“Wereldproblemen maken mij enthousiast”

Geloof je zelf in wonderen?

“Als ik ja zeg, dan zou het misschien religieus opgevat kunnen worden, maar ik ben niet gelovig. Ik hou er simpelweg van als er dingen gebeuren die wij niet snappen. De magie die er dan ontstaat door het volstrekt onverwachte ervan, dat vind ik mooi. Een wonder betekent voor mij het schijnbaar onmogelijke mogelijk maken door actief je hoop er op te vestigen. Maar dat heeft voor mij niets met goddelijke interventie te maken.”

Wat wil je met WONDER bereiken?

“Wereldwijd tientallen miljoenen mensen inspireren om met plezier, humor en schoonheid een steentje bij te dragen aan een leukere wereld. Maar we focussen ons eerst op Nederland. Als hier alles op rolletjes loopt, willen we onze acties uitbreiden naar het buitenland. Er zijn al initiatieven van WONDER overgenomen in het buitenland. Een variant van de ‘Burgerbuddy’ waarbij burgers een ambtenaar of politicus adopteren om deze te informeren over de ontwikkelingen in de directe omgeving, is nu ook overgenomen in België. Ik ben ook al verschillende keren in Hong Kong geweest waar mensen geïnspireerd waren om blije acties te doen, dus de eerste zaadjes zijn al gezaaid.”

Welk project is tot nu toe het meest hoopgevend?

“Ik denk ’het Blijbedrijf’, dat is een initiatief dat mensen aanspoort om een actie te ondernemen waar mensen vrolijk van worden. Zo hebben we laatst een actie ‘blij pinnen’ uitgevoerd. Op verschillende plekken in Nederland stonden pinautomaten waar mensen blijbiljetten konden pinnen. Daarmee kon je bijvoorbeeld een knuffel krijgen in de lift van een winkel, een kus halen bij de slager of een ter plekke geïllustreerde ansichtkaart voor je dierbare laten tekenen. Het is iets kleins waar mensen vrolijk van worden, omdat ze het niet verwachten in tijden van financiële crisis. Zo organiseren we meer van dat soort verrassingen op straat, in een winkel, op een station of waar dan ook en dat geeft een hoopvolle stemming. We zijn nu ook bezig met het opzetten van DeWereldRedden.nl. Dat is een site waarop iedereen een wereldverbeterende daad kan inzenden. Hoe kies je de juiste spaarlampen voor je huis? Hoe begin je een school in een ontwikkelingsland? In korte video’s wordt dat alles uitgelegd zodat er een groeiende hoeveelheid wereldverbeterende inspiratie beschikbaar wordt.”

Denk je echt dat de wereld te redden is?

“Ik vind het interessant om te zien dat mensen zich niet eens een wereld kunnen voorstellen zonder oorlog. Een minimum aan welvaart voor iedereen zou al zoveel schelen. Het potentieel voor negatieve gedragingen zit in alle mensen, maar het gaat erom hoe dat je een samenleving inricht. Als je dat op een positieve manier weet te doen dan komen de positieve kanten van mensen ook naar boven. Er worden wereldwijd genoeg initiatieven opgezet die mensen hoop geven, waar we van kunnen leren. Zo ken ik een Duits echtpaar dat in Noord Mali geld beschikbaar heeft gesteld aan de bevolking om scholen en ziekenhuizen te bouwen. Maar ze hadden er de voorwaarde aan verbonden dat de strijdende stammen moesten samenwerken om de bouw tot stand te kunnen brengen. Dus je zou bijna kunnen zeggen dat ze vrede kochten, maar kennelijk werkt het als mensen er belang bij hebben om samen te werken.”

Raak jij nooit eens gedemotiveerd door alle ellende op de wereld?

“Ik heb geboft dat ik enthousiast word van moeilijke vraagstukken. Dat ik zo licht kan kijken naar de problemen op de wereld, zie ik ook als een gave en ik wil die gift delen met andere mensen. Ik ken zelf geen armoede en ik heb geen milieuproblemen. Dus dat soort dingen raken mij niet persoonlijk. Daarom is het voor mij makkelijker om er op een lichte manier naar te kijken.”

Hoe zie jij hoop en geloof?

“Toen ik bezig was met ‘Pret met moslims’ sprak ik een vrouw die religieuzer was geworden sinds ze kinderen had. Dat kwam door de onzekerheid die ze voelde als moeder, een angst dat er iets naars met haar kinderen zou kunnen gebeuren. Daarom was ze meer op God gaan steunen als bron van vertrouwen. Ze kon het zelf niet allemaal controleren, dus had ze het in handen van God gelegd. Mocht er iets met de kinderen gebeuren, dan was dat kennelijk zijn wil en dat gaf haar een soort rust. Dat is een gevoel dat ik ook wel eens oproep bij mezelf: dingen zullen nu eenmaal gaan zoals ze gaan, dus waarom zou ik daarover stressen. Maar ik zie wel dat het makkelijker is om zo’n gevoel op te wekken als je in God gelooft.”