Het thuisgevoel van Pam
Pam is ‘dakloos’ want ze heeft geen huis waar ze in woont, maar een tent in Amsterdam. Heeft ze nog wel een ’thuisgevoel’ en verlangt ze niet naar een normale woning?
Pam is ‘dakloos’ want ze heeft geen huis waar ze in woont, maar een tent in Amsterdam. Heeft ze nog wel een ’thuisgevoel’ en verlangt ze niet naar een normale woning?
Schrijf je in voor de Nieuw Wij nieuwsbrief en ontvang elke 14 dagen de beste interviews, opinieartikelen en nieuwsberichten van Nieuw Wij in uw mailbox.
Wat een zielige vrouw zeg. Wie gaat er nu in een tent wonen? Begrijp best dat hier redenen voor zijn, maar zo te zien heeft ze het prima naar haar zin. Wat mij betreft is de vraag: mag deze vorm van thuisvoelen wel getolereeerd worden?
En waarom zou dit niet getolereerd mogen worden? Ze is toch niemand tot last? In tegendeel zelfs.
Ik vind Pam alles behalve een zielige vrouw. Ik vind haar stoer en sterk: ze heeft geen hulpverlener nodig, en weet zich prima te redden.
Hup Pam! 🙂
Ik heb het zelf ook zo mee gemaakt. Ik hoop dat ze er lang mag blijven ‘wonen’. Pam zet hem op!
En wat nou als we allemaal zo gaan wonen. Zou een mooie boel worden.
Ik vind het erg moedig en sterk van je om op deze manier door het leven te gaan. Ondanks alle tegenslagen die je meegemaakt hebt. Het ‘maatschappelijke jasje ‘ zit je toch veels te strak. Het is jouw manier om tocht iet van te maken en ik hoop van jouw veel te leren.
@ hans
Als we ‘allemaal’ zo zouden gaan wonen zou de wereld er in ieder geval een stuk vrolijker uitzien dan nu, waar we ‘allemaal’ het liefst in een vinexwijk wonen.
Ik zie Pam liever in haar mooie tent in het groen, dan opgehokt naast mij in een gehorige rijtjeshuis.
Hup Pam hup!
Geweldige vrouw met veel wijsheid die Pam!
Zo’n leven achter de rug en er dan nog zo instaan.
Met realisme,
‘Op een gegeven moment zal ik wel moeten..’
en met humor,
‘Zij moeten hierheen komen, ik ben d’r al ghegheghe!’