Generation Y: Turkse studentenvereniging Anatolia
Hoe erg is het als Turkse studenten bij elkaar gaan zitten in de kantine en onderling Turks praten? Is dat slecht voor de integratie of volkomen logisch en natuurlijk? W!J vroeg het aan de Turkse studentenvereniging Anatolia die een kantoor heeft in het gebouw van de Vrije Universiteit aan De Boelelaan. De studenten Sibel en Tugce leggen in deze video uit waarom het voor hen belangrijk is om zich te kunnen verenigen in een aparte studentenvereniging. Tugce: “Steeds meer bedrijven bellen ons op met de vraag of we studenten voor ze kunnen regelen. Dan is het toch wel handig dat Anatolia er is.”
Redactie Nieuw Wij
Heeft u ook een nieuwstip? Of wilt u zelf publiceren? Laat het ons weten via de contactpagina.
Profiel-pagina
Mijn moeder is ooit verhuid naar Canada. Praat nog elke dag Nederlands. En natuurlijk praat ze ook engels. belangrijk is dus een tweetaligheid. En als ik zie hoe deze jonge Turkse meiden en heren die tweetaligheid beheersen, dan zie ik het goed komen met onze Turkse Nederlanders.
“Hoe erg is het als Turkse studenten bij elkaar gaan zitten in de kantine en onderling Turks praten?”
Hoe erg het is? Een niet-Turkse mede-student zal zich vervreemd voelen, zal geen behoefte krijgen om verder contact te zoeken, en de partijen zullen nog verder uit elkaar groeien. Men zal steeds meer aan elkaar gaan klitten, en daarmee het wij-zij gevoel alleen maar verder versterken.
En hoe moeilijk is het eigenlijk om gewoon Nederlands te spreken in het openbaar?
Op menig bedrijfskantine is dit helaas ook al de bittere werkelijkheid, het uiteindelijke resultaat is een werksfeer die maar niet wilt vlotten, steeds slechter wordende onderlinge samenwerking, en een exodus van autochtone werknemers die geen zin meer hebben om, als de personele bezetting van die dag effen niet mee zit, geheel geïsoleerd te zijn.
Belachelijk, dat men hier nog een lans voor durft te breken.
Beste Kees,
Waarom is dat per se erg? In de zin die jij aanhaalt, wordt er gesproken over één specifieke situatie. Er staat niet dat, in dit geval Turkse, studenten altíjd alleen met Turkse studenten zitten en altíjd Turks spreken.
Zo is de realiteit ook, gelukkig, niet. Wanneer er een niet-Turkse student bij de groep zit, heb ik het nog nooit meegemaakt dat de anderen Turks zaten te spreken. Natuurlijk, zo nu en dan vliegt er een Turks woordje doorheen, maar dat gaat vanzelf en is verder niet erg.
Ik weet niet waar je werkt, maar de slechte werksfeer van jouw werkplek kun je niet als voorbeeld nemen voor alle organisaties. Ik neem ook niet aan dat jij elke week in een andere bedrijfskantine luncht. Ik ken zelf meerdere organisaties waar dit juist niet het geval is en ja, natuurlijk zitten bepaalde groepen soms wel eens apart. Net zoals dat vrouwen soms bij elkaar zitten, of mensen die in de prive-sfeer ook vrienden zijn. Wat is daar mis mee? Waarom moet men altijd naar de ander kijken en zich daaraan storen? Moet men per se overal bij (willen) horen op de werkvloer? Naar mijn mening is het belangrijk dat op de werkvloer ieder zijn/haar taak goed uitvoert en zich collegiaal gedraagt. Of men daarnaast wel of geen vrienden wordt, dat komt naar mijn mening op de tweede plaats.
Misschien moet je het eens omgekeerd bekijken. Dat het bestaan van een, in dit geval een Turkse, studentenvereniging ook veel positieve effecten tot gevolg heeft. Dat het juist een plek is waar meerdere studenten -en niet alleen Turkse- bij elkaar komen en met elkaar in contact komen. Dat andere verenigingen en het bedrijfsleven juist blij zijn met het bestaan van zulke organisaties (om welke reden dan ook). Dat, in dit geval Turkse, studenten zo in aanraking komen met allerlei ”soorten” mensen en allerlei soorten organisaties.
Ik zou zeggen; kijk verder dan je neus lang is en bekijk, hoe negatief we vaak ook zijn in Nederland, dingen eens van de positieve kant. En stop alsjeblieft met het gebruik van simpele woorden zoals ”belachelijk”. Waar blijft de inhoud na het gebruik van dit soort woorden?