Voor Ardin Mourik-Geluk (36), de nieuwe directeur van de PO-raad, ligt het ‘aanrakingspunt met God’ op de plek waar je alleen bent met je verdriet, ergens tussen de scherven van het leven. Dat klinkt dramatischer dan het is, want het is eigenlijk best goed toeven op die plek. Het is er stil en er komen nieuwe gedachten en inzichten uit voort.
Ardin Mourik-Geluk groeide op in een streng reformatorisch gezin, waar hij steeds verder vervreemd van raakte. Zijn huwelijk met een man riep grote weerstand op. Toen hij vervolgens besloot om samen met diezelfde man een kind te adopteren, kwam het tot een definitieve breuk met het ouderlijk milieu. Inmiddels is Mourik-Geluk vader van twee kinderen en haalt hij zijn eigen verloren kindertijd een beetje in: omdat hij opgroeide zonder radio of tv had hij bijvoorbeeld geen idee wat Sesamstraat is.
Verwachting is voor Ardin Mourik-Geluk een drijvende kracht in het leven. Daarom is advent, de periode waarin de wereld uitkijkt naar de geboorte van Jezus, de mooiste periode van het jaar. Voor Mourik-Geluk gaat het erom dat het kind in onszelf herboren wordt, zodat het vol verlangen door onze ogen naar buiten kan kijken: ‘Ik verwacht geen oplossingen, maar ik hoop dat ik die houding van blijven uitzien nooit kwijt zal raken. Je kunt ook verbitterd raken. Daar heb ik helemaal geen last van’.
Inspiratietekst
Onder vreemden
Het speelt het liefste ver weg op het strand,
het kind dat nooit zijn eigen vader ziet,
die overzee is in dat andere land.
Het woont bij vreemden en het went er niet.
Zij fluisteren erover met elkaar.
Heimwee huist in zijn kleren en zijn haar.
En altijd denkt het dat hij komen zal:
vandaag niet meer; maar morgen, onverwacht –
en droomt van hem en roept hem in de nacht.
Ik wacht u, Vader van de overwal.
Uit: Ida Gerhardt, Het sterreschip (1980)
