen vanuit Lochem, om mij op tijd te kunnen treffen bij de Bagels & Beans Deventer, waar ik hem jaren eerder ontmoet heb. In zijn regenpak kwam hij doorweekt aan op zijn Vanmoof fiets en kreeg hij snel een theedoek om zich droog te kunnen maken.
Normaal is Verburg niet op deze dag te vinden bij de tentoonstelling, maar hij maakte een uitzondering omdat hij een grote groep studenten van de Rietveld academie ging rondleiden. De studenten van de richting ‘beeld en taal’ konden zich goed vinden in Verburgs werken. Het is voor de kunstenaar interessant, omdat er voor de studenten vanuit hun studierichting veel raakvlakken zijn.
Eén van de mooiste en meest essentiële aspecten van de tentoonstelling vindt hij juist deze uitwisseling met jonge kunststudenten. Lost Paradise biedt de kans inspiratie en ideeën uit te wisselen. Het geeft Verburg veel energie. Hij staat open voor nieuwe visies en inzichten van een nieuwe generatie.
Het is voor het expositieteam belangrijk dat er genoeg aandacht is voor kinderen. Aan een speciale werktafel die met kinderkunstacademie Broedsels is ontwikkeld, kunnen kinderen ook zelf een leporello maken. Zo inspireert Verburg nieuwe generaties kunstenaars, en zij hem.
Onlangs kwam een kunstenaar op bezoek die illustratie studeert aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht. Hij was onder de indruk en liet Verburg zijn eigen schetsboekje zien. Zo ontstond een conversatie en uitwisseling tussen beiden. Verburg leefde er van op. “Voor mij is dat eigenlijk het allerbelangrijkste van de tentoonstelling, die uitwisseling van inspiratie, de verbintenis tussen verschillende generaties.”
Tussen de honderden tekeningen in Lochem komen verschillende thema’s vaker terug zoals de dood. Veel mensen zien hem daardoor als duistere kunstenaar, maar voor hemzelf is het eerder een viering van het leven. Dood van dieren of planten brengt weer nieuw leven. Het is een levenscirkel. “Derving is een proces waarin schimmels uit dode organismen energie en voedingsstoffen halen en weer gebruiken voor de groei van nieuwe organismen. Dood is niet per definitie een einde.”
Veel mensen zien het bezig zijn met de dood als negatief, maar vanuit Verburgs perspectief is het een vorm van optimisme. “Na je dood word je weer deel van de aarde, alles staat in connectie met elkaar. We zijn allemaal deel van deze wereld.”
Wat ook opvalt zijn de verschillende landen en culturen in zijn werk. Verburg is de wereld over geweest en tekende alles wat hij zag, als een reisdagboek. Hij begon met reizen in zijn tijd aan de kunstacademie. Zo trok hij door Engeland voordat hij Tom Tippelaar schreef. Later woonde hij een tijdje in Californië. Ook reisde hij meerdere keren naar Tanzania waar zijn broer een ziekenhuis had. Hij houdt van Suriname, waar hij regelmatig komt. En ook in Chiang Mai woonde hij een tijdje.
De boekjes van zijn reizen zijn te zien in Lochem, zoals het boekje van een reis naar Tanzania, met tekeningen van de Ngorongoro-krater vol flamingo’s en olifanten, van de kust met vissersboten en van mensen in de bus.
Verburg vertelt dat als hij mensen tekent dat als communicatiemiddel werkt. Ze zijn dan geïnteresseerd en komen om hem heen staan. Vaak geeft hij de mensen die hij portretteert een kopie. Verburg is een mensenmens, ook al heeft hij zichzelf ook wel ‘kluizenaar’ genoemd. Hij is geïnteresseerd in anderen en haalt er energie uit. Daarom tekent hij ook veel portretten van mensen in zijn omgeving.
Tekenen is volgens hem een veel bewuster proces dan bijvoorbeeld fotograferen. “Je moet op elk detail letten. Hierdoor kijk je veel langer en ook beter naar iets of iemand, dan wanneer je normaal zou doen.”
Verburg tekent veel lokale mensen, tempels, kunst, natuur en religie in de landen waar hij komt, wat hij ziet als een eerbetoon aan die cultuur. Zo zijn de Lowlands-doeken die nu in Lochem te zien zijn dat ook. Het zijn iconen van over de hele wereld, uit verschillende tijdperken. Verburg brengt ze samen op één plek.
Voor de kunstenaar is tekenen ook een manier van verwerking. “Bij mij komen dingen ongefilterd binnen en door het te tekenen verwerk ik ze.” Zo tekent hij ook nare gebeurtenissen uit de krant. Juist door het tekenen kan hij het een plek geven. Voor hem is tekenen meer dan een liefde, een passie. Het is een manier van leven. Het dient als een hulpmiddel voor communicatie, informatieverwerking, begrip en herinneringen vastleggen. Het is voor hem de ultieme verbintenis met alles om hem heen.
De tentoonstelling in de grote Kerk van Lochem is tot en met 25 september te bezoeken. De bezoeker treedt binnen in het hoofd van Verburg en hoe hij de wereld ziet. Veel bezoekers geven aan dat een schitterende ervaring te vinden.
