De rijkdom van Nederland
De rijkdom van Nederland is een productie van theatermaakster en actrice Adelheid Roosen. Met een aantal vrouwen, waaronder Ella Vogelaar, Halleh Ghoarashi en Fatima Elatik, trok Roosen door Nederland en koos vijf multiculturele vrouwencentra die bewust werken vanuit de kracht en de traditie van migrantenvrouwen. Ze vroeg vijf kunstenaars om vanuit verschillende disciplines – en in samenwerking mét de migrantenvrouwen – vijf projecten op kunstzinnige wijze te presenteren. Ze laten zien hoe migrantenvrouwen erin slagen hun emancipatiekracht te vinden of te hervinden en de rijkdom van Nederland aan te boren. Met behoud van – én vanuit hun eigen achtergronden en tradities. Wat betekent het begrip ‘traditie’ voor Adelheid Roosen zelf?
Redactie Nieuw Wij
Heeft u ook een nieuwstip? Of wilt u zelf publiceren? Laat het ons weten via de contactpagina.
Profiel-pagina
Prachtig en ontroerend filmpje. Adelheid is top. Ella Vogelaar overigens ook.
Prachtig mooi werk is dat. Boeiend en spannend ook. Boeiend is om Adelheid in haar universalisme dit contact met de bepaaldheid van tradities te zien aangaan.
Zij vindt zelf traditie niet belangrijk en na enig doorvragen daarover zegt ze; humaniteit … niets specifieks … het hele leven. Haar kathedraal; het bos. Haar rituelen; maakt niets uit als het maar levendig en mooi is en noemt dan bepaalde Afrikaanse rituelen en muziek. Er lijkt voor haar geen verschil tussen geloof en ongeloof en er lijken ook geen heidenen te bestaan. De mens is een mens is een mens is een mens… er zijn alleen maar mensen. Van tradities zegt ze dat ze uitgesleten, conventioneel en repeterend kunnen zijn.
Spannend en fascinerend hoe ze dan in contact gaat met meutes van meer of minder xenofobe vrouwen voor wie (het behoud van) de eigen tradities zo belangrijk zijn om hun kracht uit te putten… om ten slotte te kunnen gaan emanciperen. Echt spannend gaat het natuurlijk worden als er eigen identiteits- en traditie veren gelaten moeten worden om daadwerkelijk te emanciperen. Maar die fase wordt hier waarschijnlijk niet geadresseerd.
Het fascinerende en spannende is die confrontatie tussen de in principe universele humane menselijke cultuur en de culturen van de eigen kleuren die andere kleuren uitsluiten om hun eigen menselijke weg te gaan. Overdrachtelijk gesproken, de zon, het licht van de zon (van Adelheid) en de verschillende kleuren van de regenboog van al die verschillende vrouwenculturen.
Gaan die culturen hun eigen kleur genoeg los laten om ook verfrissend en verversend door de late Amsterdamse (of andere steden) te fietsen?