Tieneke van Lindenhuizen (1956) groeit op in een socialistisch gezin in Groningen. God en gebod maakten geen deel uit van haar opvoeding. Toch kruipt het bloed waar het niet gaan kan. Als haar huwelijk op de klippen is gelopen en haar kinderen het huis uit zijn, besluit ze theologie te gaan studeren.
Het blijkt een schot in de roos. Ze bloeit op; vragen roepen om antwoorden, en die roepen op hun beurt weer nieuwe vragen op. In haar studentenkamertje schrijft ze een uitspraak van Lebbis op de muur: ‘God is best een goed idee’.
Het is een zin waar ze nog steeds achter staat, ook na de dood van frère Roger die tijdens een viering in Taizé door een verwarde vrouw werd gedood: ‘Ik was erbij en leerde daar hoe je het kwaad kunt beheersen in liefde.’ Psalm 112 in een bewerking van Huub Oosterhuis is een tekst die haar zeer inspireert, vooral de laatste regel: Een kwaadwillig mens wordt nooit gelukkig.
Inspiratietekst
Psalm 112
Je zou gelukkig willen zijn:
stevig, vrolijk, rechtop,
goed werk, goed wonen, wat geld,
aardig worden gevonden
lief, je grote liefde vinden,
kinderen krijgen, gezonde, mooie.
Dat zou je willen – wie niet?
Wil je ook goed zijn, betrouwbaar,
trouw, rechtvaardig, meedogend?
Een duistere zaak is de wereld
maar er zijn mensen van licht.
Gierig wreed zelfzuchtig dezen en genen
maar er zijn mensen die geven en delen.
Er is kwaad en woester kwaad onstuitbaar
maar er zijn mensen die de doem doorbreken.
Er zijn woorden gesproken
die werken ten goede, je hart versterken,
je geweten scherpen.
Gelukkig wie ze zoekt te horen
en leeft om te volbrengen.
Een kwaadwillig mens wordt nooit gelukkig.
(Uit: Huub Oosterhuis, 150 psalmen vrij)
