Wat betekent pelgrimeren voor jou persoonlijk?

“Het leven is als een pelgrimstocht. We maken allemaal onze eigen reis door het leven, op zoek naar de zin ervan, het mysterie en misschien ook naar God. Pelgrimeren betekent voor mij reizen door zowel hoogte- als dieptepunten. Het is een tocht vol schoonheid en vergezichten, alsook momenten van verlies, angst en wanhoop. Deze reis is geen perfect geplaveid pad; het is soms zwaar, het vraagt om volharding, om struikelen en toch telkens weer opstaan.

Pelgrimeren is voor mij ook het voorzichtig doorgronden van het goddelijke mysterie. En het is een proces van zelfontdekking: leren wie je bent, waar je vandaan komt en waarom je doet wat je doet. Het vraagt om jezelf durven zijn, om vertrouwen en om medepelgrims onderweg te helpen. Pelgrimeren is een metafoor voor het leven zelf. Het omvat alles wat het leven is.”

Welke belangrijkste lessen leren we van de pelgrims uit de pelgrimspsalmen?

“Een van de mooiste lessen die ik uit de pelgrimspsalmen haal, is dat de pelgrims altijd omhoog blijven kijken. Ongeacht de uitdagingen op hun pelgrimsroute naar Jeruzalem, zoals wanhoop, haat en onderdrukking, blijven ze afgestemd op hun God. Hun blik blijft gericht op het levenslicht.

Wat me daarnaast raakt, is hoe zij gezamenlijk pelgrimeren. Ze wandelen niet alleen, maar doen dat heel bewust met elkaar, zoals in Psalm 121, waar ze zelfs een duet zingen. Dit laat zien hoe essentieel het is om elkaar te ondersteunen. De pelgrims herinneren ons eraan hoe belangrijk medemenselijkheid is, hoe we elkaar met woorden van bemoediging kunnen sterken en hoe we als mensen niet zonder elkaar kunnen.

Ze inspireren mij ook door te laten zien dat we deze reis niet alleen hoeven te maken. We worden gedragen door een groter geheel, een diepere verbondenheid die ons kracht en richting geeft. Voor mij is dat God.”

Marina de Haan Omslag

De wijsheid van de bijbelse pelgrims is eeuwenoud, in hoeverre is het nu nog relevant in onze moderne samenleving?

“Wat mij betreft is de wijsheid van de pelgrims vandaag relevanter dan ooit. In een samenleving die wordt gekenmerkt door haast, prestatiedruk en een gebrek aan tijd, bieden hun lessen een broodnodig tegenwicht. Ze nodigen ons uit om stil te staan, bewust te leven en ruimte te maken voor wat echt belangrijk is: voor jezelf, voor God, voor je medepelgrims of voor de waarden die je hooghoudt.

Wat mij inspireert, is hoe de pelgrims, zoals in Psalm 120, vasthouden aan vrede, zelfs wanneer de wereld om hen heen wordt beheerst door oorlog. Ze hebben de moed een andere weg in te slaan dan de menigte. Dat is een krachtige les: het is gemakkelijk om met de stroom mee te gaan, maar wanneer onrecht heerst, zoals in Gaza, is het juist nodig om tegen de stroom in te zwemmen en je uit te spreken.

Het omhoog kijken blijft voor mij essentieel. Of dat nu geloof is, zingeving of het zoeken naar een vorm van licht in moeilijke tijden, het helpt ons om perspectief te houden. In een samenleving die vaak materialistisch en resultaatgericht is, brengt deze houding ons terug naar wat werkelijk belangrijk is: liefhebben, medemenselijkheid, verbinding.”

Je schrijft over thema’s als wanhoop, angst en dankbaarheid. Welk hoofdstuk was het meest uitdagend om te verwoorden, en wat maakte dat zo intens?

“Het meest uitdagende hoofdstuk om te schrijven ging over onrecht, waarin ik een museumbezoek beschrijf. Samen met mijn moeder, die van Curaçaose afkomst is, bezocht ik het Kura Hulanda Museum op het eiland waar ik al sinds mijn jeugd kom. Het vinden van de juiste woorden om de gruwelijkheden die tot slaaf gemaakten hebben doorstaan te verwoorden, was enorm intens. Tijdens het schrijven en herschrijven heb ik vaak tranen gelaten. De geschiedenis maakte me ook boos. Wat me misschien nog wel het meest raakte, is het besef dat het geen monsters waren die deze gruwelijkheden hebben gepleegd, maar gewone mensen.”

Je leeft al je hele leven met chronische ziekten, hoe kleurt ziekte jouw wereld?

“Helaas weet ik niet beter dan dat ik ziek ben. Ik heb astma, eczeem en een hoop allergieën voor onder andere voeding, huidschilfers van huisdieren en huisstofmijt. Ik ben weleens jaloers op mensen die gezond zijn en ogenschijnlijk alles uit het leven kunnen halen. Voor mij is dat alleen mogelijk op mijn eigen honderd procent – een grens die vaak lager ligt dan ik zou willen.

Ziekte kleurt mijn leven meer dan ik wil toegeven. De laatste tijd is het in Nederland vaak mistig, met een hoge luchtvochtigheid als gevolg. Onder zulke weersomstandigheden ben ik dagelijks benauwd; dan word ik wakker met een dichtgeknepen keel, wat me uitput.

Ik ben niet blij met ziek zijn, maar het leert me wel een belangrijke les: het leven is niet maakbaar. Wat ik wel geloof, is dat we samen het leven mooier kunnen maken. Hoe klein of groot je mogelijkheden ook zijn, we hebben elkaar nodig om iets waardevols van deze moderne pelgrimsreis te maken.”

Marina de Haan is verslaggever bij het Nederlands Dagblad, waar ze schrijft over cultuur, religie en het slavernijverleden. Haar nieuwste boek De weg naar het licht – een moderne pelgrimsreis verschijnt 30 januari. Ze publiceerde eerder de poëziebundels Lily in the Wild Field en Als de zon op je gezicht valt. Ze heeft zowel Nederlandse als Curaçaose wortels. Meer informatie: marinadehaan.nl.

Lees ook

Kura Hulanda Museum Curaçao – Flickrcom

Voor wie de weg benauwt

Voorpublicatie uit ‘De weg naar het licht’ van Marina de Haan

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Theo Brand

Eindredacteur

Theo Brand is journalist en politicoloog en werkt bij Nieuw Wij als eindredacteur. Religie, levensbeschouwing en politiek zijn …
Profiel-pagina
Al één reactie — praat mee.