Inmiddels heeft Inge Bosscha een andere website, Dogma-vrij. Met deze website probeert ze “taboedoorbrekend, openhartig, respectvol en (zelf)kritisch bij te dragen aan meer begrip tussen gelovigen en niet (meer) gelovigen en aan inspiratie voor verbindende gesprekken”.
Onlangs is er een video over haar verhaal gemaakt door haar nicht Gesine Bosscha. Het filmpje kreeg de titel ‘De laatste bazuin’, verwijzend naar het signaal dat volgens de bijbel vooraf zou gaan aan het laatste oordeel.
Tjongejonge, wat een verschrikkelijk verhaal. Ben niet religieus opgevoed, erg blij om.
Help – wat moedig, wat mooi. Geloof als sekte. Ik merk dat bij moslims om mij heen ook vaak, die angst, die gepaard gaat met het afwezig zijn van zelfvertrouwen.
Gereformeerd-vrijgemaakt. Ha. Daar weet ik alles van. 😉
Kent Inge Bosscha het boek Vrij gemaakt? ook. Dat gaat over dertigers met een vrijgemaakte achtergrond, die worstelen met hun streng-religieuze wortels.
Sjonge wat een indrukwekkend verhaal en wat moedig en helder verwoord! Ben zelf in een veel minder strenge kerk opgegroeid, maar herken wel e.e.a. zoals dat je niet leert jezelf te vertrouwen of liever gezegd: je leert je eigen gevoelens en gedachten te wantrouwen, dat is dus een grote handicap.. Maar ik herken ook de verrijking en bevrijding door de kennismaking met andere religieuze stromingen, mn de oosterse. En gelukkig hebben we mensen als Henri Nouwen, Huub Oosterhuis en vele anderen, die de heilzame kant van religie hebben laten zien! En niet vergeten het dagboek van Etty Hillesum.
Indrukwekkend filmpje, goed verwoord ook wat er in velen omgaat die met zo’n verleden geconfronteerd zijn.
Als kind voel je dingen aan. Ik had gelukkig de vrijheid om al jong mijn gevoel van , klopt iets niet in de leer, richting te geven. Toen ik de lagere school verliet was daarbij ook de fysieke band met de kerk verbroken, daarvoor dus al de geestelijke band.
Op mijn 22ste, alweer 45 jaar geleden zat ik in geestelijke nood, had geen hoge pet op van de mens en te weinig zelfvertrouwen in mijzelf om mij in dit leven staande te kunnen houden. Op zoek naar iets wat boven de mens zou staan, heb ik vele wegen bewandeld. Zon, maan en sterren geroepen, storm regen. Gelonkt naar andere goden uit verre landen, niets of niemand antwoordde mij, tot uiteinelijk witte magie. Waarom wit? Omdat ik me wilde vereenzelvige met het goede. Ik hate het kwade. Een ervaring deed mij er van afzien. Had toen weer helemaal niets waar ik mij aan kon vasthouden.
Ten einde raad schreeuwde ik het op een avond uit: “God als u bestaat help mij dan, ik zelf kan dit leven niet aan. ” opdat moment vulde de kamer zich met een wit licht, iemand verscheen in wit gewaad en stralend gezicht, het keek mij liefdevol aan pakte mijn hand en nam mij mee terug in de tijd. Liet mij zien dat van af de baby tijd Hij bij mij was, altijd mij omringde zonder dat ik er notie van had genomen. Ik voelde mij alleen op de wereld, maar ben eigenlijk nooit alleen geweest, alleen dat besefte ik niet. Er kwam zoveel liefde over mij heen, zo veel warmte, maar ook ook zo veel verwondering, hoe ik maar raak leefde zonder notie van zoveel liefde dichtbij om mij heen, dat ik huilend schreeuwde: Stop, Stop. Toen stond ik weer alleen in mijn kamer, ben huilend op bed gaan liggen en werd de volgende dag als een totaal ander mens wakker. Gods geest voelde dicht bij mij. Om Hem beter te leren kennen ben ik de Bijbel, Gods Woord voor de mens gaan lezen. Veel snapte ik niet maar bleef om uitleg vragen. Soms pas na jaren krijg ik antwoord op mijn vragen. Nu nog na 45 jaar kom ik tegenstrijdigheden tegen die nog niet zijn opgelost, maar wat ik wel ervaren heb is dat die oplossing de uiteindelijke waarheid eens zal komen. Toen ik God ontmoet had ben ik geloofsgenoten gaan opzoeken. Waar doe je dat? In een kerk. Wonderlijk is te zien dat welke kerk je ook betreed, op het moment dat de kerk vorm wordt gegeven, geloofregels worden opgesteld, de Geest uit de kerk verdwijnd. God is Liefde daarom is het ook mooi dat Inge op het laatst zegt: “ik hoef geen opdracht te hebben om mijn naaste lief te hebben, dat gaat vanzelf.” Daarom weet ik dat God in Inge vertegewoordigd is. Het moelijke is dat de kerk een Godsbeeld heeft geschapen waar je niet vrolijk van wordt. Toch raad ik iedereen aan die de kerk heeft verlaten, om wel de god van de kerk te vergeten, maar niet de God van de Liefde.
Uiteindelijk zullen wij allemaal de zelfde hele waarheid kennen. Weet zeker dat niemand van ons die nu al kan bedenken.
Niet alleen de ware kerk. De ènige ware kerk. Daar zaten we. Hulpeloos maar schuldig. Ja heel herkenbaar.
Wat ben ik blij dat ik Jehovah heb leren kennen, ik ben zo gelukkig, dit gun ik iedereen.
Groetjes Okke
Prachtig verwoord. Veel van hetgeen je verteld in het filmpje is een blauwdruk voor veel religies. Je had voor hetzelfde geld ook een Jehovah’s Getuigen kunnen zijn. Angst regeert, gevoelens eigen denken en emoties worden onderdrukt. Als kind weet je niet beter, en blijf je vooral trouw aan je ouders. Ik hoop en wens nog steeds dat veel gelovige ouders dit gaan beseffen en met name specifiek de ‘gevoelige kinderen’ . Zodra je jezelf ‘open-minded’ gaat opstellen en na gaat denken wat ‘jijzelf’ wilt of ‘kritische vragen’ gaat stellen gaat het mis. Blijf vooral trouw aan je eigen geweten en je onderbuik gevoel!